het verdriet van een bijna vader (nog 1 dag?)

[sdwv]

ronald veer Geplaatst: 14 Jun 2006 11:44 am Onderwerp: het verdriet van een bijna vader (nog 1 dag?)

--------------------------------------------------------------------------------
Dit is een heel bizar verhaal, mijn vrouw is 15 juni (morgen) uitgerekend en toen ik thuis kwam 10 mei j.l. was ze weg met al haar kleren en de gehele babykamer/uitzet. Nu wil ze gelijk van mij scheiden via een zogenaamde flitsscheiding want ze wil voor de geboorte alles geregeld hebben lukt dus niet meer en we zijn getrouw in gemeenschap van goederen. Ondertussen weet ik waarom, ze is terug bij haar ex (weer verliefd op geworden) en ze wil niet dat ons kindje straks mijn achternaam krijgt. nu wil ik dit heel graag wie o wie weet wat mijn rechten nu zijn? Ik wil en ga niet scheiden voordat ons kindje geboren is en gewoon op mijn naam staat.
Ik mag niet eens bij de geboorte zijn ik mag het niet aangeven straks als mijn kleine geboren is ze reageert niet op mijn tel of s ms jes met de vragen hoe het gaat misschien is het bij wijze van net geboren en dat weet ik dan niet eens.
Ik wil als mij kindje geboren is het minimaal 3 x in de week willen zien het liefst elke dag kan dat?
Ik ben radeloos heb heel veel verdriet om mijn kindje, hieronder het laatste verhaaltje wat ik in het dagboek wat ik bij hield heb geschreven:

10.05.2006 verdriet van PAPA WAT NU? KOMT PAPA THUIS, MAMA WEG EN JE HELE KAMERTJE LEEG!!!!!! PAPA HEEFT ZICH ZO OP JOUW KOMST VERHEUGD MAAR MAMA IS WEER VERLIEFD OP HAAR EX VRIENDJE EN HEEFT ZO 5 WEKEN VOOR DAT IK JE ZOU KUNNEN BEWONDEREN HAAR KOFFERS GEPAKT. ALLES WAS GOED EN MAMA HEEFT HET ME NIET VERTELD PAPA IS ER ZELF ACHTER GEKOMEN!!
AL JE SPULLETJES ZIJN WEG!!

IK HOU VAN JE MIJN KLEINE JONGEN

MIJN HART HUILT MAAR IK GA VOOR JE VECHTEN JE BENT MIJN POPPETJE EN IK ZAL ER ALLES AAN DOEN OM ZO VAAK BIJ JE TE ZIJN

IK HOOP DAT ANDERE PAPA'S OF MAMA'S DIT NIET HOEVEN MEE TE MAKEN

ik hou een dagboek bij om van me af teschrijven hier staat alles in vanf december 2005 www.winnie.kindjeopkomst.nl


pvs Geplaatst: 14 Jun 2006 08:40 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Hoi Ronald,

Wat een verschrikkelijke situatie.

Volgensmij is het zo dat bij de aangifte van het eerste kind er kan worden aangegeven of de achternaam van de vader of moeder gebruikt wordt. Dit kan alleen bij het eerste kind. Dus als je vrouw echt niet wil dat jullie kind jouw achternaam krijgt, dan kan ze gewoon haar naam volgensmij als achternaam voor het kind kiezen.

Wat je zeker moet doen is het kind erkennen. De wet gaat er standaard vanuit bij een huwelijk dat de man ook de vader is van het kind. Ik hoop niet dat je ex raar gaat doen en gaat beweren dat haar exvriend de vader is. Want dan wordt het helemaal een strijd.

Heel veel sterkte!!!!


Mama Geplaatst: 07 Aug 2006 03:17 pm Onderwerp: Re: het verdriet van een bijna vader (nog 1 dag?)

--------------------------------------------------------------------------------
ronald veer schreef:
Dit is een heel bizar verhaal,...


Jammer genoeg is het verhaal wel bizar, maar het klinkt mij maar al te bekend in de oren.

Ik hoop dat je inmiddels je zoon hebt mogen zien of dat je in elk geval vooruitzichten hebt gekregen...

Mijn vriend maakt op het moment hetzelfde mee, hij heeft een dochter van bijna 10 maand ou en heeft haar goed en wel 1 keer mogen zien ( 5 minuten!), toen ze een paar dagen oud was.

Hij zit nu midden in een rechtszaak waar de rechter als uitspraak heeft gedaan dat hij en de moeder er onderling uit moeten komen, onder begeleiding van de Raad van Kinderbescherming. Zij blijft dit tegenwerken en komt elke keer niet opdagen en lacht waarschijnlijk in haar vuistje dat er niets aan gedaan wordt.
Op dit moment zien we het erg somber in, aangezien ze gewoon haar boeltje heeft gepakt en is verhuisd naar een plaats wat niemand ons kan vertellen. Ze heeft om geheimhouding van haar gegevens gevraagd en ze denkt gewoon alleen maar aan zichzelf, ze handelt totaal niet in het belang van haar dochter.
Mijn vriend heeft haar vanaf het begin verteld dat hij geen gevoelens voor haar had, maar wel graag voor zijn kind er wilde zijn en dat vond zij op dat moment prima, maar op een gegeven moment is ze totaal omgeslagen en lijkt ze wraak te willen nemen over de rug van haar geliefde dochtertje, die haar vader helemaal niet kent en de mogelijkheid daartoe ook niet krijgt.

mijn hart breekt elke keer als ik mijn vriend naar baby s zie kijken in de leeftij van zijn dochter.
hij heeft haar nooit iets aangedaan en is altijd eerlijk tegen haar geweest wb zijn gevoelens tegen over elkaar.
Dit alles is gebeurd, toen wij (achteraf tijdelijk) uit elkaar waren en mijn vriend was hier totaal overstuur van en heeft bij haar afleiding gezocht, wat resulteerde in een zwangerschap (die zij achteraf gepland lijkt te hebben, want ze was al langer op zoek naar een zaaddonor, wilde wel kind, geen vader)
Ze is blijkbaar toch verliefd op hem geworden en wilde hem claimen dmv het kind, wat niet gelukt is, want dat is natuurlijk geen basis voor een goede relatie.

Hij heeft bepaalde dingen met haar wel een beetje verkeerd aangepakt, maar het neemt niet weg, dat hij altijd eerlijk tegen haar geweest is en zij schijnt nu te denken dat ze hem moet laten boeten tot in de lengte van dagen, iets wat ik totaal onbegrijpbaar vind als moeder.
Ikzelf heb 2 kinderen, waar totaal niet naar om word gekeken door de vader in kwestie en mijn vriend heeft ze genomen alsof ze van hemzelf zijn, hij is een echte kinderman, is vooral dol op babies, maar heeft nu een permanente donkere wolk boven zich hangen, het is zo aanwezig dat zijn dochter afwezig is in zijn leven, ik weet niet hoe het verder moet..


Balance Geplaatst: 09 Aug 2006 06:40 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Dag Ronald.

Ik weet niet of je dit nog leest, het is inmiddels augustus. En misschien heb je al een oplossing gevonden. Toch een tip die ikzelf (weliswaar te laat) een keer kreeg:

hou een dagboek bij, waarin je schrijft wat je voelt en wat je doet om je kind te zien en wat je graag zou willen.

Als je kind later groot is en naar je op zoek gaat, zal het zich een ding afvragen: heeft mijn vader me makkelijk losgelaten en was ik dus onbelangrijk voor hem of heeft hij alles gedaan om kontakt met me te krijgen en te houden. Dat is een heel wezenlijk verschil voor een kind. Door nu een dagboek, een album of een map te maken kun je later laten zien wat het met je gedaan heeft en wat jij gedaan en gevoeld hebt.

Succes en sterkte ermee.