keuze maken blijft moeilijk

[math1982]

hallo,

Even snel de feiten op een rijtje.
- In ben getrouwd geweest met mijn ex ik weet alleen al niet meer wanneer dat was. Maar het was op papier in totaal 5 jaar.
- In 2009 is mijn dochter geboren. Waar ik de eerste ruim 1.5 jaar voor heb mogen zorgen omdat mij ex depressief was.
- Daarna heeft mijn ex gezegd dat ze bij mij weg ging en onze dochter mee genomen.
- Na ruim 3/4 jaar een andere vrouw tegen gekomen en zij had een zoon van 3 jaar en mijn dochter was toen 2.5 jaar.
- Met deze vrouw heb ik nog 2 gezonden kinderen gekregen en gelukkig getrouwd.
- Toen mijn dochter 4 jaar was heeft mijn ex gezegd dat ik mijn dochter niet meer mocht zien omdat het niet veilig zou zijn binnen mijn gezin.
- mijn nieuwe vrouw heeft een zoon van 3 jaar toen ik ze ontmoette en hij is nu 11 jaar. Maar die 11 jaar ook in een vechtscheiding zitten omdat haar ex niet goed voor de zoon zorgt en ook een keer is opgepakt voor wiet.
- Het eerste jaar dat ik mijn dochter niet heb gezin zijn er wel gespreken geweest met maatschappelijk werkster en jeugdzorg vrijwillig kader.
- tweede en derde jaar via de advocaat geprobeerd om toch contact te krijgen met de ex zonder ervoor naar de rechter te gaan allemaal zonder succes.
- Ik heb ook nog een jaar geprobeerd het bij mij leer te leggen dit ging aardig tot ik een bericht kreeg van de huisarts dat ze bij de psygoloog moest komen. Hierna toch weer geprobeert met mijn ex te praten via de hulpverlening dit alles zonder succes.
- Hierna de kinderbescherming ingeschakeld en die kwam tot de conclusie dat er omgang moest en die moest gebeuren onder leiding van een OTS.
- 2 jaar OTS alleen nooit mijn dochter gezien.
- Nu een jaar later na de afsluiting van de OTS en heb mij bij de beslissing neer gelegd dat ik mijn dochter op korte termijn zal zien niet zal gebeuren ik zal moeten wachten tot ze een keer na mijn komt en dan zal de deur altijd open staan.

Waarom schrijf ik dit. Niet om zielig gevonden te worden maar om mijn verhaal te vertellen. Het is nu 6.5jaar geleden en weet nog steeds de laatste dag/ dagen dat ze bij mij was. In die 6.5 jaar is veel gebeurt maar sta nog steeds achter de keuze die ik een jaar geleden heb gemaakt. Dit kijkend na hoe ik er zelf bij heb gezeten die 6.5 jaar. Zelf een paar keer bij de psygoloog geweest omdat ik twijfelde aan mezelf. Maar ook als ik kijk na (nu zeg ik zelf ook altijd zoon tegen de oudste zoon van mijn vrouw) de oudste zoon hoe hij eronder lijd dat zijn vader eigenlijk met de voet loopt te stampen om zijn zoon te zien terwijl hij eigenlijk er niks met zijn zoon doet. In mijn ogen wil hij alleen maar strijd met ons leveren over zijn zoon maar kijk niet naar goed naar zijn zoon wat hij echt nodig heeft. Dit zeg ik niet omdat hij bij ons woont dit zeg ik omdat hij juist van mij zijn zoon mag hebben als hij goed voor hem zorgt. Als hij zorgt dat hij de leuke papa is voor zijn zoon dan ben ik blij maar ook de oudste zoon. En dan hoeft de oudste zoon ook niet in een strijd te leveren.

Het moeilijke in deze situatie waarin ik leef is dat ik heel graag mijn dochter wil zien en ik ook denk ik een goede vader voor haar kan zijn. Maar ik ook de andere kant van zoon situatie zie dat het niet altijd goed is als vader om maar het gelijk te halen. Soms moet je je verlies nemen en kijk hoe je op een andere manier van je kinderen kan zijn.

Wat ik met mijn verhaal wil zeggen is nee ik wil niet zielig gevonden worden. Maar ik wil tegen alle vaders zeggen die keuzes moeten maken. Kijk niet na jezelf maar kijk na je kind. Ik denk vor iedereen je kinderen zijn het belangrijkste. Je kunt in de hele scheiding je kind laten breken maar je kunt ook ervoor zorgen dat je voor je kind zorgt en zorgen dat je kind het goed heeft en niet lijd onder de hele situatie. Ja dat moeders niet altijd eerlijk zijn kan ik jullie alleen maar gelijk in geven. Dat het rechtssysteem in Nederland niet eerlijk is klopt ook. Vrouwen hebben in de scheiding veel te veel te zeggen. En kunnen doen wat ze maar willen. Daar verander jij als vader niks aan. Dus het enige wat jij als vader kunt doen is goed te zorgen voor de kinderen als de kinderen bij jou zijn. Zorgen dat de kinderen ook zien dat jij een goede vader ben. Als ik na mij situatie kijk ben ik alleen maar blij als de kinderen tegen mijn zeggen (en helemaal de oudste) jij bent een goede vader, ik ben blij dat jij mijn vader ben. Dat zijn dingen die je dag dan goed maken en daar geniet ik nu alleen maar van.
En ooit daar ben ik van overtuigd zal mijn dochter thuis komen bij mij. En dan zal ik haar zeggen dat ik altijd van haar heb gehouden. En Als ze oud genoeg is zal ik haar ook laten zien dat ik altijd voor haar gevochten heb maar ook dat ik altijd aan haar heb gedacht. Kijk want volgende week word mijn dochter 10 jaar en elk jaar dat mijn dochter jarig is en altijd als ik op vakantie ga koop ik ook een cadeautje voor haar. Die stop ik in een doos. Dus mocht zij op een dag komen. Dan kan ik laten zien dat ik altijd aan haar heb gedacht. Maar ook dat ik niet zoon slechte vader ben die mijn ex zegt dat ik ben.

groet,
Een vader die zijn dochter mist

[Condat47]

Beste Math,

Respect voor de manier hoe je er tegen aan kijkt. Jij kan in je eentje je ex niet veranderen en als mevrouw weigert mee te werken en je via de instanties geen medewerking kan krijgen heb je inderdaad alles gedaan wat je maar kan doen zonder extreem de strijd aan te gaan.

Wat je nog zou kunnen doen is je verhaal opschrijven in een boekje of een brief. Vaak weet je nu nog veel details maar ik merk dat deze ook weg zakken hoe meer tijd er over heen gaat.
Stuur je je dochter wel eens een kaartje? om toch te laten weten dat je aan haar denkt. Ga je naar ouderavonden om zo toch te horen hoe ze het op school doet? Als ze psygologische hulp krijgt, neem contact op met de psycholoog om zo vinger aan de pols te houden.
Ook hierdoor kan je dochter horen dat je toch betrokken bent bij haar leven.
Vind moeder vaak niet leuk maar het argument, zie je wel, je vader wil niet van je weten, of geeft niets om je houdt hierdoor geen stand.

Ik wens je heel veel succes en geniet vooral van de dingen die je nu wel hebt.