Co ouderschap/ ONS traject Yorneo

Heb je vragen? Klik dan hier, want hier kan je al je vragen kwijt. Kijk ook bij de anderen die een vraag geplaatst hebben, misschien kun je iemand helpen met een antwoord
janjansen
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 7
Lid geworden op: 18 sep 2018, 09:44

Co ouderschap/ ONS traject Yorneo

Bericht door janjansen »

Hallo

Het volgende:

Ik ben nu 6,5 gescheiden. Mijn kinderen wonen sinds 2,5 doordeweeks bij mij en in het weekend bij hun moeder. Voorheen was dat week om week af.

Moeder is verhuist naar een andere plaats, vandaar de nieuwe regeling. De kinderen bleven op hun eigen school. Moeder heeft de kinderen het liefst op de school in de plaats waar zij woont. Moeder heeft al een keer de kinderen zonder overleg op de school daar geplaatst. Dit is middels een kort geding teruggedraaid. Moeder heeft een half jaar later weer een rechtszaak aangespannen om de kinderen alsnog weer in haar plaats op school te krijgen en daar te hebben wonen. De rechter heeft geen uitspraak gedaan en geadviseerd samen een ONS (ouders na scheiding) traject in te gaan. Dit is een advies, en moet niet. Moeder heeft na onze scheiding nog een kind gekregen en de vader hiervan ziet zijn kind niet door toedoen van moeder. In moeders ogen doe ik alles fout en zij alles perfect. Moeder heeft ook ruzie met eigen ouders, schoonouders en broer. Ik heb goed contact met iedereen. Iedereen doet het in moeders ogen fout en zij perfect. Ook praat ze de kinderen van alles aan. En moeder uit zich tegenover de kinderen grotendeels negatief over mij als vader.

Als ik uit ga van mijn diepste gevoel dan weet ik dat het traject wat geadviseerd wordt voor moeder alleen maar een aanleiding is om mij zwart te praten en zich zelf te profileren als de perfecte ouder. Ik krijg lichamelijk en psychisch behoorlijk last ervan als ik bedenk dat ik dat traject moet deel gaan nemen wordt dat er niet beter op. Moeder en ik hebben al eerder gesprekken gehad bij een instantie en daar was het grotendeels verwijten mijn kant op vanuit moeder. Ik ben degene die daar juist voor waakt en zich niet negatief uit over moeder. Ik heb gelezen dat in het ONS traject dat je dan je frustraties naar elkaar gaat uitspreken. Hier heb ik een behoefte aan en zal ik dan ook niet gaan doen. Na vele gesprekken met ouders en schoonouders is het wel duidelijk geworden dat moeder een persoonlijkheidsstoornis heeft.

Het liefst zou ik zeggen laat dat traject maar zitten en laat de rechter maar een beslissing nemen. Ik wil na al die jaren die negativiteit niet meer. Dit speelt als vanaf onze relatie. Ik wordt zelf wel steeds krachtiger en wil graag positief in het leven staan. Maar door de negativiteit vanuit moeders kant wordt ik hier wel erg moedeloos van. Ditgeen is hetgeen wat mijn leven niet leuk maakt.

Heeft iemand een advies wat mij verder zou helpen?

Groetjes
Plaats reactie