Wel of geen aangifte doen? onttrekken ouderlijk gezag buitenland.
Geplaatst: 09 jul 2018, 20:49
Lang verhaal kort
Kind zou naar vader komen, maar krijgen discussie met moeder (chantage en ontzegt daarmee omgang). Vader houd vast aan regeling en houd moeder verantwoordelijk. Moeder speelt het via kind en kind belt af dat ze niet wil komen (haat vader), maar kind verspreekt zich dat er reisje naar buitenland gaat plaatsvinden in zijn weekend. Vader geeft aan richting moeder dat hier geen overleg over heeft plaatsgevonden en of toestemming is gevraagd, gaat niet akkoord en maakt dat meermaals duidelijk o.a. via mail. Vader besluit na meerdere berichten vanuit kind, om kind niet op te halen om verdere escalatie te voorkomen met kind (moeder speelt voortdurend berichtgeving door aan kind). Kind komt weekend niet naar vader en vertrekt later in dat weekend naar buitenland (vader kan dat bewijzen). Vader spreekt uit naar moeder dat er vermoeden is dat kind in het buitenland is en vraagt om reactie, maar krijgt deze niet.
Vader belt met advocaat on na te gaan wat zijn opties zijn. Vader licht toe dat hij geen conflict wenst maar moeder steeds een stapje verder gaat, zo ook nu weer.
Een van de mogelijkheden die worden besproken is aangifte doen van onttrekken het ouderlijk gezag. Door aangifte te doen komt er officieel vast te liggen dat moeder regels overtreed. Vader is erg terughoudend met aangifte doen, maar ziet eigenlijk geen andere optie en grens is bereikt.
Vader heeft regelmatig aangegeven dat de regeling niet goed meer aansluit. Moeder geeft aan dan maar naar de rechter te moeten stappen en gooit daarmee de deur regelmatig dicht.
Wat is verstandig? Bij aangifte zal ook melding worden gedaan bij instanties en onbekend wat daar mogelijke gevolgen van zijn. Vader is ook bang dat relatie met kind zo nog verder onder druk komt te staan, daar moeder zal aangeven dat vader uit is om moeder aan te vallen of wat moeder er ook van maakt. Wel staat vast dat dit zo niet verder kan en moeder een halt moet worden toegeroepen.
Kind zou naar vader komen, maar krijgen discussie met moeder (chantage en ontzegt daarmee omgang). Vader houd vast aan regeling en houd moeder verantwoordelijk. Moeder speelt het via kind en kind belt af dat ze niet wil komen (haat vader), maar kind verspreekt zich dat er reisje naar buitenland gaat plaatsvinden in zijn weekend. Vader geeft aan richting moeder dat hier geen overleg over heeft plaatsgevonden en of toestemming is gevraagd, gaat niet akkoord en maakt dat meermaals duidelijk o.a. via mail. Vader besluit na meerdere berichten vanuit kind, om kind niet op te halen om verdere escalatie te voorkomen met kind (moeder speelt voortdurend berichtgeving door aan kind). Kind komt weekend niet naar vader en vertrekt later in dat weekend naar buitenland (vader kan dat bewijzen). Vader spreekt uit naar moeder dat er vermoeden is dat kind in het buitenland is en vraagt om reactie, maar krijgt deze niet.
Vader belt met advocaat on na te gaan wat zijn opties zijn. Vader licht toe dat hij geen conflict wenst maar moeder steeds een stapje verder gaat, zo ook nu weer.
Een van de mogelijkheden die worden besproken is aangifte doen van onttrekken het ouderlijk gezag. Door aangifte te doen komt er officieel vast te liggen dat moeder regels overtreed. Vader is erg terughoudend met aangifte doen, maar ziet eigenlijk geen andere optie en grens is bereikt.
Vader heeft regelmatig aangegeven dat de regeling niet goed meer aansluit. Moeder geeft aan dan maar naar de rechter te moeten stappen en gooit daarmee de deur regelmatig dicht.
Wat is verstandig? Bij aangifte zal ook melding worden gedaan bij instanties en onbekend wat daar mogelijke gevolgen van zijn. Vader is ook bang dat relatie met kind zo nog verder onder druk komt te staan, daar moeder zal aangeven dat vader uit is om moeder aan te vallen of wat moeder er ook van maakt. Wel staat vast dat dit zo niet verder kan en moeder een halt moet worden toegeroepen.