Houding moeder ontvoerd meisje Insya
Geplaatst: 31 jan 2018, 07:43
Met belangstelling volg ik al enige tijd de berichtgevingen rondom het vorig jaar gewelddadig ontvoerde meisje Insya.
Wat ik interessant aan deze zaak vindt is dat nu een moeder in een hoek zit waar meestal vaders in zitten. Het zet de zaken in een ander perspectief.
De vader van Insya houdt het kind nu al ruim een jaar met man en macht bij deze moeder weg.
Na juridisch touwtrekken lijkt het er nu op dat Insya weer bij haar moeder in Nederland terug zal keren.
Harstikke mooi natuurlijk, maar is de zaak daarmee opgelost? Ik denk namelijk van niet!
Vanavond was de moeder van Insya te gast bij Jinek. In het gesprek bleek dat de moeder de naam van de vader niet eens meer uit wil spreken. Ze sprak steevast over "de ontvoerder" en vond het predikaat "vader" niet meer aan de orde.
Ik heb de indruk dat de rollen straks worden omgedraaid en de moeder het kind straks bij de vader weg zal houden in plaats van andersom. Maar is het kind, waar het toch eigenlijk allemaal om draait, daar dan bij gebaat? In mijn ogen maken beide ouders er op deze manier een potje van.
Hetgeen de vader heeft gedaan is buitengewoon af te keuren. Maar persoonlijk heb ik er ook moeite mee hoe de moeder zich nu opstelt. Ik denk dat de moeder van Insya er beter aan zou doen een andere houding aan te nemen. Ze zou in mijn ogen kunnen zeggen: Ik hoop mijn kind gauw weer in mijn armen te kunnen sluiten, de vader moet berecht worden, ik ben enorm boos om wat hij gedaan heeft en ook bang voor hem, als hij zijn straf heeft uitgezeten en als er op termijn goede en veilige afspraken met hem gemaakt kunnen worden, dan ben ik toch bereid om in de toekomst mogelijk een omgangsregeling met de vader te treffen omdat ik vindt dat mijn dochter het recht heeft haar vader in haar leven te hebben en hij zijn dochter. Als ik haar een advies had mogen geven dan had ik haar en oproep laten doen aan de vader om deze boodschap over te brengen. Beter ook voor de zaak lijkt mij.
Ik denk dat een dergelijke houding van de moeder, een positieve invloed zal hebben op de houding van de nu nog steeds vechtende vader in India. Nu ze zo vijandig blijft praten wordt de situatie alleen maar verder op de spits gedreven. Eerlijk gezegd vindt ik het ook zeer onverantwoordelijk van haar dat ze zich vanavond zo uitlaat in de media. Ze kan haar kind er zelfs mee in gevaar brengen naar mijn idee. De vader heeft immers steeds aangetoond ver te willen gaan en zou op basis van de uitspraken van de moeder misschien kunnen denken: Oke, jij wilt dat ik mijn kind nooit meer ga zien? Nou, dan jij ook niet! Helaas zijn er schrijnende zaken waar radeloze vaders tot vreselijke daden in staat bleken. Ik begrijp niet dat de moeder dit risico neemt eerlijk gezegd.
Hopelijk gaat de in het nauw gedreven vader nu geen gekke dingen doen en komt het mooie kindje Insya ook gauw weer bij haar moeder. Andersom hoop ik ook dat de moeder zo verstandig is dat ze de vader en het kind ook een band gunt. Of in elk geval daar de mogelijkheden in de toekomst voor open houdt.
Trouwens, als wij als vaders, zo vijandig over de moeder zouden praten (zoals de moeder van Insya vanavond op tv doet), dan zou elke rechter zeggen: "Nee, we brengen het kind niet naar u. U praat zo vijandig over de andere ouder, het is niet goed voor het kind om het bij u te plaatsen".
Ikzelf heb mij in mijn rechtszaken altijd corporatief mbt de moeder uitgelaten en ik raad een ieder aan om dat ook te doen. Het heeft mij in elk geval enorm geholpen mijn zaak te winnen en mijn kind in mijn leven te krijgen. Nu heeft mijn kind een fijne band met mij en met de moeder. Iets waar elk kind recht op heeft en volgens mij het meisje Insya ook. Beide ouders zou ik willen oproepen de strijdbijl te begraven en het kind voorop te stellen.
Of ben ik naïef en heeft een vader die zijn kind zo gewelddadig heeft ontvoerd gewoon geen recht meer om vader te zijn?
En zou het kind hier ook zo over denken als het later groot is?
Ik ben benieuwd hoe er hier op het forum tegen deze zaak wordt aangekeken en wat hier uit te leren valt voor een ieder die in een vergelijkbare situatie verkeerd.
Wat ik interessant aan deze zaak vindt is dat nu een moeder in een hoek zit waar meestal vaders in zitten. Het zet de zaken in een ander perspectief.
De vader van Insya houdt het kind nu al ruim een jaar met man en macht bij deze moeder weg.
Na juridisch touwtrekken lijkt het er nu op dat Insya weer bij haar moeder in Nederland terug zal keren.
Harstikke mooi natuurlijk, maar is de zaak daarmee opgelost? Ik denk namelijk van niet!
Vanavond was de moeder van Insya te gast bij Jinek. In het gesprek bleek dat de moeder de naam van de vader niet eens meer uit wil spreken. Ze sprak steevast over "de ontvoerder" en vond het predikaat "vader" niet meer aan de orde.
Ik heb de indruk dat de rollen straks worden omgedraaid en de moeder het kind straks bij de vader weg zal houden in plaats van andersom. Maar is het kind, waar het toch eigenlijk allemaal om draait, daar dan bij gebaat? In mijn ogen maken beide ouders er op deze manier een potje van.
Hetgeen de vader heeft gedaan is buitengewoon af te keuren. Maar persoonlijk heb ik er ook moeite mee hoe de moeder zich nu opstelt. Ik denk dat de moeder van Insya er beter aan zou doen een andere houding aan te nemen. Ze zou in mijn ogen kunnen zeggen: Ik hoop mijn kind gauw weer in mijn armen te kunnen sluiten, de vader moet berecht worden, ik ben enorm boos om wat hij gedaan heeft en ook bang voor hem, als hij zijn straf heeft uitgezeten en als er op termijn goede en veilige afspraken met hem gemaakt kunnen worden, dan ben ik toch bereid om in de toekomst mogelijk een omgangsregeling met de vader te treffen omdat ik vindt dat mijn dochter het recht heeft haar vader in haar leven te hebben en hij zijn dochter. Als ik haar een advies had mogen geven dan had ik haar en oproep laten doen aan de vader om deze boodschap over te brengen. Beter ook voor de zaak lijkt mij.
Ik denk dat een dergelijke houding van de moeder, een positieve invloed zal hebben op de houding van de nu nog steeds vechtende vader in India. Nu ze zo vijandig blijft praten wordt de situatie alleen maar verder op de spits gedreven. Eerlijk gezegd vindt ik het ook zeer onverantwoordelijk van haar dat ze zich vanavond zo uitlaat in de media. Ze kan haar kind er zelfs mee in gevaar brengen naar mijn idee. De vader heeft immers steeds aangetoond ver te willen gaan en zou op basis van de uitspraken van de moeder misschien kunnen denken: Oke, jij wilt dat ik mijn kind nooit meer ga zien? Nou, dan jij ook niet! Helaas zijn er schrijnende zaken waar radeloze vaders tot vreselijke daden in staat bleken. Ik begrijp niet dat de moeder dit risico neemt eerlijk gezegd.
Hopelijk gaat de in het nauw gedreven vader nu geen gekke dingen doen en komt het mooie kindje Insya ook gauw weer bij haar moeder. Andersom hoop ik ook dat de moeder zo verstandig is dat ze de vader en het kind ook een band gunt. Of in elk geval daar de mogelijkheden in de toekomst voor open houdt.
Trouwens, als wij als vaders, zo vijandig over de moeder zouden praten (zoals de moeder van Insya vanavond op tv doet), dan zou elke rechter zeggen: "Nee, we brengen het kind niet naar u. U praat zo vijandig over de andere ouder, het is niet goed voor het kind om het bij u te plaatsen".
Ikzelf heb mij in mijn rechtszaken altijd corporatief mbt de moeder uitgelaten en ik raad een ieder aan om dat ook te doen. Het heeft mij in elk geval enorm geholpen mijn zaak te winnen en mijn kind in mijn leven te krijgen. Nu heeft mijn kind een fijne band met mij en met de moeder. Iets waar elk kind recht op heeft en volgens mij het meisje Insya ook. Beide ouders zou ik willen oproepen de strijdbijl te begraven en het kind voorop te stellen.
Of ben ik naïef en heeft een vader die zijn kind zo gewelddadig heeft ontvoerd gewoon geen recht meer om vader te zijn?
En zou het kind hier ook zo over denken als het later groot is?
Ik ben benieuwd hoe er hier op het forum tegen deze zaak wordt aangekeken en wat hier uit te leren valt voor een ieder die in een vergelijkbare situatie verkeerd.