jeugdzorg mening over scheiding

[BetsLenie]

In het programma De Monitor van 29 januari 2017 wordt gemeld door iemand van de jeugdzorg dat het wellicht wel beter is als gewoon een van de ouders niet meer gezien wordt. Het contact kan altijd later weer opgepakt worden door de kinderen stelt deze dame. En iemand meldt dat juist het ouderschapsplan dat sinds 2009 verplicht is tot meer vechtscheidingen leidt. Maar waar blijft het maatwerk door hulpverleners? Er wordt teveel gedacht dat alle scheidingen hetzelfde zijn en alle ouders en kinderen ook. Er is net zo veel variatie als dat er van eenzelfde product in de supermarkt variaties liggen. Men doet alsof men maatwerk levert maar dat is gewoon niet zo en is misschien ook gewoon niet mogelijk?!
Zie: http://demonitor.ncrv.nl/uitzendingen/s ... cheidingen

[Jens]

In het programma De Monitor van 29 januari 2017 wordt gemeld door iemand van de jeugdzorg dat het wellicht wel beter is als gewoon een van de ouders niet meer gezien wordt. Het contact kan altijd later weer opgepakt worden door de kinderen stelt deze dame.

Ik zou deze persoon wel eens willen horen als zij degene is die haar kinderen een tijd niet meer mag zien....

Ik denk niet dat er iets verkeerd is aan het ouderschapsplan. Ik denk dat er iets verkeerd is aan onze manier van denken als we al beginnen te praten in termen als 'omgangsregeling'. Juist 'ouderschap' moet meer centraal komen te staan. Dat ouderschap kan verschillend worden ingevuld. De uitgangspositie zou daarbij in mijn ogen 50/50 moeten zijn, en niet dat 1 van de ouders al gelijk op achterstand staat. Ook de omgeving zou hierin mee moeten werken, dus geen scholen die de communicatie slechts met 1 van de ouders voeren....

Ik denk ook dat het ouderschapsplan niet in de rechtszaal bevochten moet worden. Als mensen er zelf niet uitkomen, verplicht ze dan tot mediation. Pas als dat niets oplevert, zou er ingegrepen moeten worden, maar dan wel zonder tussenkomst van advocaten. Advocaten moeten zich beperken tot de financiele aspecten.

Ik denk ook dat deze mevrouw met haar uitspraak eerder olie op het vuur gooit. Ik hoor mijn ex al denken: zie je wel dat het beter is om het contact te beperken, dat zegt jeugdzorg ook.... En bedankt he?

[BetsLenie]

Ja idealiter alles 50/50 voor de kinderen. Maar als het al niet 50/50 ging met het ouderschap tijdens huwelijk dan is het wel heel moeilijk om het daarna ineens wel voor elkaar te krijgen.
De problemen zitten niet bij de mensen die dit gewoon voor elkaar krijgen. Die ken ik ook. Maar die zijn dan ook om andere redenen en met veel meer begrip voor elkaar al uit elkaar gegaan. Vandaar dat maatwerk nodig is en inderdaad dit moet niet door advocaten gebeuren. Er moet echt iemand komen die voor de kinderen opkomt en kijkt wat echt nodig en haalbaar is.

Wat denk je van een toneelstuk zoals vandaag door Frascati in Amsterdam. De kinderen klagen de volwassenen aan. Dit geldt natuurlijk al door alle tijden heen en voor meer dan in dit toneelstuk aan de orde komt. Maar het geeft iets weer van de problemen die er zijn in de wereld waarin wij leven en de kinderen van nu moeten groot brengen. Veel meer van deze toneelstukken en films misschien.

[neeisnee]

Ik denk ook dat het ouderschapsplan niet in de rechtszaal bevochten moet worden. Als mensen er zelf niet uitkomen, verplicht ze dan tot mediation. Pas als dat niets oplevert, zou er ingegrepen moeten worden, maar dan wel zonder tussenkomst van advocaten. Advocaten moeten zich beperken tot de financiele aspecten.

Verplichten tot mediation zou mijn inziens alleen zin hebben als vooraf ook afgesproken wordt dat mediation verslagen gebruikt mogen worden in de rechtbank als mediation stuk loopt.

Stel dat je een situatie voor waarbij moeder niet met vader in overleg wenst te gaan. Vader wil wel in overleg dingen afstemmen. De rechtbank legt mediation op. Gespreksverslagen van de mediator mogen alleen met toestemming van beide partijen gebruikt worden, de mediator mag niet opgeroepen worden als getuige.

Vader probeert in overleg te treden, maar moeder ligt in alles dwars. Haar wil is wet. De mediator gooit de handdoek in de ring en verwijst partijen terug naar de rechtbank. Verslagen mogen niet gebruikt worden bij de rechter, dus het vaders woord tegen dat van moeder als er gevraagd wordt waarom mediation mislukt is. Beiden geven elkaar de schuld.

In deze situatie zou het mijn inziens mogelijk moeten zijn voor een rechter om de mediator als getuige op te roepen, dat kan echter vanwege de mediationovereenkomst niet. Zolang dat niet kan is het verplichten van mediation niets anders dan geld- en tijdverspilling.

[Onmacht]

Ik ben er heilig van overtuigd dat wanneer het wettelijke uitgangspunt een verdeling van 50/50 qua zorg en opvoeding is, vrijwel elke ouderpaar in staat is om tot een goede verdeling te komen al naar gelang de eigen situatie. In de scandinavische landen is dit bijv. wettelijk vastgelegd en daar kennen ze het fenomeen vechtscheiding dan ook niet of nauwelijks.

[neeisnee]

Ik ben er heilig van overtuigd dat wanneer het wettelijke uitgangspunt een verdeling van 50/50 qua zorg en opvoeding is, vrijwel elke ouderpaar in staat is om tot een goede verdeling te komen al naar gelang de eigen situatie. In de scandinavische landen is dit bijv. wettelijk vastgelegd en daar kennen ze het fenomeen vechtscheiding dan ook niet of nauwelijks.

Ik denk dat dat idd veel zou schelen. Heel de mindset van beide partijen wordt anders.
Waar ik bv tegenaan liep was dat ik continu te horen kreeg dat ik maar moest instemmen met de wensen van moeder, want moeder werk minder, dus ze was meer beschikbaar. Het jammere was dat de mediator daar deels in mee ging. Hoe vaak ik daar wel niet heb moeten herhalen dat ik als vader het recht had om een gelijkwaardige band met mijn dochter dochter op te bouwen, dat wil je niet weten.

Uiteindelijk zijn we er mbt de zorgverdeling wel uit gekomen, maar dat had inderdaad een stuk soepeler gekund als beide partijen er in waren gegaan met het idee dat we beide gelijke rechten hadden.

[ll2014]

En daarnaast zou bij de financiële afwikkeling ook in eerste instantie worden uitgegaan van een 50/50 verdeling. Pas als dat tot aantoonbare problemen gaat leiden zou daar dan eventueel van afgeweken kunnen worden.
Dat een kind het dan eventueel bij de ene ouder minder luxe heeft dan bij de andere ouder hoeft helemaal geen probleem te zijn.
Als nu de ouder met meer inkomen aan de andere ouder met minder inkomen een bedrag betaalt om er voor te zorgen dat het kind het ook bij die andere ouder net zo luxe heeft, werkt dat toch niet.
Die andere ouder met het lagere inkomen gebruikt dan de kinderalimentatie voornamelijk voor de eigen luxe.
Het valt ook niet mee om zelf te moeten bezuinigen en het kind luxe te geven, hoe zou je bijvoorbeeld met vakanties en eten moeten doen om maar een paar praktische problemen te noemen.
Nu zie je ook veel moeders een omgangsregeling na te streven waarbij het kind zoveel mogelijk bij haar is, puur omdat dat meer oplevert financieel.

[JCC]

Het is zeer zeker beter als het contact wordt verbroken met één ouder. Maximaal financieel voordeel en geen confrontaties meer.

Ik was één van de eersten die het genoegen van de werking van een ouderschapsplan kon ondervinden. Dat dit genoegen voor meer vechtscheidingen zou zorgen is geen wonder. Er word stil gestaan bij plichten en nog even extra bij de rechten van de vertrekkende ouder, in de vorm van afspraken, die vervolgens zonder gevolgen aan de laars kunnen worden gelapt.

Gevolg: bakken werk voor jeugdzorg en omgangshuizen ivm. kinderen in de knel die een ouder (moeten) verstoten.

Echt triest om nog zoveel dezelfde verhalen te lezen anno 2017, er lijkt minimale vooruitgang te zijn geboekt voor het kind.

[neeisnee]

Ik was één van de eersten die het genoegen van de werking van een ouderschapsplan kon ondervinden. Dat dit genoegen voor meer vechtscheidingen zou zorgen is geen wonder. Er word stil gestaan bij plichten en nog even extra bij de rechten van de vertrekkende ouder, in de vorm van afspraken, die vervolgens zonder gevolgen aan de laars kunnen worden gelapt.

Daar heb ik mij ook enorm over verbaasd. Laatst heb ik dat bij de zoveelste zitting bij de mediator aangekaart. Heel het ouderschapsplan is evenveel waard als een stuk WC papier. Het enige wat vast staat is dat als ik de KA niet betaal, ik het LBOI op mijn dak krijg, maar alle andere afspraken die vastgelegd zijn kunnen zomaar eenzijdig en zonde consequenties verbroken worden. Keer op keer maken we afspraken waar moeder weer wijzigingen in aan wil brengen. Als ik daar dan commentaar op lever zijn de "gewijzigde omstandigheden" hier de oorzaak van en moet ik maar meewerken.

Ik heb de mediator nu gevraagd wat dan überhaupt de waarde van zo'n ouderschapsplan is en dat ik eindelijk eens afspraken wou maken waar consequenties aan verbonden zouden worden als afspraken niet nageleefd worden. Dat blijkt dus niet mogelijk te zijn.

Ik begrijp niet dat je voor een telefoon abonnement volledig door de juridische mangel gehaald kunt worden, maar voor het niet naleven van een ouderschapsplan niet. Ik vind dat een rechter daar ook best wat strenger in mag zijn.

[ll2014]

Ik vind dat een rechter daar ook best wat strenger in mag zijn.

Probleem is dat de meeste rechters op het niveau van een rechtbank bedroevend laag is en vaak volgens het maatschappelijk ingebakken voordeel voor de moeder besluit.
Pas op het niveau van het gerechtshof, dus bij een beroepszaak zijn er vaak veel betere rechters.
Helaas is een beroepszaak erg kostbaar en tijdrovend, maar daar worden wel vaker beslissingen in het voordeel van de vader genomen....

[JCC]

Dit is onjuist, rechters zijn hoogopgeleide mensen die (familie)recht spreken in een richting wat ons mannen ongunstig gezind is.

Mijn ouderschapsplan heeft nooit gewerkt. Mijn kinderen heb ik nooit meer gezien maar dat is niet de schuld van een rechter. Er is geen rechter die mij omgang heeft ontzegd naar aanleiding van een waslijst met klachten van hun moeder. Ikzelf was de oorzaak die er na vier jaar de stekker uit heeft getrokken. Wat achter de rechtbank de rechtspraak moet borgen faalt en is vader ongunstig gezind.

-Een advocaat moeten betalen naast een alimentatieverplichting hou je niet zolang vol.
-Omgangshuizen die meegaan met de zorgende ouder en zonder gevolgen afspraken verzetten, zodat je je kind alsnog niet ziet, helpen je ook niet.
-Jeugdzorg gaat wel in je met gesprek maar stuurt je regelrecht weer naar je advocaat als moeder de omgang frustreert.
-De politie komt gewoon opdagen als moeder je de kinderen niet mee wil geven. De boel wordt gesust en de vader gaat vervolgens, met de uitspraak van de rechtbank in zijn hand, weer een eenzaam weekend tegemoet en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Veel wijsheid met jullie te nemen beslissingen, ik heb er nooit spijt van gehad dat ik ermee ben gestopt al blijf je ze wel missen.

[BetsLenie]

Verstandig JCC. Valt niet mee maar beste optie voor rust voor je zelf en voor de kinderen ook waarschijnlijk. Inderdaad advocaatkosten is een van de belemmeringen. En al die andere zaken.

[Onmacht]

Ik heb de mediator nu gevraagd wat dan überhaupt de waarde van zo'n ouderschapsplan is en dat ik eindelijk eens afspraken wou maken waar consequenties aan verbonden zouden worden als afspraken niet nageleefd worden. Dat blijkt dus niet mogelijk te zijn.

Ik begrijp niet dat je voor een telefoon abonnement volledig door de juridische mangel gehaald kunt worden, maar voor het niet naleven van een ouderschapsplan niet. Ik vind dat een rechter daar ook best wat strenger in mag zijn.

Dat is wél mogelijk indien er met instemming van beiden een (financiële) boeteclausule in het ouderschapsplan wordt opgenomen. Dan is het juridisch gezien wél waterdicht. Probleem is dat een onwelwillende ex hier uiteraard nooit mee instemt en het hele systeem nog steeds compleet op moeders is ingericht. Ondanks dat die in 90% (dat is een feit) de oorzaak zijn van probleemscheidingen. Instanties zijn ermee bekend, maar hebben er maling aan. Dat is dus emancipatie anno 2017...

[bliep]

Erg herkenbaar wat in dit topic geschreven wordt. Mijn haren gaan weer overeind staan bij de verhalen die ik hier lees. Moeders wil is inderdaad wet en hulpverleners of mediators of jeugdbeschermers gaan hier gewoon vrolijk in mee. Erg frustrerend als men zelfs feitelijk kan aantonen dat moeders juist voor spanningen/conflicten zorgt door continu af te wijken van de OP afspraken, zodat de afspraken wel passen in hun prive leven. Het OP is inderdaad net zoveel waard als het wc papier waarmee de billen worden afgeveegd.

Er zijn ook vaders en in mindere mate ook moeders (in mijn geval) die gedurende de relatie of huwelijk nauwelijks of niet naar de kinderen omkeken of simpelweg niet in staat zijn om de verantwoording op zich kunnen nemen om kinderen proper op te voeden. Ik ben laatste tijd redelijk aan het daten geslagen, omdat mijn hart weer open staat om een relatie aan te gaan. De verhalen van mijn dates of mijn korte relaties liegen er niet om. Ik begrijp de moeders wel dat zij vanuit angst het niet aandurven om de verzorging van de kinderen over te laten aan vaders die tijdens de relatie nauwelijks omkeken naar de kinderen. Is het dan wel verstandig om in de wet op te nemen dat er vanaf begin scheiding er vanuit moet worden gegaan van een 50-50 verdeling in omgang? Het blijft immers vaders verhaal tegen moeders verhaal omdat men van waarheidsvinding nog nooit gehoord heeft.

[ll2014]

Dit is onjuist, rechters zijn hoogopgeleide mensen die (familie)recht spreken in een richting wat ons mannen ongunstig gezind is.

Keep on dreaming, die opleiding stelt helemaal niet zoveel voor en de betere studenten gaan naar de advocatuur, wat overblijft voor lagere rechtbanken is niet gespecialiseerd en heeft maar zeer beperkte kennis, wat ik aan de lijve heb mogen ondervinden.
Een groot deel bij de lagere rechtbanken is ook nog eens vrouw en kiest alleen daarom al vaak voor de moeder.