De gevolgen van een rechterlijke dwaling

Heeft u een onderwerp waarover u denkt dat hierover gediscussieerd kan worden, dan kan dit hier.
Plaats reactie
RSnoeren
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 1
Lid geworden op: 29 mei 2016, 11:13

De gevolgen van een rechterlijke dwaling

Bericht door RSnoeren »

Hoi, ik ben Robert en wil graag mijn ervaring met jullie delen. Deels omdat het bij mijn verwerkingsproces hoort en deels omdat ik alle vaders die vechten voor hun recht en dat van hun kinderen, een warm hart toedraag.
Mijn ex-partner en haar nieuwe partner vroegen mij in 2008 op gesprek. Zij waren voornemens te gaan emigreren naar Curacao en wilden mijn dochtertje, toen 10 jaar oud, meenemen. Wanneer ik daar niet achter kon staan, zouden ze absoluut niet verhuizen. Ik stond daar uiteraard niet achter want wilde graag dichtbij mijn meisje zijn. Echter, een paar weken later, lag er een brief van hun advocaat op mijn deurmat waarin beschreven was dat zij emigratieplannen hadden. Middels een proces wilden zij afdwingen dat mijn dochtertje mee kon gaan. Ik heb na onze relatiebreuk meteen ouderlijk gezag aangevraagd en ook gekregen. Ik dacht dus sterk te staan. Na een procedure van ruim twee jaren, heeft een rechter besloten dat moeder en partner mijn dochtertje mee mochten nemen om hun droom te verwezenlijken. Tijdens deze procedure, die mij en mijn directe omgeving ontzettend veel ongeloof, verdriet en pijn opleverde, werd ik bijgestaan door advocaat W.N. Sardjoe van advocatenkantoor Wigman, Sardjoe & Van Weegberg te Den Haag. Ik kan me nog herinneren dat ik de Heer Sardjoe 'gevonden' heb via deze stichting.
Ik heb tijdens de procedure gemerkt dat mensen in staat zijn om heel erg ver te gaan om een en ander te bewerkstelligen. Keihard feiten verdraaien, dus leugens vertellen, om volwassen dromen na te jagen. Compleet voorbijgaan aan het belang van een klein en kwetsbaar kindje. Het is al weer even geleden maar zit, terwijl ik dit schrijf, weer met grote tranen in mijn ogen. De pijn blijft zeer lang aanhouden en het leed wat vooral mijn dochtertje heeft gekend en nog kent, kent zijn weerga niet. Zwaar beschadigd, kwam zij na 5 jaren op Curacao, bij mij wonen. De situatie daar was onhoudbaar geworden. Alles waar wij (de Heer Sardjoe en ik), bang voor waren en voor hebben gestreden, bleek waarheid te zijn geworden. Mijn kleine meisje die ondertussen een jonge vrouw was geworden, bleek zwaar gehavend. Tragische gebeurtenissen als aanrandingen, mishandeling (ook door haar eigen moeder), discriminatie en compleet aan haar lot over gelaten, heeft van haar gemaakt wat ze nu is. Van buiten een fantastisch mooie meid maar van binnen zwaar beschadigd. Twee jaren heeft ze bij mij gewoond. Twee jaren vol van therapie, onderzoeken en veel andere hulp van buitenaf, mochten niet baten. Mijn dochter wilde niet meer bij me wonen. Er was geen band zoals die er zou moeten zijn. Wij hebben deze band niet kunnen opbouwen omdat contact werd bemoeilijkt door de afstand en een niet meewerkende moeder en haar partner. Opnieuw kende ik en mijn omgeving een periode van intens verdriet. Ik schrijf dit alles omdat jullie allemaal mogen weten wat de gevolgen kunnen zijn van rechtelijke dwalingen. Mijn dochter heeft het volgende opgelopen: borderline, PTSS, hechtings- en verlatingsangst en ze automutileert. Ik ben trots op haar en ik leer van haar. Zij is zo sterk en heeft een ultieme drang om te overleven. Langzaam, stapje voor stapje vind ze haar weg. Wat een kanjer!!!
Kinderen hebben recht op een mama en een papa ook al zijn deze niet meer samen. De verantwoordelijkheid die ouders behoren te dragen, mag niet verdwijnen na een relatiebreuk. Jullie mogen weten, ik heb die verantwoordelijkheid ook niet altijd genomen. Ik was moe gestreden en kon mezelf amper nog staande houden. Mijn relatie die ik had ten tijde van de procedure, is stuk gelopen. Deze werd compleet overschaduwd door de problematiek die was ontstaan rondom mijn dochtertje.
Oh ja, ik had tijdens het proces zelfs een advies van de Raad van Kinderbescherming in handen. Dat advies luidde dat mijn dochtertje het absoluut niet zou baten wanneer zij mocht emigreren en dus niet mocht verhuizen naar het buitenland.
Daarmee kom ik tot een belangrijk punt. Ik noem het een rechterlijke dwaling wanneer je een advies van de Raad voor Kinderbescherming naast je neer legt. Achteraf is ook gebleken dat dat advies er niet voor niets lag. Velen van jullie zullen ook nu nog in het diepe zwemmen in het familierecht. Hoe fijn is het dan om bij gestaan te worden door een advocaat die zo enorm betrokken (professioneel en emotioneel) is. De Heer Sardjoe is mijn grote steun en toeverlaat geweest in die periode en blijf hem eeuwig dankbaar voor de passie waarmee hij mij, schouder aan schouder, ondersteund heeft. Een mooi, warm en wijs man met een groot hart. Na al die jaren, informeert hij nog steeds naar hoe het met mijn dochtertje en mij gaat. Ik weet van hem dat het zijn 'missie' is om vaders als ik (en jullie) en vooral onze kinderen, een leefbaar een liefdevol bestaan te bieden. Wanneer iemand van jullie hulp nodig heeft, gun ik jullie deze man!
BetsLenie
Deskundige schrijver
Deskundige schrijver
Berichten: 132
Lid geworden op: 14 sep 2016, 16:14

Re: De gevolgen van een rechterlijke dwaling

Bericht door BetsLenie »

Ik voorzie in de situatie die ik begeleid hetzelfde toekomstbeeld. We zijn nog niet zover maar het is wel triest dat je zo weinig kunt doen voor zulke jonge kinderen.
Gisteren 3 oktober was in het programma Spoorloos ongeveer 21.30 een dominee die vertelde over zijn vechtscheiding. Daaraan vooraf een uitleg over de tweeling die zij geadopteerd hadden tijdens zijn huwelijk en die bij de adoptiemoeder bleven. Beide jongens hebben het eigenlijk slecht gehad bij haar. Ze zijn er nog relatief goed uitgekomen maar het had allemaal niet zo gehoeven. En de adoptiemoeder was ook nog dominee.... De man had het er ook moeilijk mee en kon niets doen dan wegblijven tot een van de jongens bij hem opdook na op straat gezworven te hebben. Wat een menselijke dwalingen in deze wereld. En wat veel idiote mensen waar geen land mee te bezeilen is.....En de kinderen daarvan zijn de toekomst....die ziet er dus niet best uit.
Plaats reactie