Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bent u gescheiden na 1 maart 2009, geef hier u ervaringen weer over het ouderschapsplan.
Wat kan er allemaal mis gaan en waar men op moet letten bij het opstellen
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Hallo beste vaders,

sinds een korte tijd ben ik aktief op dit forum om jullie verhalen te lezen. Mijn verhaal zal niet geheel onbekend voorkomen verwacht ik.

Stapsgewijs een situatieschets:

- November 2013 leren mijn ex (nu 31) en ik (nu 37) elkaar kennen. Half januari '14 blijkt ze zwanger te zijn.

- Er wordt besloten om in mijn huis samen te gaan wonen aangezien ex een huurwoning had destijds, en ik een koopwoning bezit.

- Ex werkte als coach bij een stichting/bureau samen met een compagnon. Ze had hiervoor in een burn-out periode gezeten (2011-2013) en werkte halve dagen. Ik werk full-time.

- Ex had destijds ook een aantal schulden.

- Er werd besloten om ex voorlopig geen huur/kosten te berekenen ivm hiervoor genoemd punt, alleen de boodschappen werden door ex betaald. Ze kon tevens gebruik maken van mijn auto. Zodoende kon ex haar schulden afbetalen en zou ze begin 2015 van haar schulden verlost zijn.

- Gedurende de zwangerschap wordt de eigenwijsheid en sterke eigen wil van ex duidelijk: Ze wil perse thuis bevallen, zij heeft dit bepaald en geeft aan dat als ik hier niet mee akkoord ga ze bij een vriendin thuis gaat bevallen.
Tevens geeft ze in eerste instantie aan het gezag over ons kind te willen delen, maar ze komt hier later op terug en zegt dat ze de zeggenschap zelf behoud. Redenen hiervoor zijn vooralsnog onduidelijk of verwerpelijk (ze gaf aan dat vader migraine heeft, dus niet tegen stress kan / vader heeft ADD / vader heeft narcistische trekken).

- Na deze uitspraken ben ik gaan twijfelen over de intenties van ex, en heb haar gevraagd om mij duidelijk te verwoorden op schrift wat de redenen zijn. Dit is nooit gebeurd.

- Herhaaldelijk heb ik ook om openheid in haar financiele staat gevraagd, want het zou best van invloed kunnen zijn op onze toekomst. Hier wordt op geantwoord dat het allemaal lastig is, want de inkomsten zijn variabel. Ze betaalt gewoon de boodschappen, en ik moet me verder er niet druk om maken zegt ze.

- Na diverse discussies en ruzies heb ik aangegeven dat ik en mijn huis niet als bevallingshotel fungeer. Een ongeunanceerde, harde uitspraak, maar ik kon het er niet bij laten zitten.

- Ik heb destijds getwijfeld of ik de ongeboren vrucht wel zou moeten erkennen. Wel financieel en juridisch verantwoordelijk zijn, maar geen zeggenschap hebben kwam en komt nog steeds heel onlogisch over.

- Medio juli gaan we samen naar het gemeentehuis om de ongeboren vrucht te erkennen. Ook wordt er bepaald dat onze dochter mijn achternaam zou krijgen.

- De dag na de erkenning komt ex thuis met het verhaal dat zij en haar compagnon stoppen met hun stichting. Het besluit was al genomen want ze waren geadviseerd door een externe partij (mediator o.i.d.). Zelf was ik hier behoorlijk over verbaasd dat dit nooit ter tafel is gekomen tussen ons. Ze stopt dus gewoon met werken, en ziet wel na haar bevallingsverlof hoe ze weer verder gaat. Een behoorlijk ingrijpende beslissing welke ook gevolgen kan hebben voor mij. Hier werd geen aandacht aan gegeven, en alleen maar op gereageerd dat ik alleen maar aan mijzelf dacht en geen begrip had voor de situatie.

- De babykamer wordt ingericht en op het ledikant, box en commode na worden alle kosten financieel gedeeld.

- De bevalling vind eind september GELUKKIG plaats in het ziekenhuis ivm ontlasting in het vruchtwater. Onze dochter wordt gezond geboren. De dag na de geboorte heb ik onze dochter aangegeven bij de gemeente. Het gezag is helaas niet gedeeld, en ligt bij moeder.

- Ik ben 4 weken na de bevalling vrij geweest om mijn ex bij te staan en te genieten van mijn dochter. Tevens is er het voornemen om per 1/2/2015 iedere donderdag vrij te zijn om met mijn dochter te zijn.

- Moeder bepaalt na 2 weken te kolven dat ze toch borstvoeding wilt geven en met een lactatie deskundige wordt dit bereikt. Dit gebeurt ook niet in overleg, en ze ontneemt mij zonder te bespreken het voedings moment met mijn dochter. Ik moest zelf maar een oplossing verzinnen of met de lactatie deskundige praten.

- Moeder geeft aan niet mee te willen werken aan het Rijksvaccinatie Programma. Dit is duidelijk merkbaar bij een bezoek aan het consultatiebureau. Ook wordt het verschil van mening zichtbaar voor de dienstdoende arts. Aangezien ik geen gezag heb, heb ik naar mijn idee hier geen inspraak over.

- Half november barst de bom en moeder vertrekt met dochter naar een vriendin.Ze vertelt de volgende ochtend niet meer terug te komen. Ik krijg met enige regelmaat updates en foto's via email en zie mijn dochter op haar lokatie zo'n 2x per week. Er wordt gesproken over omgangsregelingen e.d. maar dit blijkt vrij stroef te gaan. Een voorstel van mijn kant om met een mediator te gaan praten wordt afgewezen door ex. Ze geeft te kennen dat als ik een advocaat inschakel ze ervoor zou zorgen dat ik een minimale omgangsregeling krijg. Een direct dreigement dus.
Moeder koopt een babycam die ook via internet kan worden bekeken. Ze biedt mij dit aan, maar vraagt me tegelijkertijd om mee te delen in de kosten. Ik betaal de helft en krijg toegang (baby-on-demand).

- Medio december veranderen de zaken. Ik krijg e-mails waarin de bezoekafspraken worden afgezegd omdat moeder en dochter rust nodig hebben. Tijdens een laatste bezoek voor kerst krijg ik te horen dat ik met kerst ook mijn dochter niet te zien krijg. Dit om dezelfde reden, ze hebben rust nodig. De huisgenoot/vriendin wordt direct bij dit gesprek betrokken om haar bij te staan en het woord te nemen. Er worden die dag voorstellen ouderschapsplan/omgangsregeling uitgewisseld. Ex heeft een minimaal document opgesteld met alleen een omgangsregeling. Mijn voorstel is gebaseerd op een ouderschapsplan wat op internet te vinden is. Mijn streven is een stabiele basis vormen voor onze dochter, het gaat om haar welzijn en toekomst. Er wordt echter geen gehoor aan mijn voorstel gegeven en er wordt verder niet meegewerkt om een bewerkbare versie van haar voorstel te krijgen.

Dit is het moment waarop ik besloten heb om een advocaat in te schakelen.

- Januari loopt redelijk. Ik zie mijn dochter 1x per week een dag in het weekend. Tot na half januari, daarna wordt er wederom gemeld dat ik mijn dochter niet meer te zien krijg want ze is onrustig geweest, heel de week slecht geslapen, eet slecht, alles is drama. En dat lag aan het feit dat ik met mijn dochter bij mijn ouders op bezoek was geweest.

- Per 1/2 ben ik 4x9 gaan werken en ben (zoals moeder ook in haar omgangsregeling voorstelde) op donderdag vrij voor mijn dochter. Op 4/2 heb ik mijn dochter voor het laatst gezien. De "afspraak" is dus maar 1 x nagekomen.
Sinds 6/2 is mijn ex volledig onbereikbaar geworden voor mij. Ze heeft de babycam afgesloten, mij geblokkeerd op whatsapp en reageert niet op mail/telefoon. Ik heb mijn dochter bezocht op 19/2, toen kon ik op een door haar aangewezen lokatie mijn dochter 1 uur zien onder toeziend oog van haar maatschappelijk werkster. Deze persoon is haar compagnon uit de stichting. Ik heb mijn dochter 2 minuten gezien, aangezien ik het onaanvaardbaar vond om in dergelijke omstandigheden mijn kind te zien. Zij bepaalt weer hoe de omgang gaat.

Nu heeft mijn advocaat inmiddels 2 brieven gestuurd met het verzoek om in contact te treden. Hier geeft ze geen gehoor aan.
Ze stort de KINDERalimentatie terug op mijn rekening. Dit bedrag stort ik maandelijks op de rekening van onze dochter waar moeder beschikking over heeft. Ik stort deze bedragen direct weer terug, en ben nu ook in de omschrijving van de overschrijving maar gaan vragen waar moeder nu in hemelsnaam mee bezig is.

Enkele details:
- Ex woont bij een vrouw die zelf ook alleenstaand is en (oudere) kinderen heeft. Zeer links van aard, geiten-wollen-sokken type en geeft mij de rillingen. Ze geeft trainingen in jezelf weer vinden dmv zanglessen.
- Ex heeft haar compagnon ingeschakeld als maatschappelijk werkster. Ook deze vrouw is alleenstaand, heeft 2 kinderen van 2 verschillende mannen waarbij het 2e kind niet erkend is. Zij heeft deze man ook gedagvaard om het kind te erkennen. Omgekeerde situatie dus, maar ze weten hierdoor wel hoe de zaken in elkaar steken op juridisch vlak.
- Ex heeft momenteel geen vast inkomen en geen eigen woning. Ze was voornemens zich te laten herkeuren na het bevallingsverlof.

Inmiddels ligt de dagvaarding voor kort geding t.a.v. omgangsregeling bij de rechter. Deze heeft mij benaderd of ik opensta voor mediation. Ik heb aangegeven hieraan mee te willen werken. Binnen 3 dagen zou ik hierover bericht krijgen of ex hier ook aan mee gaat werken. Ik betwijfel dit, maar dit kan natuurlijk ook "remmend" werken... Zo duurt het eerst weer een maand voordat er een gesprek plaatsvindt, en na 2 gesprekken blijkt het niet te werken en gaan we alsnog een kort geding aanspannen. Iedere week dat ik mijn dochter niet zie is vreselijk, haar eerste maand was zo bijzonder en ik begrijp niet dat je hier plezier aan beleeft om iemand zo te kwetsen. Uiteindelijk benadeelt ze ook onze dochter hiermee, en dat is toch voor niemand de bedoeling?

Nou dat is dus mijn situatie. Wat ik me afvraag is waarom dit op zo'n manier moet? Wat bezielt iemand om zo te doen, en te denken dat zolang ze maar niet reageert, het probleem ook niet bestaat. Ze denkt toch niet hier zomaar mee weg te kunnen komen?
Hier gaat een rechter toch ook niet mild mee om lijkt mij?

Mijn einddoel is een normale omgangsregeling 1x in de week en 2 weekenden per maand. Daarnaast vraag ik het gezamenlijk gezag aan via de rechter. Is dit een realistische eis?

Als iemand een advies heeft verneem ik dat graag.
Dank voor jullie tijd en aandacht.

Grt,
flensje
Gebruikersavatar
Jeroen2102
Deskundige schrijver
Deskundige schrijver
Berichten: 117
Lid geworden op: 06 jun 2014, 07:01
Locatie: IJsselstein

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Jeroen2102 »

Beste Flensje,

Als ik het verhaal zo lees is er in ieder geval een lijn uit te halen en dat is dat er met jouw (h)ex niet valt te overleggen. Dan lijkt het mij zaak om voor jezelf (en daarmee je dochter) duidelijkheid te krijgen in eerste instantie met een vaste omgangsregeling waaraan je ex zich ook dient te houden, zorg ervoor dat je daar goed aan denkt.

Of je het gezag ook wilt hangt af wat je intenties ermee zijn, je kan tenslotte dus niets overleggen met je ex, wat is dan de meerwaarde voor je dochter ?

Dat is hetgeen waar je goed over moet denken en voor jezelf moet bepalen wat JIJ wilt in de toekomst.
Casper
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 968
Lid geworden op: 14 dec 2009, 11:18

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Casper »

Flensje, succes gewenst.

Je eisen zijn volkomen realistisch en je staat hier rationeel en goed in. Uiteindelijk zul je die omgangsregeling en gezamenlijk gezag wel krijgen, maar het zou een zaak van de lange adem kunnen worden, wees hierop voorbereid en verwacht geen succes binnen een paar weken.

Je kunt de kinderalimentatie ook op een aparte rekening voor het kind storten. Je hebt je goede intenties wat dat betreft al getoond en zo wordt het geen heen-en-weer gepingpong. Voer geen correspondentie via de afschriften :-).

Ik denk niet dat ze in zal gaan op mediation, dus dat brengt het kort geding al dichtbij. De eerste keer zal de rechter nog geen dwangsom opleggen, later wellicht wel.
Wat ik me afvraag is waarom dit op zo'n manier moet?
Dat is de grote vraag, waar menigeen zich op dit forum het hoofd al over gebroken heeft. Ikzelf denk dat het een soort onvermogen is, een afsluiten van de grote-mensen wereld waarin je rekening moet houden met anderen.
kiekiek
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 633
Lid geworden op: 01 nov 2014, 07:26

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door kiekiek »

Over die laatste vraag moet je verder maar niet nadenken, probeer het los te laten want niemand hier heeft daar ooit een antwoord op gekregen. Wat het is? Geen idee. Machtsvertoon? Niet kunnen loslaten? Een kind inpalmen? Wraak?

Er wordt een kort geding genoemd, maar die heeft pas zin als er een beschikking is voor een omgangsregeling, maar zo te lezen is die beschikking er niet. Wat ik zo lees is er eigenlijk niets wat een normale omgangsregeling in de weg staat. De hex speelt voor eigen rechter, dat is heel duidelijk, maar dat kan ze (helaas) ook, opnieuw, omdat er geen beschikking is.

Daar zal je dus naar toe moeten gaan werken via een advokaat. Als je slim bent ga jij het initiatief nemen in de scheiding, waarbij het voor mij even onduidelijk is of jullie getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben. Jij vraagt de scheiding aan en vraagt om een omgangsregeling. De initiatiefnemer is meestal in het voordeel. Vergeet de kinderalimentatie, dat kan ze zelf ook vragen in een wederverzoek. Probeer het ouderschapsplan ook een beetje los te laten. Die komt er alleen als beide partijen het daar volledig over eens zijn. Zo te zien is dat niet zo en dan wordt er domweg gescheiden zonder een ouderschapsplan. Die knoop hakt de rechter zonder blikken of blozen wel voor jullie door. Een ouderschapsplan is sowieso al een wassen neus, richt je op de kern daarin (de omgangsregeling) en haal die binnen. De rest van die tekst is alleen maar ruis en kan zo ontdoken worden of je zou een voorbeeldige ex moeten hebben die overal in mee gaat en zich netjes aan de wet houdt en ook een beetje fatsoen heeft. Daar lijkt het duidelijk niet op, gezien de vreemde opstelling van haar kant.

Wat ik heel vreemd vind is dat het gezag bij de geboorte aangifte gelijk bij de moeder kwam te liggen. Kan dat zomaar? Normaal gesproken zijn beiden gezagdragend.

Het idee om de kinderalimentatie voorlopig even apart te zetten is een goed idee. Geef dat ook even aan bij je ex en neem het mee als argument in komende procedures. Je laat daarmee je goede wil zien aan alle betrokken partijen.

Voor de rest: neem flink afstand (hoe moeilijk ook vanwege het gemis), niet mailen/bellen/appen, doen geen domme dingen, laat je advokaat het werk doen door zo snel mogelijk de scheiding aan te vragen en een omgangsregeling te verzoeken. Ga ook niet in op tijdelijke voorzieningen, dat vertraagd de zaak alleen maar, waardoor je je kind langer niet gaat zien.
Laatst gewijzigd door kiekiek op 10 mar 2015, 14:52, 1 keer totaal gewijzigd.
Ik weet ook lang niet alles, maar door gemaakte fouten uit het verleden, probeer ik anderen op een positieve manier te helpen.
Casper
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 968
Lid geworden op: 14 dec 2009, 11:18

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Casper »

Flensje was niet getrouwd, dus is er formeel geen sprake van scheiding en dat verklaart ook waarom er geen gezamenlijk gezag was na de geboorte.
kiekiek
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 633
Lid geworden op: 01 nov 2014, 07:26

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door kiekiek »

Ja ik zag het later Casper. Dan vervalt het deel van de scheiding aanvragen, dus wordt het een enkelvoudig verzoek voor een omgangsregeling. Maakt het gelijk een stuk makkelijker. Feit is dan dat hij juridisch en biologisch vader is, waarbij zijn rechten gelijk zijn als in een gehuwde status.
Ik weet ook lang niet alles, maar door gemaakte fouten uit het verleden, probeer ik anderen op een positieve manier te helpen.
Voiceless
Zeer deskundige schrijver
Zeer deskundige schrijver
Berichten: 251
Lid geworden op: 02 dec 2014, 20:50

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Voiceless »

Kort geding zou wel kunnen om een voorlopige voorziening te vragen. Contact moet snel hersteld worden.

Altijd ja zeggen op mediation. Pas als het herhaaldelijk mislukt is kan je nee zeggen.

weigeren aan het vacinatieprogramma Deel te nemen is gevaarlijk. Kan leiden tot een OTS (waarschijnlijk terrecht in dit geval). Als er meer elementen zijn waarover je je zorgen maakt, overweeg of je het zelf verzoekt. Komt er in ieder geval ern raads/beschermingsonderzoek. Normaal niet te adviseren, maar in jouw geval vraag ik me wel af hoe ze voor jouw dochter zorgt en lijkt het erop dat ze niet stabiel is.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Heren goedemorgen,

bedankt allen voor jullie motiverende woorden en inzichten...er is hier aardig wat ervaring aanwezig.... daar voel ik me wel door gesteund. Dank!

Het gezag wordt inderdaad automatisch gedeeld bij een huwelijk of geregistreerd partnerschap. Dat was bij ons niet het geval, dus gezag ligt nu bij moeder. De voornaamste reden dat ik het gezag graag gedeeld wil hebben is dat onze dochter 2 ouders heeft die gewichtige keuzes voor haar kunnen maken. Ik ben niet van plan om iedere keuze van moeder te dwarsbomen, want dat zou het doel voorbij streven en ik wil ook door met mijn leven. Gezien moeder niet meewerkt aan het Rijksvaccinatie Programma zie ik bij gedeeld gezag meer mogelijkheden om hier verweer tegen te maken. Keuzes voor opleiding, medische beslissingen e.d. zijn zaken die ouders samen nemen is mijn mening.

Ze (ex) heeft het verzoek voor mediation van de rechtbank inmiddels afgewezen, dus er komt nu 1 april een kort geding voor een voorlopige omgangsregeling. In het kielzog van deze procedure komt gelijk een verzoekschriftprocedure waarin het gedeeld gezag zal worden gevraagd en een structurele omgangsregeling. Een datum geeft in ieder geval al wat rust.

@Kiekiek: je schrijft over een beschikking voor een omgangsregeling. Wat bedoel je daar precies mee? Ik kan me voorstellen dat mijn advocaat dit ook heeft bedacht. Er is nooit een handtekening gezet (door ons beide ouders) onder een omgangsregeling/ouderschapsplan. Er is alleen sprake geweest mondelinge afspraken en schriftelijke voorstellen/intenties (moeder had ook het voornemen om dochter op donderdag bij mij te hebben, tot ze 't op d'r heupen kreeg).

@voiceless: Dank voor je advies mbt OTS. Het Rijksvaccinatie Programma is overigens geen verplichting dus ik ben heel benieuwd of dit echt hout snijdt. En haal ik mezelf hier ook niet een hele hoop sores mee op de hals?

Groet en nogmaals dank voor de reakties!
kiekiek
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 633
Lid geworden op: 01 nov 2014, 07:26

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door kiekiek »

flensje78 schreef:
Ze (ex) heeft het verzoek voor mediation van de rechtbank inmiddels afgewezen, dus er komt nu 1 april een kort geding voor een voorlopige omgangsregeling. In het kielzog van deze procedure komt gelijk een verzoekschriftprocedure waarin het gedeeld gezag zal worden gevraagd en een structurele omgangsregeling. Een datum geeft in ieder geval al wat rust.

@Kiekiek: je schrijft over een beschikking voor een omgangsregeling. Wat bedoel je daar precies mee? Ik kan me voorstellen dat mijn advocaat dit ook heeft bedacht. Er is nooit een handtekening gezet (door ons beide ouders) onder een omgangsregeling/ouderschapsplan. Er is alleen sprake geweest mondelinge afspraken en schriftelijke voorstellen/intenties (moeder had ook het voornemen om dochter op donderdag bij mij te hebben, tot ze 't op d'r heupen kreeg).
Als er geen overeenstemming tussen beiden is te bereiken over een ouderschapsplan of omgangsregeling of als een van de partijen niet wil meewerken aan mediation dan is de enige weg een verzoekschriftprocedure. Je advokaat heeft die procedure dus al opgestart of is daar mee bezig. Vergeet het ouderschapsplan, want daarvoor moeten beide partijen het eens zijn en dat ondertekenen. De beslissing van de rechtbank wordt door de rechtbank vastgelegd in een beschikking, waar alle partijen zich aan dienen te houden.

Wat je nog zou kunnen overwegen is het laten opnemen (via je advokaat in de verzoekschriftprocedure) van een dwangsom in de beschikking voor het geval de beschikking gefrustreerd wordt door je hex. Gezien haar opstelling nu is dat zeker aan te raden.
Ik weet ook lang niet alles, maar door gemaakte fouten uit het verleden, probeer ik anderen op een positieve manier te helpen.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Beste allen,

inmiddels zijn er weer een paar weken voorbij met de nodige onbegrijpelijke situaties die ik graag met jullie deel en een aantal vragen voor jullie heb,

Op 1 april heeft de eerste zitting in kort geding plaatsgevonden te Rotterdam. Na 45 minuten werd de zitting voor 5 minuten geschorst zodat de gedaagde (ex) met haar advocaat kon overleggen of er nog mogelijkheden tot overleg/communicatie was t.a.v. de omgangsregeling (reden van kort geding).
Bij terugkomst werd de rechter door de advocaat van de gedaagde gewraakt. De rechter zou vooringenomen zijn doordat hij (rechter) bemerkte dat ex behoorlijk fel reageerde op een vraag van de hem. Hij gaf aan dat een kind van 5 maanden toch af en toe best ontroostbaar kan zijn, slecht slaapt of minder eet. Dit hoeft niet direct aan de omgang met vader te liggen (zoals ex beweerde). Volgens de gedaagde en haar advocaat was dit "bagataliseren" en "partijdig".

De wrakingscommissie heeft afgelopen vrijdag het wrakingsverzoek afgewezen.

De zaak wordt nu weer door de rechtbank ingepland om door te gaan met dezelfde rechter. Heeft iemand hier (wraking) ervaring mee? Wat waren de ervaringen?
Volgens mijn advocaat is het ongekend om in een familierechtszaak in kort geding de rechter te wraken. Daarnaast heeft ex een advocaat via het juridisch loket toegewezen gekregen en deze advocaten dienen de-escalerend te werken. Klopt dit?

Naast het kort geding is ook een bodem procedure opgestart t.b.v. het gezag. Moeder heeft momenteel het eenhoofdig gezag.
Tijdens de zitting heeft moeder aangegeven "zwaar depressief" te zijn. Volgens haar eigen zeggen is dit door toedoen van vader en zijn gedragingen jegens haar.
Voordat er een zittingsdatum wordt gepland is er wederom een voorstel voor mediation gedaan. Dit heb ik in eerste instantie geaccepteerd. Vrijdag 24-4 kreeg ik te horen dat moeder ook instemde met mediation. Dit vond ik vreemd aangezien ze in de afgelopen 3 maanden totaal geen medewerking verleende en de eerste keer mediation weigerde.
Zaterdag 25-4 kreeg ik een aangetekende brief van moeder waarin zij stelt dat ik mijn dochter had kunnen zien onder toeziend oog van haar maatschappelijk werkster (tevens haar compagnon in een stichting). Ik ben 1x daar langs geweest aangezien dit mij een week daarvoor werd gemeld door een huisgenoot. Ik kreeg mijn dochter niet mee conform afspraak maar kon mijn dochter een uur op locatie zien onder toeziend oog van de maatschappelijk werkster/compagnon.
Aangezien ik de afgelopen 9 weken geen gebruik heb gemaakt van die regeling (welke ik nergens op schrift heb gekregen op voorhand en mondeling dit ook nooit is gesteld) gaat moeder er derhalve vanuit dat ik in de toekomst ook geen gebruik wens te maken van die regeling.

Gezien de tegenstrijdige akties (accepteren mediation en daarna zo'n brief sturen) heb ik mediation alsnog geweigerd. Dit in overleg met mijn advocaat. Ik had niet het idee dat de intentie van moeder was om tot een oplossing te komen dmv mediation. Mijns inziens was het gewoon om weer tijd te rekken en de kosten op te voeren. Nu is het weer wachten totdat er een zitting gaat plaatsvinden.

Zijn er mensen die ervaring hebben met het AMK/vooreenveiligthuis.nl ?

Aangezien moeder aangaf "zwaar depressief" te zijn in de zitting, en ik weet dat ze recent nog een burnout heeft gehad + feit dat haar eigen moeder een postnatale depressie heeft gehad maak ik me behoorlijk zorgen om de labiele toestand van moeder en dus de veiligheid van mijn dochter. Aangezien ik mijn dochter al maanden niet te zien krijg weet ik echt niet of mijn zorgen gegrond zijn. De rechter heeft overigens wel verzocht om een psychologisch rapport waaruit haar depressiviteit blijkt + de oorzaak.
Hoe kan de objectiviteit van dit rapport worden bepaald? Wordt een dergelijke rapportering in een rechtszaak door een onafhankelijk psycholoog uitgevoerd?

Volgens mijn advocaat zou ik mijn familie en vrienden kunnen verzoeken omwille van bovenstaande situatie contact op te nemen met het AMK/Jeugdzorg/vooreenveiligthuis.nl
Wat is jullie mening hierover? Is het verstandig om op dergelijke wijze de druk richting ex op te voeren, buiten het feit dat het toch al een zorgwekkende situatie is?
ll2014
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 696
Lid geworden op: 08 sep 2014, 21:35

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door ll2014 »

flensje78 schreef:Volgens mijn advocaat is het ongekend om in een familierechtszaak in kort geding de rechter te wraken.
Wraken is sowiso heel ongebruikelijk, gebeurd ongeveer in 1 op de 3600 rechtszaken en wordt dan meestal niet toegewezen, ongeveer 1 op de 15 gewraakte rechters wordt daadwerkelijk van de zaak afgehaald.
Oftewel in slechts 1 op 54000 rechtszaken wordt een rechter succesvol gewraakt.
Het lijkt dus vooral om vertragen te gaan.
Het zou altijd goed zijn als advocaten de-escalerend zouden werken, maar dit hoeven ze niet te doen, en in de praktijk doen de meeste dit helaas ook niet.
Rechters vinden het over het algemeen niet plezierig als voorstellen tot mediation worden geweigerd. Zorg dus wel dat je een goed verhaal klaar hebt waarom je mediation weigert. De tegenstrijdige acties van je ex kunnen daar een goed argument voor zijn.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Inmiddels zijn we in 2016 beland, en lopen er reeds 2 rechtszaken.

Zaak 1: Omgang + (gedeeld) gezag
Door mij als vader gestart medio maart 2015. Deze zaak is medio september aangehouden aangezien de moeder zaak 2 is gestart.

Zaak 2: Vernietiging erkenning
Moeder betwistte tijdens de 2 hoorzitting in kortgeding (zaak 0.5 eigenlijk dus) dat ik de biologische vader zou zijn. Ze zou met een andere man zijn geweest t.t.v. de conceptie.
Ze spant een zaak aan. Daarnaast gooit ze het ook op dwaling/dwang, aangezien ik haar zou hebben gedwongen om de ongeboren vrucht te erkennen en zonder haar toestemming zou hebben gehandeld bij aangifte na geboorte. Uiteraard betwist ik dit allemaal, naamgeving kan alleen met eerder gegeven toestemming en dit is destijds in volledige harmonie gegaan. Toen deze zaak werd gestart heb ik zelf een DNA test laten doen met een stuk navelstreng en mijn eigen DNA. Hieruit is gebleken dat ik voor 99,999% de vader ben van onze dochter. Dit is echter geen rechtsgeldige test geweest, hier zou moeder nooit toestemming voor hebben gegeven.
Medio november is na zitting bepaald dat DNA onderzoek uitsluitsel moet geven. Er is een bijzonder curator aangesteld om de belangen van onze dochter te behartigen. Daarnaast worden in de beschikking alle stellingen van moeder behoorlijk onderuit gehaald, ze stelt vanalles maar bewijst niets.
Het laboratorium krijgt 3 maanden de tijd om het DNA af te nemen en een rapportage op te leveren aan de rechtbank. Zelf heb ik dit al laten afnemen, maar volgens mijn informatie is moeder nog niet geweest met onze dochter. Mijn gut-feeling zegt dat ze er waarschijnlijk alsnog niet aan mee gaat werken. Zodoende zou het voor altijd en rechtsgeldig vast komen te liggen dat ik volgens DNA onderzoek ook echt de biologische vader ben. Ik weet het dus zeker, en de moeder zal het ten diepste ook zeker weten maar doet er waarschijnlijk alles aan om de boel te rekken en ontwrichten.

Sinds mid februari 2015 heb ik mijn dochter van nu 15 maanden niet meer gezien. Moeder heeft zich in de tussentijd bezig gehouden met het versturen van brieven naar mij en naar mijn werkgever waarin ze mij compleet kapot maakt. Een blog op internet waarop ik berichten aan mijn dochter schrijf wordt onder de loep genomen n.a.v. brieven naar de ISP en SIDN (Stichting Internet Domeinregistratie Nederland). Alles zonder succes overigens. De site moest ontdaan worden van de foto's van mijn dochter aangezien dit portretrecht was. Ik heb erkenning maar geen gezag. Haar familie steekt verder ook de kop in het zand, alhoewel ik me verre van contact houdt met deze mensen.

Wat ik mij afvraag is of instanties als raad v kinderbescherming of de rechtspraak zichzelf niet af zullen vragen wat dit voor effect zal hebben op het kind later? Moeder treineert, lastert en ontwricht opzettelijk deze zaken. Veel van haar uitspraken en brieven zitten in het dossier. De truc was natuurlijk alleen bedoeld om weer tijd te rekken. Een dergelijke zaak kost inmiddels al ruim een half jaar, slim bedacht dus. Ze heeft recht op een toevoeging van de staat aangezien ze nog altijd geen werk heeft. Haar advocaat zou toch de-escalerend te werk moeten gaan, al blijkt uit alles dat hij gelijke intenties heeft als moeder. Ze woont sinds mid 2015 weer samen met een andere man.

Als zij zich niet meldt bij het laboratorium mag ik toch aannemen dat de rechtbank het verzoek voor vernietiging erkenning naast zich neer zal leggen en de bestaande erkenning dus blijft bestaan?

De voortzetting van zaak 1 is afhankelijk van zaak 2. Ik neem toch aan dat als zij in zaak 2 weigerachtig gedrag vertoond en zich niet houdt aan afspraken dat zij zich in de vingers snijdt voor zaak 1?

Kan zij een naamsverandering aanvragen tijdens deze rechtszaken? Ik heb gelezen over de mogelijkheid daarvan bij periodes van 2-5 jaar waarbij de relatie tussen kind en de oorspronkelijke vader totaal niet noemenswaardig is. Het is dus nog lang niet zover, maar het zit dus wel in de lijn der verwachtingen dat zij haar pijlen hier ook op richt om zo volledig de band te verbreken voordat dochter kan lezen en schrijven en goed en wel naar school gaat.

Het valt zwaar tegen hoe de rechtsgang verloopt. Voor alles wordt onnodig veel tijd genomen en dat werkt dus mee aan de algehele ontwrichting. Ik sprak iemand die tot aan de hoge raad is bezig geweest om omgang met zijn kind te krijgen, tevergeefs. Dergelijke gesprekken ontmoedigen natuurlijk, echter is iedere zaak weer uniek, en dat maakt het ook zo traag in de rechtsgang.Ik ben me bewust van het feit dat ik hier onder velen ben die zich op 1 of andere manier niet gehoord voelt en dat geeft ook wel weer morele support. Voor iedereen in ieder geval een zeer gezond 2016 gewenst.
Casper
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 968
Lid geworden op: 14 dec 2009, 11:18

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Casper »

Ook aan jou: een goed 2016! waarin hopelijk een eind komt aan deze ellende. Je doet alles goed en uiteindelijk gaat dit zich uitbetalen.

De lange adem van de rechtspraak; dit is goed in zaken waar dit nodig is. In jouw geval maakt je ex en haar advo daar misbruik van. Je kunt niets anders doen dan je erbij neerleggen. Uiteindelijk zal je dochter je dankbaar zijn voor jouw vasthoudendheid. Uit eigen ervaring: ja, zo'n periode laat wonden achter, en de tijd daarna heelt veel, maar niet alles.

Wat advo betreft:
Haar advocaat zou toch de-escalerend te werk moeten gaan
Reken maar van no. Die luitjes kicken op het conflict (zelfs al ze er (zoals in dit geval) geen geldelijk belang bij hebben om de zaak te rekken. Bedenk ook dat die advo slechts één kant van het verhaal hoort.
Voiceless
Zeer deskundige schrijver
Zeer deskundige schrijver
Berichten: 251
Lid geworden op: 02 dec 2014, 20:50

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Voiceless »

Wie stelt, bewijst. De rechter heeft dna onderzoek bevolen. Als zij niet gaat, dan zal het verzoek tot vernietiging waarschijnlijk worden afgewezen.

Is de RvdK hierbij betrokken? Deze houding kan haar wel eens gaan opbreken.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

De RvdK is reeds betrokken bij de gezag/omgangszaak (zaak 1), echter niet betrokken bij de erkenningszaak (zaak 2). Maar ik mag toch aannemen dat het resultaat van zaak 2 bekend wordt bij de RvdK ten behoeve van zaak 1.

@Voiceless Wat bedoel je met dat het haar zal opbreken? Ze houdt tot nu toe behoorlijk haar poot stijf en wordt tot op heden niet op haar gedrag gewezen of gecorrigeerd.

Ik las hier ook een bericht waarbij er geen medewerking aan het DNA onderzoek werd geleverd en de rechtbank diverse malen uitstel verleend. Hoe vaak kan dit? Kan je daar als wederpartij bezwaar tegen maken? Is 3 maanden niet lang zat om een keer langs een laboratorium te gaan? Die betutteling en dat slap gedoe van het rechtsysteem is mij een doorn in het oog. Oh mevrouw u kon niet de afgelopen 3 maanden, ach wat vervelend, hier nog 3 maanden, en nu wel gaan he mevrouw? Zum kotszen... :roll:

Valt in een dergelijk geval de gemaakte kosten (advo / reis / DNA test) op de wederpartij te verhalen?

Wanneer komt gijzeling in beeld?
Plaats reactie