Wat is het nou eigenlijk echt het belang van je kind(eren)

[Jeroen2102]

Beste Rocco,

Ik ben het eens met je zienswijze dat het maatschappelijk "verantwoord" opnieuw moet worden ingevuld. Echter je moet ook bij begin beginnen, bij een scheiding en zeker met kinderen las een periode van afkoeling in of begeleiding, juist de eerste periode komt de emotie eruit en vanuit die emotie en de gevoelens krijg je vanzelf een soort strijd, hoe heftig dat wordt is afhankelijk van de persoonlijke situatie.

Het nadeel is dat omdat er kinderen in het spel zijn je toch elkaar blijft zien en daardoor beïnvloeden, hoe wil je dat voorkomen en gaat het dan in de meeste gevallen wel goed of juist niet en is dit forum maar een topje van de ijsberg ?

[Rocco]

Beste Rocco,

Het nadeel is dat omdat er kinderen in het spel zijn je toch elkaar blijft zien en daardoor beïnvloeden, hoe wil je dat voorkomen en gaat het dan in de meeste gevallen wel goed of juist niet en is dit forum maar een topje van de ijsberg ?

Je voorkomt het door vooraf een duidelijke leidraad te hebben over wat je te wachten staat als je besluit uit elkaar te gaan. Door het ontnemen van beïnvloedingsmiddelen maak je het speelveld gelijker. En als het spel gespeelt is, is het klaar. KA vastgesteld? Klaar. Omgang vastgesteld? Klaar.
Het is iig zeker weten niet in het belang van kinderen om jarenlang te strijden. Zeker niet als zij inzet zijn van de strijd. Er dient veel minder mogelijk te zijn qua strijd. Herzieningsverzoeken? Afwijzen. Tenzij je er samen uit kunt komen wordt er niet meer gestreden. Merk je dat je ex niet wil meewerken. Dan weet je dat er geen rechtszaak komt.
Instanties worden bij die wetgeving ook verplicht tot waarheidsvinding. Einde tijdperk dat een zorgende ouder dingen roept en de niet verzorgende ouder vervolgens met bewijslast moet ontkrachten. Toen maar eens aan dat je geen KA krijgt, toon maar eens aan de er mishandeld wordt ed.
En regelgeving opzetten dat als je misbruik maakt van die instanties, deze instanties jou hier ook voor zullen bekeuren.

Een bekoelingsperiode inlassen? Hoe zie je dit dan? Moet je dat formeel regelen? Je scheiding aanmelden en dan mag je pas na 3 of 4 maanden verder? Met welke activiteiten moet deze periode gevuld worden?

Begrijp mij niet verkeerd. Ik sta er voor open maar ben er wel nieuwsgierig naar.

[Jeroen2102]

Wettelijk vastleggen dat je op je trouwdag meteen de scheiding vastlegt
Nee, bijvoorbeeld dat zodra er sprake is van voornemen tot scheiding direct een goede hulpverlenende instantie erbij en geen subsidietrekkende BJZ die opkomt voor en namens de kinderen. Per direct afspraken over de kinderen. De kwestie geld of zelf of via advocaat.

Pas als de hulpverlening groen licht geeft mag men pas verzoek indienen.
En dan mensen neerzetten die zelf kinderen hebben, die luisteren naar beide partijen maar ook de kinderen.

[Rocco]

Wettelijk vastleggen dat je op je trouwdag meteen de scheiding vastlegt

Het lijkt een grapje, maar neem het eens serieus? Een soort huwelijkstestament inleveren bij ondertrouw. Ik vind het helemaal geen gekke gedachte. Het is niet zo romantisch wellicht, maar toch.

Nee, bijvoorbeeld dat zodra er sprake is van voornemen tot scheiding direct een goede hulpverlenende instantie erbij en geen subsidietrekkende BJZ die opkomt voor en namens de kinderen. Per direct afspraken over de kinderen. De kwestie geld of zelf of via advocaat.

Pas als de hulpverlening groen licht geeft mag men pas verzoek indienen.
En dan mensen neerzetten die zelf kinderen hebben, die luisteren naar beide partijen maar ook de kinderen.

Klinkt als mediation verplicht stellen. Maar wat als een van beiden niet meewerkt? Hoe krijg je dan groen licht?

[ll2014]

Vooraf helderheid en inzage hoe de zorg verdeling tijdens het huwelijk richting kan geven qua zorg verdeling na een huwelijk.
Ik vind dat je het erg emotioneel insteekt door met temen als mindere ouder die wordt uitgesloten te spreken.

Waarom zou de verdeling van de zorg na een scheiding moeten afhangen van de situatie voor de scheiding?
Alles wordt anders na een scheiding, dus waarom zou dit wel moeten blijven?
Als de zorg voor de scheiding voornamelijk bij de moeder lag en het verdienen voornamelijk bij de vader, waarom zou dit dan zo moeten blijven? Dat versterkt alleen maar weer de situatie dat moeders financieel afhankelijk blijven van de vaders en dat willen we toch niet?
Volgens mij moet je dus zeker bij oudere kinderen vooral naar de wensen van de kinderen kijken.
Ik geloof zelf ook best in een co-ouderschap, hoewel dat bij mij niet werkte omdat moeder blijft vechten en saboteren en volgens mij vooral daarom mijn zoon duidelijk zijn voorkeur heeft uitgesproken voor het wonen bij mij.
Het gerechtshof heeft dat ook toegewezen en afhankelijk van het feit of mijn ex kans ziet om dat in cassatieberoep ongedaan te maken zal dat wel zo blijven.
Ik vind dus het uitgangspunt in België dat er een gelijke verdeling dient plaats te vinden tenzij dat slecht is voor het kind een prima uitgangspunt.

[robb]

Dat is omdat het nu eenmaal historisch zo gegroeid is. De wetgeving is nog steeds gericht op de wereld zoals die er in de jaren 1950 uitzag. Tuurlijk zijn er wetten ingevoerd bovenop die oude wetgeving, maar dat maakt de situatie alleen maar gecompliceerder.

Los daarvan, wat vind jij dan het belang van je kinderen? Hoe was de zorgverdeeld tijdens het huwelijk. Hoeveel uur werkte je ex, hoe veel uur werkte jij? Indien jij gewoon fulltime werkte, is het dan ooit in je opgekomen om bijvoorbeeld 3 dagen te gaan werken? Indien je dat wel hebt gedaan, dan vindt ik dat je recht van spreken hebt om te bekijken of de kinderen niet bij jou mogen wonen.

Ik werk fulltime, altijd ook gedaan omdat we dat inkomen niet konden missen ben ik nooit minder gaan werken, had het best gewild. Mijn partner heeft grotendeels de zorg op zich genomen, ze heeft parttime gewerkt. Ik begrijp dat het dan als 'normaal' wordt aangenomen dat de rollen zo blijven verdeeld, maar toch heb ik de overtuiging dat er minder voor ze zal veranderen als ze hier blijven. Bovendien lijkt ze behoorlijk de weg te zijn verloren, met al die idioterieën waarmee ze nu aankomt. Ik kan ze een stabiel thuis geven, dat weet ik zeker. Er viel niet eens over te praten, terwijl ik haar beweegredenen natuurlijk wel allemaal moet volgen en ik doe echt mijn best wel, maar ik zie het niet.

[ll2014]

Er wordt geluisterd naar de mening van de kinderen zeggen ze, zal mij benieuwen want die willen het liefst bij mij wonen lieten ze wel merken. Ze willen natuurlijk mama ook graag blijven zien en dat vind ik geen probleem.
Maar waarom is het uitgangspunt in het ouderschapsplan dan dat ze toch bij mijn expartner gaan wonen?

Een ouderschapsplan maak je samen (of niet), als in jouw ouderschapsplan het uitgangspunt is dat je kinderen bij moeder wonen, is dat dus mede jouw keuze.

Afhankelijk van hoe oud je kinderen zijn en wat voor rechter ze treffen, wordt er inderdaad naar kinderen geluisterd.
Mijn zoon van 13 heeft bij de rechtbank duidelijk aangegeven bij mij te willen wonen, maar de rechter heeft er volgens mij niet eens naar geluisterd, bij voorbaat stond al vast dat alles in het voordeel van moeder moest worden besloten.
In het daarop door mij ingestelde beroep is heel anders beslist, daar heeft de rechter mijn zoon heel serieus genomen, en uiteindelijk volledig zijn wensen gehonoreerd, zie http://uitspraken.rechtspraak.nl/inzien ... :2014:7082
Dat dit met veel jongere kinderen anders gaat spreekt voor zich, maar het geeft wel aan dat het kan.
Belangrijk is dat jij duidelijk maakt dat het jou vooral om het belang van het kind/de kinderen gaat, en niet teveel andere zaken erbij haalt bij de rechter.
Mijn ex zat tijdens de zitting te zeuren dat ze ook als er een andere omgangsregeling zou komen toch nog wel een flink deel van de KA moest behouden, en gaf daarmee aan dat het financiële belang voorop stond.
Ik vind dat ze financieel overigens nog steeds veel te veel krijgt toegewezen, maar maak me er niet druk om, mijn zoon is veel belangrijker.
Helaas legt ze zich ondanks de voor haar financieel voordelige uitspraak er nog niet bij neer en onderzoekt ze de mogelijkheden om via een cassatieberoep er financieel toch weer op vooruit te gaan, maar heeft het op dit moment wel geaccepteerd dat mijn zoon nu bij mij woont.

[Rocco]

Waarom zou de verdeling van de zorg na een scheiding moeten afhangen van de situatie voor de scheiding?
Alles wordt anders na een scheiding, dus waarom zou dit wel moeten blijven?Als de zorg voor de scheiding voornamelijk bij de moeder lag en het verdienen voornamelijk bij de vader, waarom zou dit dan zo moeten blijven? Dat versterkt alleen maar weer de situatie dat moeders financieel afhankelijk blijven van de vaders en dat willen we toch niet?

Mijn stelling hierbij is dat het principe van oorzaak en gevolg als duidelijke leidraad genomen mag worden. Zorg voor kinderen en dus wel of niet fulltime daarvoor werken is, zeker na het jaar 2000, toch echt een keuze.
Dus in principe is het zo dat een vrouw zich dan bewust afhankelijk opstelt. Een keuze. Dat willen we idd niet, dus zal zij tijdens het huwelijk meer financiële inbreng moeten realiseren en meer zorg aan de vader moeten laten. En anders moeten accepteren dat zij in welvaart achteruit gaat bij het geval een scheiding. Consequentie voor vaders ligt dan andersom, hij ziet de kinderen minder.

Ik begrijp dat het een lastig ethisch dilemma is hoor, want het is ook in 2014 nog steeds een haast organische reactie dat mannen en vrouwen deze rolverdeling aannemen als er kinderen worden geboren. Ik heb dáár ook geen oordeel over, maar ook dat is een principe uit de vorige eeuw. Toen bestond co ouderschap niet. Dat is iets van de laatste jaren. Dus ben ik van mening dat je ook in je gedrag moeten laten zien dat je de zorg voor de kinderen op je neemt tijdens het huwelijk wil je de rechten kunnen effectueren. Dit staat overigens los van het feit dat beide ouders het elkaar kunnen gunnen om wel via co ouderschap een oplossing te vinden.

Maar ik stel dat dat wanneer men er niet fatsoenlijk uit kan komen, en helaas is dat toch in de meeste gevallen, moet er een leidraad zijn die transparant is.

Volgens mij moet je dus zeker bij oudere kinderen vooral naar de wensen van de kinderen kijken.
Ik geloof zelf ook best in een co-ouderschap, hoewel dat bij mij niet werkte omdat moeder blijft vechten en saboteren

Ik ben het hiermee eens, maar het onderstreepte stukje maakt dat het over het algemeen niet realistisch is. Daarmee komt het belang van het kind in gevaar. Namelijk strijd met kinderen als inzet. Co ouderschap kan alleen in geval dat beiden het willen en daar op goed fatsoen aan mee werken. Het is niet afdwingbaar.

Ik vind dus het uitgangspunt in België dat er een gelijke verdeling dient plaats te vinden tenzij dat slecht is voor het kind een prima uitgangspunt.

Dat lijkt mij ook een prima uitgangspunt. Maar wanneer is het slecht voor het kind? Zijn alle overige regels omtrent de zorg met gelijkwaardige rechten voor beide ouders hier ook naar geregeld? Daar kunnen we bij ons toch niet echt van spreken toch?

[robb]

Mijn zoon van 13 heeft bij de rechtbank duidelijk aangegeven bij mij te willen wonen, maar de rechter heeft er volgens mij niet eens naar geluisterd, bij voorbaat stond al vast dat alles in het voordeel van moeder moest worden besloten.
In het daarop door mij ingestelde beroep is heel anders beslist, daar heeft de rechter mijn zoon heel serieus genomen, en uiteindelijk volledig zijn wensen gehonoreerd, zie http://uitspraken.rechtspraak.nl/inzien ... :2014:7082

Een mening van een kind kan dus toch zoveel verschil maken, erg fijn dat de rechter het zo serieus heeft genomen. Er is dus nog hoop.

[kiekiek]

Het lijkt een grapje, maar neem het eens serieus? Een soort huwelijkstestament inleveren bij ondertrouw. Ik vind het helemaal geen gekke gedachte. Het is niet zo romantisch wellicht, maar toch.

Dat is mogelijk door net voor het trouwen huwelijkse voorwaarden op te stellen bij de notaris. Ik heb dat bij mijn tweede huwelijk gedaan. Bij een eerste huwelijk is het zo ongeveer taboe, net alsof je bij voorbaat al een bom onder je huwelijk legt, maar na een vervelende scheiding ga je vanzelf voorzichtiger worden. Niet als bom onder het nieuwe huwelijk, maar om bij voorbaat problemen in de toekomst uit te sluiten en om te voorkomen dat de een de ander gaat uitkleden.

[Rocco]

Het lijkt een grapje, maar neem het eens serieus? Een soort huwelijkstestament inleveren bij ondertrouw. Ik vind het helemaal geen gekke gedachte. Het is niet zo romantisch wellicht, maar toch.

Dat is mogelijk door net voor het trouwen huwelijkse voorwaarden op te stellen bij de notaris. Ik heb dat bij mijn tweede huwelijk gedaan. Bij een eerste huwelijk is het zo ongeveer taboe, net alsof je bij voorbaat al een bom onder je huwelijk legt, maar na een vervelende scheiding ga je vanzelf voorzichtiger worden. Niet als bom onder het nieuwe huwelijk, maar om bij voorbaat problemen in de toekomst uit te sluiten en om te voorkomen dat de een de ander gaat uitkleden.

Exact, er zit een maatschappelijk taboe op. Jonge mensen leven nog in de illusie dat het leven een onbezorgd feestje is. Die denken er niet over.
Maar ik geloof dat D66 het huwelijk in gemeenschap van goederen ed als optie wilde laten opnemen, dat het een keuze is, maar dat het in principe op huwelijkse voorwaarden gebeurt. Maar maatschappelijk is er nog te weinig draagvlak. Misschien over een paar jaar. Ik denk namelijk dat als je verplicht wordt om dit bij de burgerlijke stand aan te leveren, men het totaal niet romantisch vind om bij je romantische huwelijksvoltrekking al aangegeven te hebben: Weetje Lieverd, mochten we om wat voor reden uit elkaar gaan, dan pluk ik je kaal tot op het bot. Mensen kunnen dan wel scenario's afspreken van als we kinderen hebben gaat die of die minder werken en heb ik naar zoals de situatie mogelijk PA nodig als overgangsfase voor een duur van X. Het kan aangepast worden wanneer beiden dat wensen. Maar je doet dat dan bij je volle verstand.

Serieus, het is geen gekke gedachte. Zeker als er de wetenschap is dat de rechtbank bij effectuering van een scheiding de voorwaarden zal handhaven. Een duidelijk leidraad.

[ll2014]

Een mening van een kind kan dus toch zoveel verschil maken, erg fijn dat de rechter het zo serieus heeft genomen. Er is dus nog hoop.

Hoop is er zeker, en ik denk dat dit in mijn geval heeft gewerkt doordat ik het belang en de wensen van mijn zoon bij de rechter duidelijk ondersteund heb.
Mijn ex gaf aan dat ze wilde dat er een 50/50 co-ouderschap bleef ondanks andere wensen van onze zoon en dat terwijl ze absoluut niet wil communiceren met mij en dat ook heel duidelijk maakte toen de rechter haar vroeg wat en hoe het laatste contact van haar met mij was, door te zeggen dat dit een afwijzing van een vakantieregeling was die ze via een brief van haar advocaat had geregeld.

[robb]

Ik zou eventueel ook wel een co-ouderschap willen, nog altijd beter dan het voorstel wat ze doet. Maar communicatie is dan wel een probleem zoals jij al beschrijft ll2014. Weer het zoveelste vervelende gesprek samen gehad, weet langzamerhand ook niet meer wat ik moet gaan inzetten. Wil mezelf natuurlijk niet in de vingers snijden wanneer ik het eea op papier ga zetten. Verder vind ze dat ik de kinderen te veel informeer over de gang van zaken. Ik wil dat ze weten dat het me erg aangrijpt en dat ik niet vind dat het eerlijk verloopt. Wat vertel je ze dan wel en niet, dat is de grote vraag.

[EDA]

IK WIL dat ze weten dat het me erg aangrijpt en dat IK niet VIND dat het eerlijk verloopt.

Het gaat er in onze situaties om dat IK wil en IK vind te laten zijn voor wat het is. Stel je kind voorop en wacht af wat je kind in het NU van jou vraagt. En bezie dan wat te doen, zonder zaken groter te maken dan nodig.

In werkelijke Liefde is er van jou uit geen willen, geen verlangen.

Wat vertel je ze dan wel en niet, dat is de grote vraag.

En als je maar lang genoeg bezig bent met die vraag, komt het antwoord wel.

[robb]

Ik vind het erg moeilijk allemaal. Respect voor hoe sommigen hier zo sterk in staan.