Dilemma: studiebijdrage voor zoon na 21 betalen?

[Avaghon]

Ik ben in 1996 gescheiden, mijn zoon was toen 1 jaar. Tot zijn 5e jaar heb ik nog contact met hem gehad, daarna niet meer. Ik heb altijd aan mijn alimentatieverplichtingen voldaan, 12 jaar voor mijn ex en voor mijn zoon betaal ik nog steeds, tot hij volgend jaar 21 wordt.
Mijn zoon is 2 jaar geleden, toen hij 18 was, een universitaire studie begonnen. De kinderalimentatie/onderhoudsbijdrage is (onder dwang van een rechtszaak) sinds die tijd 330 euro per maand, en daarnaast betaal ik 155 euro per maand uit een studiespaarfonds dat ik de eerste 18 jaar bij elkaar gespaard heb. Dat betaal ik in 36 termijnen uit, tot hij volgend jaar 21 is.
En dan ben ik verlost van mijn verplichtingen. Ik ben in principe niet van plan om hem na zijn 21e nog een studiebijdrage te blijven betalen, want dat ben ik niet verplicht, en ik heb geen contact met hem. Weliswaar heb ik zelf jarenlang de boot afgehouden voor contact, maar sinds twee jaar probeer ik wel contact met hem te krijgen. Nu houdt hij echter zélf de boot af.
Toch verwacht ik dat hij zelf, of misschien zijn moeder, mij onder druk zal proberen te zetten om tóch te blijven betalen. Want gezien mijn inkomen komt hij niet in aanmerking voor een aanvullende beurs. Dus als volgend jaar ook de basisbeurs een lening wordt, betekent dit dat hij de laatste twee jaar van zijn studie geheel met leningen of eigen inkomsten zal moeten financieren. Ergens voel ik me daar wat schuldig onder, maar aan de andere kant vind ik dat ik voldoende aan mijn verplichtingen heb voldaan en voldoende heb bijgedragen, vooral omdat we geen contact met elkaar hebben. Bovendien ben ik hertrouwd en ben ik noodgedwongen kostwinner, heb een vrij dure huurwoning die alleen maar duurder wordt, dus het geld kan ik zelf de komende jaren heel goed gebruiken.
Ik vind het een behoorlijk dilemma. Binnenkort wil ik mijn zoon duidelijkheid geven over mijn bijdrage vanaf eind 2015, zodat hij voorbereid is.
Misschien kan hij ook bij DUO aanspraak maken op "geen contact met ouder sinds mijn 12e jaar" en zo tóch een aanvullende beurs aanvragen. Want zijn moeder zit in de bijstand en kan niets meebetalen.
Ik ben benieuwd naar jullie visies en gedachten hierover.

[Bueno72]

.....................

[Rocco]

Ik zou er geen probleem mee hebben om niet meer te betalen. Ik lees dat je nooit een betaling hebt gemist en zelfs een studiefonds voor hem hebt gespaard. Hij is volwassen en zal nu op eigenbenen moeten gaan staan. Als hij echt zijn studie wil afmaken dan kan hij ook een studielening aangaan. Volgens mij is dat niks vreemds hoor.
Waarom voel je je eigenlijk schuldig. Dat is een veel interessantere vraag. Want dat is waarschijnlijk de motivatie om eens wat meningen op te vragen.

[kiekiek]

Dus als volgend jaar ook de basisbeurs een lening wordt, betekent dit dat hij de laatste twee jaar van zijn studie geheel met leningen of eigen inkomsten zal moeten financieren.

Vele studenten (en wellicht wel het gros) heeft naast een studiebeurs ook een bijbaantje om rond te komen. Ik zou dus zeker niet gaan meebetalen na zijn 21e, maar dan meer met als argument dat ´als hij wat wil bereiken, hij er ook zelf moeite voor moet doen´. Dus meer als leermoment in een laatste stukje opvoeding om hem klaar te stomen richting zelfstandigheid.