Forum Stichting de Dwaze Vaders

Hallo allemaal,

Hier mijn verhaal,
Ik 30 jarige man 3 jaar geleden gehuwd met een vrouw 27 jaar daaruit voort gekomen een fantastische zoon.
Nadat onze zoon op de wereld is gekomen is het bergafwaarts gegaan in onze relatie veel ruzies namens haar kant, vaak manipuleren, mij s`nachts niet laten slapen en dan met name mijn kussens weg trekken, me irriteren, thuis komen en alleen voor haar en de kleine eten gemaakt, mij negeren, slaan, / schoppen, waar de kleine bij is. Foto camera`s, telefoons, bierflesjes filmcamera`s kapot gooien. naja noem maar op kan nog even zo doorgaan.
Ik had al meteen door dat er iets niet helemaal in orde is geprobeerd haar naar de dokter te krijgen of eens kijken of ze dat zelf ook zo ervaart nou bij mij was alles mis en zij was perfect.
Alle ruzies lagen aan mij, ik kreeg altijd de schuld, minderwaardig naar andere mensen doen die mij lief zijn.
Contact verbreken met mijn familie naja ga zo maar ff door, heb echt al het mogelijke gedaan om mijn relatie te redden en uiteraard voor mn kind.
(want daar doe je alles voor)

Nu is het na meer dan 2 jaar afgelopen weekend gescalleerd thuis, ze is het huis uit gegaan en haar familie kwam wel even verhaal halen bij mij. Ze is naar de politie gegaan dat ik huiselijk geweld heb gebruikt dat ik haar heb geslagen. Wat absoluut niet waar is!
Ik heb mijn ouders gebeld omdat ik mijzelf niet meer onder controle had na 2 jaar getreiterd en geirriteerd te worden.
heb toen meteen de kleine meegegeven aan mijn moeder want wil niet dat hij iets meemaakt van onze ruzies.
Nou ze heeft zich altijd laten gaan waar de kleine bij is, ruzies, slaan schoppen zeggen dat papa haar slaat tegen de kleine.
terwijl als de kleine naar mij komt ik altijd zeg nee, papa lief, mama lief, jij ook lief.
Toen ze met haar familie naar mijn huis is gegaan, was ik daarvoor al weggegaan want wist dat dit uit de hand ging lopen. Uit veiligheid voor mijzelf en de kleine uiteraard heb ik een nachtje in een hotel geslapen en gezegd tegen haar dat ze eerst ff tot rust moet komen en dat we de volgende dag met elkaar rond de tafel zouden gaan zitten.
Wat blijkt haar broertje is met 3 jongens langs ons huis gekomen, die heeft mij ook bedreigd via sms op de dag dat ik terug wilde komen.

Nu heeft de politie zich er tussen gemengd en ik moest naar huis komen op voorwaarde dat de kleine thuis zo blijven en we elkaar 4 dgn tot rust zouden geven.
Dus ik zou op zolder slapen en zoveel mogelijk van huis weg zijn, afspraak is afspraak ik heb me daar aan gehouden en vond dat meer dan redelijk.
De volgende morgen betichte ze me ervan dat ik haar sleutels had verstopt of afgenomen, en dat ik haar constan irriteer. Toen heb ik gezegd dat ik haar sleutels niet had (waarom zou ik dat doen) en dat het me verstandig lijkt dat ik de deur uitga omdat dat de afspraak was.
Toen kreeg ik een paar uur erna een sms bericht van haar dat ik haar sleutels had verstopt en daarom is ze naar haar moeder gegaan met de kleien en kan ze niet terug keren, dit verhaal heeft ze ook aan de agent verteld.
Dus ik meteen die agent gebeld dat dit niet volgens de afspraak was, en dat ik me aan de afspraak heb gehouden.
Nu kreeg ik het verhaal te horen van hem dat hij er nu ook niks aan kan en dat de kleine bij haar is.
Vervolgens heb ik haar herhaaldelijk gevraagd dat ik de kleine wil zien, nu heb ik hem al meer dan een week niet gezien. Ik ga er kapot aan, wil hem graag zien. Het is niet goed dat hij mij ook niet ziet, en is altijd graag bij mij.
Nu is er over een bijna 2 wkn een rechtzaak mbt tot de voorlopige voorziening enz.
Dus dat betekend dat ik hem nog zolang niet kan zien, en ze zegt namens haar advocaat dat ze bang is dat ik hem ontvoeren zal.
Ik ben gewoon machteloos, radeloos, ik heb altijd mn best gedaan geprobeerd alles aan het licht te brengen en nu speelt ze dit spelletje met alle leugens.
Terwijl ik me netjes aan de regels en afspraken heb gehouden.
Mn advocaat vertelde me dat een kortgeding weinig zin heeft en we beter ff kunnen wachten op de aankomende rechtzaak voor voorlopige voorziening.
Ik ben herhaaldelijk geslagen, geschopt, en uitgescholden, gekleineerd door haar heb zitten denken ooit aan borderline of narcistische persoonlijkheids stoornis. Ze kan alles zo goed manipuleren en vertellen dat ze in zichzelf gelooft.
Alle raad en of adviezen zie ik graag tegemoet, ben er kapot van. Mn wereld is ingestort en ben zo bang dat ik hem maar eens in de 2 wkn zie terwijl hij mijn alles is.

Iedereen enorm veel sterkte met alles, ik hoop dat mn verhaal niet te langdradig is geweest en dat jullie er wat mee kunnen. Spellings fouten of zin`s opbouwende fouten mijn excuses hiervoor.

Groetjes een enorm bezorgde vader, weet niet of ik het in het goede topic het gepost, anders mijn excuses daarvoor

John2828, welkom en sterkte gewenst. Dat is flink misgegaan -- niets meer aan te doen.

Je zult je moeten richten op de toekomst, met daarbij in het vizier: jezelf en je kindje. Stel je geen vragen over het hoe en waarom van het verleden, maar bereid je goed voor op de komende rechtszaak/zaken, die je energie zullen opeisen. Zorg goed voor jezelf, aan een opgebrande vader heeft je kind straks niets.

Kort geding heeft inderdaad geen zin. Die twee weken tot aan de rechtszaak maken niet veel uit, hoe moeilijk ze ook door te komen zullen zijn. Beter om dingen nu goed te regelen, met een goede advocaat. Stel alle vragen die je wilt aan hem, maar zeker ook op dit forum.

Beste John,

Deze dame maakt je idd het leven zuur.
En dat over de rug van je kindje.

Ik sluit me bij Casper aan. Een kort geding aanspannen nu heeft geen zin. Maar bereid je idd samen met je advocaat goed voor op de zitting.

Noteer ook alles in een soort van logboek. Dus wanneer je, je kindje voor het laatst gezien hebt. Wat ze aan contact met jou opzoekt. (W'app, sms , mail)

Ik wens je enorm veel sterkte met alles.

Alvast bedankt, alle tips zijn welkom uiteraard.
Ik probeer zo goed mogelijk te zorgen voor mij zelf maar heb mn hoofd alleen maar bij mn kleine!

thanx

Een kort geding leidt tot een voorlopige voorziening. Dat is dus gelijk… Of vergis ik me nou?

Klopt, ik ben nog nooit met justitie of dergelijke in aanraking gekomen dus heb er niet zo enorm veel ervaring mee.

alvast bedankt,

groetjes

Probeer deze sites eens http://www.vind-advocatenkantoor-amster ... trafrecht/ http://www.vind-advocatenkantoor-amster ... sbijstand/

Wat voor mij erg werkt is een dagboek schrijven voor je kind.
Sinds de scheiding schrijf ik bijna dagelijks op wat er gebeurde. Wat ik vooral op schrijf zijn mijn avonturen die met hem maak. Vakanties dat soort dingen, maar ook hoe ik met voel. En wat er precies gebeurd is tijdens de scheidings proces. Het is de bedoeling dat ik als hij volwassen is aan hem geef. Zodat hij het verhaal leest vanuit jou perspectief!

waarschijnlijk is je vrouw schizofreen, schizofrenie ontstaat vaak bij een grote verandering in het leven, een verhuizing, trouwen of een kind krijgen.

Het wakker houden in de nacht kan eventueel ook wijzen op NPS, een Narcistische Persoonlijkheid Stoornis.

Zoek maar eens op deze twee zaken.

In ieder geval is wat je omschrijft niet gezond, helaas weet ik er alles van.

Mijn zoon is nu 11 maanden oud en ik heb hem nog maar twee keer gezien, ik houd juist afstand om geen hechting te verkrijgen met mijn zoon.

Mijn ex uit India gebruikt, mede door de vele hulp uit Nederland, ons kind om papieren te verkrijgen om in NL te blijven, ik ben beschuldigd van moord en doodslag, heb 6 uur vastgezeten en ben inmiddels ook mijn baan kwijt door de stress.

Door het Zambrano arrest uit 2011 (EU uitspraak) mag zij bij ons kind blijven en wordt zij beschermd door ONZE (EU)overheid voor mijn criminele gedrag.

Ik wens je veel sterkte, maar de kans dat je je kind nog mag of kan zien zal minimaal of nihil zijn, mijn vertrouwen in de rechtspraak hier is gedaald tot ver onder het 0 punt.

John,

Klote wat er allemaal gebeurd is, maar er wordt nu van jou als vader verlangt en verwacht dat je je koest houdt, en vooral je koppie er bij houdt... in het belang van jezelf maar zeker ook voor jullie kind.

Een ieder hier weet dat het niet makkelijk is, maar zeker niet onmogelijk.
Dat je de meest verschrikkelijke verhalen over jou zult aan moeten horen is een verwachte scenario, in jou geval (helaas).
Hier moet je kort op reageren: heeft de moeder aangifte gedaan dan van de beschuldiging(en)? En zijn deze beschuldigingen bevestigd door de instanties?

Focus je idd zoals het eerder aangegeven is, op de toekomst van jou en jullie kind (samen). De rol van de moeder is bijzaak, daar moet je niet op focusen, laat haar uithalen naar jou: jij moet enkel incasseren en vertrouwen hebben in jezelf, de band met jullie kind en wat jij jullie kind kan bieden.
Neem vooral een goede advocaat, ga niet de strijd aan met je ex, maar focus op de belangen van jullie kind en laat zien dat jij het meest verstandige ouder ben die enerzijds goed voor zichzelf kan zorgen en anderzijds een goed/stabiel/bestendig leven voor jullie kind kan bieden... de rest is allemaal bijzaak...

Uit je frustraties vooral, in een veilige omgeving, maar buiten de deur ben jij de stabiele ouder.

Succes en heb vertrouwen...

Hoi John,

Rechters kijken naar bewijsmateriaal en houding. Rechters willen respect zien en geen ruzie. Met andere woorden, rustig blijven, respect tonen en zorgen voor bewijsmateriaal dat jij een goede vader bent en je afspraken bent nagekomen. Niet met modder gooien want dat werkt tegen je. Dus laat je niet uit je tent lokken. Als je aan een politierapport kan komen wat positief voor je werkt dan zou je dat kunnen gebruiken in overleg met je advocaat. Wellicht kun je ook een aangifte doen wegens ontvoering enkel en alleen om aan te geven dat je kind ook een vader nodig heeft. Echter hou het netjes voor de rechtbank laat je advocaat het woord doen. Het welzijn van het kind staat voorop en bescherm jezelf tegen het feit dat het moeilijk is om je kind bij de moeder weg te halen. Ga voor gedeelde ouderschap tenzij je aan kan tonen dat de moeder niet goed is voor het kind met feitelijk bewijsmateriaal en vraag dan om de gehele ouderschap.