Mijn verhaal, scheiding met alleen maar verliezers
Geplaatst: 20 sep 2013, 12:15
Ik zal mij even voorstellen, ik ben een 30 jarige vader van een zoontje van 3. Ik ben 4 jaar getrouwd geweest met mijn (ex) vrouw.
Mijn ex was altijd erg jaloers en bezitterig in het begin van de relatie, dit voelde bedrukkend voor mij echter ik heb haar gerust kunnen stellen dat ik haar niet zomaar zou verlaten en van haar hield wanneer zij mij wat losser zou laten. (zij vertelde vroeger veel door mannen, waaronder haar vader en stiefvader in de steek te zijn gelaten).
De relatie verliep redelijk goed ups en downs, zij vroeg mij ten huwelijk (ik accepteerde dit naief hoe ik was in gemeenschap van goederen) en na een eerdere miskraam kregen wij uiteindelijk een zoontje. Tijdens de zwangerschap verslechterde haar gedrag wel, ze klaagde dat ze niet kon roken en drinken en was de zwangerschap zat, dat werkte erg op mijn zenuwen. Ik vertelde haar dat zij even moest doorzetten in het belang van een gezond kind. Ik heb geen bewijs of zij achter mijn rug heeft gedronken en gerookt echter wel mijn vermoedens.
Onze zoon is uiteindelijk flink te vroeg geboren, ik pendelde van huis naar ziekenhuis en had mijn eigen bedrijf. Ik sliep 3 uur per dag en in het ziekenhuis kreeg ik een grote mond wanneer ik geen luxe broodjes mee had genomen terwijl wij het niet breed hadden op dat moment (ze weigerde het eten van het ziekenhuis). Ook waren er escalaties, haar moeder wilde niet dat de vriendin van haar stiefvader bij ons zoontje ging kijken in het ziekenhuis, mijn ex weer overstuur en ik zat er middenin.
Nadat ons zoontje vanuit het ziekenhuis bij ons thuis kwam escaleerde het, ze klaagde geen band te hebben met ons zoontje en ging elke avond tot middernacht op stap en kwam aangeschoten/dronken thuis, ze liet mij alleen achter met ons zoontje. Ik isoleerde compleet en kwam in de avond de deur niet meer uit. Ik wist mij geen raad en ook buurtbewoners begonnen opmerkingen naar mijn ex te maken of ze wel goed bij haar hoofd was en dat ze melding gingen maken bij jeugdzorg of het AMK. Ik kwam tussen 2 partijen te staan, aan de ene kant wilde ik mijn ex niet afvallen want ik hield van haar maar aan de andere kant wist ik gewoon dat de buren gelijk hadden.
Uiteindelijk escaleerde het toen ik haar openlijk bekritiseerde op haar gedrag en dat ik twijfelde aan onze relatie, wat niet slim was dat ik dat haar vertelde waar ons zoontje bij stond. Ze pakte een mes en dreigde zelfmoord te plegen wanneer ik bij haar weg zou gaan. Ze ging hevig hyperventileren en drukte het mes op haar borstkast. Ons zoontje begon hevig te krijsen en huilen. Ik heb hem om de gang gezet en op mijn ex ingepraat het mes weg te leggen, uiteindelijk gooide ze het mes weg, begon te huilen en liep naar boven om zich met een kleiner mesje in zichzelf te snijden.
Ik heb haar gevraagd contact op te nemen met de huisarts omdat dit niet langer goed ging. In de weken erna heeft zij zichzelf herhaaldelijk gesneden in armen en benen. Ze weigerde echter contact met de huisarts op te nemen. Er verstreken weer een paar maanden en ik zat enorm in conflict met haar gedrag, ik hield namelijk wel van haar. Uiteindelijk vroeg ik haar nogmaals om naar de huisarts te gaan, echter ze draaide compleet om en begon mij verwijten te maken dat ik haar als gek probeerde neer te zetten. Uiteindelijk ging ze vreemd en ik moest het huis maar verlaten want ik was een gevaar en maakte haar gek.
Na lang nadenken besloot ik toch maar zelf naar de huisarts te gaan en melding te maken van haar gedrag en de invloed hiervan op ons zoontje. De huisarts schrok zich rot en vertelde mij dat mijn vrouw waarschijnlijk een persoonlijkheidsstoornis had. Na lang aandringen van de huisarts ging zij toch op een gesprek en werd ze doorverwezen naar psyq. In die tijd verbleef ik met ons zoontje bij mijn ouders en zij zat alleen in ons koophuis.
Ze werd doorverwezen naar een psychiater en kreeg de diagnose emotie regulatie stoornis. Tijdens de gesprekken kwam er van alles naar boven. Zo bleek haar moeder haar stelselmatig te hebben mishandeld en verwaarloost en is zij op haar 16e jaar in een jeugddetentie gestopt, tevens is zij verkracht en kwam in aanraking met loverboys.
Het graven in haar verleden werd haar te veel en het snijden in armen en benen en ook overmatig alcohol en drugsmisbruik kwamen om de hoek kijken. Zorgen voor ons zoontje deed ze alleen wanneer het haar uitkwam en ze werd agressief naar mij omdat ik haar steeds moest corrigeren in haar gedrag.
Niet veel later kwam ik er ook achter dat zij achter mijn rug om vreselijk hoge schulden had gemaakt. Ze had een apart rekening nummer geopend en een wajong uitkering aangevraagd. Deze rekening heeft zij misbruikt door enorme schulden aan te gaan. Alle post van deurwaardes had zij verstopt in tassen in de berging. Ik voelde op dat moment de grond onder mijn voeten verdwijnen. Hoe heeft iemand waar ik van hield mij zo kunnen bedonderen.
Uiteindelijk heb ik in overleg met een instantie vanuit de gemeente die al was ingeschakeld door de poltitie vanuit een zorgrapport bij mijn vrouw aangegeven dat ik wilde scheiden. Ik kreeg uiteraard van alles naar mijn hoofd geslingerd dat ik onbetrouwbaar was en de dagen erna kregen we dagelijks conflicten. Uiteindelijk liep het uit de hand toen ik dreigde Buro Jeugdzorg in te schakelen gezien ook ons zoontje de dupe hiervan aan het worden was. Dit pikte mijn vrouw niet en ze ging mij te lijf, ik vluchtte naar de tuin en kreeg een pak rammel van haar. Uiteindelijk kwam de buurvrouw naar buiten en vertelde ons te stoppen gezien ons zoontje stond te huilen bij de deuropening. Mijn vrouw bleef echter doorgaan en gaf een vreselijk grove mond naar mijn buurvrouw die vervolgens naar binnen vluchtte met haar pasgeboren babytje.
De politie werd erbij gehaald en de instantie van de gemeente kwam langs. Ik gaf aan dat het mij verstandig leek dat mijn vrouw uit huis zou gaan en ons zoontje bij mij zou blijven gezien haar agressieve en instabiele toestand. Uiteraard weigerde mijn vrouw dit en vond maar dat ik weg moest gaan en dat zij in het huis met ons zoontje wilde blijven. Dit vond de instantie geen goed plan en vonden het beter dat zij vertrok. Ze bleef volhouden en uiteindelijk heb ik in overleg met jeugdzorg maar de knoop doorgehakt dat we week om week in het huis zouden verblijven en de zorg voor ons zoontje afzonderlijk voor ons zouden opnemen.
Dit bleek een grove fout van mij te zijn geweest binnen de kortste keren kreeg ik klachten van buurtbewoners dat er vreemde mannen in huis kwamen en allerlei figuren die nog nooit eerder gezien waren. Ze hoorde mijn vrouw bijna iedere nacht schreeuwen en huilen ook ons zoontje hoorde zij tot ver in de ochtend huilen en schreeuwen om zijn moeder. Ik kwam er ook achter dat zij delen van de inboedel had verkocht zonder mijn toestemming. Ook werd het huis vreselijk smerig achtergelaten en kreeg ik tijdens de wisseling een vermoeid en verhongert kind te zien.
Uiteindelijk brak mijn klomp toen ik een bericht kreeg dat buren in de avond mijn vrouw alleen zagen wegfietsen zonder mijn zoontje. Ik heb toen de politie gebeld en gevraagd of zij even wilde kijken of alles wel goed ging met mijn zoontje. Politie vroeg mij naar de woning te komen aangezien ik de sleutel had. Vervolgens deed ik deur open en zat mijn zoontje op de bank met een wildvreemde kerel ernaast. Aan de ene kant was ik blij dat hij niet alleen was maar aan de andere kant ging er door mijn hoofd wie is dit en waarom laat zij haar eigen kind bij iemand anders achter? Ik ben weer weg gegaan met een raar gevoel in mijn maag.
Later die week kreeg ik weer een belletje, dit keer van de peuterspeelzaal. Deze vertelde mij dat ons zoontje niet was gebracht en dat zij de moeder niet konden bereiken per huis en mobiele telefoon. Paar minuten later kreeg ik een belletje van de buurvrouw dat zij al een uur lang ons zoontje hoorde huilen en schreeuwen om zijn moeder. Ik heb gebeld naar huis en kreeg ook geen gehoor en het mobiele nummer was niet bereikbaar. De buurvrouw had inmiddels jeugdzorg gebeld met de melding dat zij een kind al een uur hadden horen roepen om zijn moeder. Niet veel later kreeg ik een sms van een andere buurtbewoner dat er 3 politiebusjes voor de deur stonden. Ik heb direct de politie gebeld met de vraag wat er aan de hand was, maar zij konden mij geen details geven. Ik heb toen mijn advocaat gebeld en die is ook gaan bellen echter kreeg ook 0 response. Mijn advocaat verzocht mij toch maar even polshoogte te gaan nemen bij de woning.
Wat ik daar aantrof was bizar, de deur was geforceerd er lag glas in de voortuin en er was geen politie meer te bekennen. Ik klopte aan en mijn vrouw deed niet open, ik ben toen eventjes naar de buren gegaan en toen kreeg ik een telefoontje van mijn vrouw of ik wel goed bij mijn hoofd was dat ik de politie op haar af had gestuurd en ze dreigde de politie te bellen. Vervolgens vertrok ik uit de woning van de buren en ik werd aangehouden door 2 agenten. Ja meneer wij kregen een melding van stalking en u moet nu heel snel vertrekken. Ik antwoord pardon, jullie hebben mijn deur ingeslagen en ik krijg van niemand reactie hoe het met mijn zoontje is. Ja meneer dat zal allemaal wel, u heeft zich verdacht gedragen rondom de woning, ik antwoordde : ik heb alleen bij de buren gezeten en bij mijn ex op de raam getikt om te vragen hoe het met mijn zoontje is, vervolgens wordt er niet opengedaan en ik doe niks verkeerd wanneer ik bij de buren binnenzit, tevens heeft mijn advocaat mij het advies gegeven polshoogte te nemen. Ja meneer wij hebben niks met u en uw advocaat te maken en wij hebben uw advocaat 6x gebeld en voicemails ingesproken en hebben geen response gehad en tevens troffen wij moeder en kind keurig netjes in bed aan (om 11uur!). Heel vreemd want mijn advocaat heeft stad en land afgebeld om te vragen hoe de situatie was. Later kreeg ik ook te horen van mijn advocaat dat er geen voicemails of gemiste gesprekken waren van de politie. Ik gaf ook aan dat ik gebeld was door de peuterspeelzaal en dat mijn zoontje niet was gebracht, antwoord van de politie: Nou en, hij heeft toch geen leerplicht waar bemoeit u zich mee.
Helaas zal dit alles in de rechtbanken moeten worden uitgevochten, maar ik zit er behoorlijk doorheen. Een ex die een geestesstoornis heeft en mij zwart maakt, een zoontje van 3 met traumatische ervaringen, geen enkele ondersteuning of medewerking van politie of jeugdzorg en een enorme schuldenlast van mijn ex waar ik uiteindelijk ook aansprakelijk op gesteld kan worden.
Gelukkig heb ik steun van vrienden en familie maar zeker de momenten wanneer ik alleen ben gaat er van alles door mijn hoofd, wat zal de toekomst mij en ons zoontje brengen?
PS: Uiteraard is dit mijn kant van het verhaal, de andere partij zal een heel andere waarheid hebben echter ik heb geprobeerd feiten neer te zetten uiteraard is er door ons beiden met modder gegooid binnen de relatie. Ik hoop wel dat zij ooit gaat inzien wat zij veroorzaakt heeft binnen ons gezin en hoeveel schade zij heeft aangericht bij mij.
Mijn ex was altijd erg jaloers en bezitterig in het begin van de relatie, dit voelde bedrukkend voor mij echter ik heb haar gerust kunnen stellen dat ik haar niet zomaar zou verlaten en van haar hield wanneer zij mij wat losser zou laten. (zij vertelde vroeger veel door mannen, waaronder haar vader en stiefvader in de steek te zijn gelaten).
De relatie verliep redelijk goed ups en downs, zij vroeg mij ten huwelijk (ik accepteerde dit naief hoe ik was in gemeenschap van goederen) en na een eerdere miskraam kregen wij uiteindelijk een zoontje. Tijdens de zwangerschap verslechterde haar gedrag wel, ze klaagde dat ze niet kon roken en drinken en was de zwangerschap zat, dat werkte erg op mijn zenuwen. Ik vertelde haar dat zij even moest doorzetten in het belang van een gezond kind. Ik heb geen bewijs of zij achter mijn rug heeft gedronken en gerookt echter wel mijn vermoedens.
Onze zoon is uiteindelijk flink te vroeg geboren, ik pendelde van huis naar ziekenhuis en had mijn eigen bedrijf. Ik sliep 3 uur per dag en in het ziekenhuis kreeg ik een grote mond wanneer ik geen luxe broodjes mee had genomen terwijl wij het niet breed hadden op dat moment (ze weigerde het eten van het ziekenhuis). Ook waren er escalaties, haar moeder wilde niet dat de vriendin van haar stiefvader bij ons zoontje ging kijken in het ziekenhuis, mijn ex weer overstuur en ik zat er middenin.
Nadat ons zoontje vanuit het ziekenhuis bij ons thuis kwam escaleerde het, ze klaagde geen band te hebben met ons zoontje en ging elke avond tot middernacht op stap en kwam aangeschoten/dronken thuis, ze liet mij alleen achter met ons zoontje. Ik isoleerde compleet en kwam in de avond de deur niet meer uit. Ik wist mij geen raad en ook buurtbewoners begonnen opmerkingen naar mijn ex te maken of ze wel goed bij haar hoofd was en dat ze melding gingen maken bij jeugdzorg of het AMK. Ik kwam tussen 2 partijen te staan, aan de ene kant wilde ik mijn ex niet afvallen want ik hield van haar maar aan de andere kant wist ik gewoon dat de buren gelijk hadden.
Uiteindelijk escaleerde het toen ik haar openlijk bekritiseerde op haar gedrag en dat ik twijfelde aan onze relatie, wat niet slim was dat ik dat haar vertelde waar ons zoontje bij stond. Ze pakte een mes en dreigde zelfmoord te plegen wanneer ik bij haar weg zou gaan. Ze ging hevig hyperventileren en drukte het mes op haar borstkast. Ons zoontje begon hevig te krijsen en huilen. Ik heb hem om de gang gezet en op mijn ex ingepraat het mes weg te leggen, uiteindelijk gooide ze het mes weg, begon te huilen en liep naar boven om zich met een kleiner mesje in zichzelf te snijden.
Ik heb haar gevraagd contact op te nemen met de huisarts omdat dit niet langer goed ging. In de weken erna heeft zij zichzelf herhaaldelijk gesneden in armen en benen. Ze weigerde echter contact met de huisarts op te nemen. Er verstreken weer een paar maanden en ik zat enorm in conflict met haar gedrag, ik hield namelijk wel van haar. Uiteindelijk vroeg ik haar nogmaals om naar de huisarts te gaan, echter ze draaide compleet om en begon mij verwijten te maken dat ik haar als gek probeerde neer te zetten. Uiteindelijk ging ze vreemd en ik moest het huis maar verlaten want ik was een gevaar en maakte haar gek.
Na lang nadenken besloot ik toch maar zelf naar de huisarts te gaan en melding te maken van haar gedrag en de invloed hiervan op ons zoontje. De huisarts schrok zich rot en vertelde mij dat mijn vrouw waarschijnlijk een persoonlijkheidsstoornis had. Na lang aandringen van de huisarts ging zij toch op een gesprek en werd ze doorverwezen naar psyq. In die tijd verbleef ik met ons zoontje bij mijn ouders en zij zat alleen in ons koophuis.
Ze werd doorverwezen naar een psychiater en kreeg de diagnose emotie regulatie stoornis. Tijdens de gesprekken kwam er van alles naar boven. Zo bleek haar moeder haar stelselmatig te hebben mishandeld en verwaarloost en is zij op haar 16e jaar in een jeugddetentie gestopt, tevens is zij verkracht en kwam in aanraking met loverboys.
Het graven in haar verleden werd haar te veel en het snijden in armen en benen en ook overmatig alcohol en drugsmisbruik kwamen om de hoek kijken. Zorgen voor ons zoontje deed ze alleen wanneer het haar uitkwam en ze werd agressief naar mij omdat ik haar steeds moest corrigeren in haar gedrag.
Niet veel later kwam ik er ook achter dat zij achter mijn rug om vreselijk hoge schulden had gemaakt. Ze had een apart rekening nummer geopend en een wajong uitkering aangevraagd. Deze rekening heeft zij misbruikt door enorme schulden aan te gaan. Alle post van deurwaardes had zij verstopt in tassen in de berging. Ik voelde op dat moment de grond onder mijn voeten verdwijnen. Hoe heeft iemand waar ik van hield mij zo kunnen bedonderen.
Uiteindelijk heb ik in overleg met een instantie vanuit de gemeente die al was ingeschakeld door de poltitie vanuit een zorgrapport bij mijn vrouw aangegeven dat ik wilde scheiden. Ik kreeg uiteraard van alles naar mijn hoofd geslingerd dat ik onbetrouwbaar was en de dagen erna kregen we dagelijks conflicten. Uiteindelijk liep het uit de hand toen ik dreigde Buro Jeugdzorg in te schakelen gezien ook ons zoontje de dupe hiervan aan het worden was. Dit pikte mijn vrouw niet en ze ging mij te lijf, ik vluchtte naar de tuin en kreeg een pak rammel van haar. Uiteindelijk kwam de buurvrouw naar buiten en vertelde ons te stoppen gezien ons zoontje stond te huilen bij de deuropening. Mijn vrouw bleef echter doorgaan en gaf een vreselijk grove mond naar mijn buurvrouw die vervolgens naar binnen vluchtte met haar pasgeboren babytje.
De politie werd erbij gehaald en de instantie van de gemeente kwam langs. Ik gaf aan dat het mij verstandig leek dat mijn vrouw uit huis zou gaan en ons zoontje bij mij zou blijven gezien haar agressieve en instabiele toestand. Uiteraard weigerde mijn vrouw dit en vond maar dat ik weg moest gaan en dat zij in het huis met ons zoontje wilde blijven. Dit vond de instantie geen goed plan en vonden het beter dat zij vertrok. Ze bleef volhouden en uiteindelijk heb ik in overleg met jeugdzorg maar de knoop doorgehakt dat we week om week in het huis zouden verblijven en de zorg voor ons zoontje afzonderlijk voor ons zouden opnemen.
Dit bleek een grove fout van mij te zijn geweest binnen de kortste keren kreeg ik klachten van buurtbewoners dat er vreemde mannen in huis kwamen en allerlei figuren die nog nooit eerder gezien waren. Ze hoorde mijn vrouw bijna iedere nacht schreeuwen en huilen ook ons zoontje hoorde zij tot ver in de ochtend huilen en schreeuwen om zijn moeder. Ik kwam er ook achter dat zij delen van de inboedel had verkocht zonder mijn toestemming. Ook werd het huis vreselijk smerig achtergelaten en kreeg ik tijdens de wisseling een vermoeid en verhongert kind te zien.
Uiteindelijk brak mijn klomp toen ik een bericht kreeg dat buren in de avond mijn vrouw alleen zagen wegfietsen zonder mijn zoontje. Ik heb toen de politie gebeld en gevraagd of zij even wilde kijken of alles wel goed ging met mijn zoontje. Politie vroeg mij naar de woning te komen aangezien ik de sleutel had. Vervolgens deed ik deur open en zat mijn zoontje op de bank met een wildvreemde kerel ernaast. Aan de ene kant was ik blij dat hij niet alleen was maar aan de andere kant ging er door mijn hoofd wie is dit en waarom laat zij haar eigen kind bij iemand anders achter? Ik ben weer weg gegaan met een raar gevoel in mijn maag.
Later die week kreeg ik weer een belletje, dit keer van de peuterspeelzaal. Deze vertelde mij dat ons zoontje niet was gebracht en dat zij de moeder niet konden bereiken per huis en mobiele telefoon. Paar minuten later kreeg ik een belletje van de buurvrouw dat zij al een uur lang ons zoontje hoorde huilen en schreeuwen om zijn moeder. Ik heb gebeld naar huis en kreeg ook geen gehoor en het mobiele nummer was niet bereikbaar. De buurvrouw had inmiddels jeugdzorg gebeld met de melding dat zij een kind al een uur hadden horen roepen om zijn moeder. Niet veel later kreeg ik een sms van een andere buurtbewoner dat er 3 politiebusjes voor de deur stonden. Ik heb direct de politie gebeld met de vraag wat er aan de hand was, maar zij konden mij geen details geven. Ik heb toen mijn advocaat gebeld en die is ook gaan bellen echter kreeg ook 0 response. Mijn advocaat verzocht mij toch maar even polshoogte te gaan nemen bij de woning.
Wat ik daar aantrof was bizar, de deur was geforceerd er lag glas in de voortuin en er was geen politie meer te bekennen. Ik klopte aan en mijn vrouw deed niet open, ik ben toen eventjes naar de buren gegaan en toen kreeg ik een telefoontje van mijn vrouw of ik wel goed bij mijn hoofd was dat ik de politie op haar af had gestuurd en ze dreigde de politie te bellen. Vervolgens vertrok ik uit de woning van de buren en ik werd aangehouden door 2 agenten. Ja meneer wij kregen een melding van stalking en u moet nu heel snel vertrekken. Ik antwoord pardon, jullie hebben mijn deur ingeslagen en ik krijg van niemand reactie hoe het met mijn zoontje is. Ja meneer dat zal allemaal wel, u heeft zich verdacht gedragen rondom de woning, ik antwoordde : ik heb alleen bij de buren gezeten en bij mijn ex op de raam getikt om te vragen hoe het met mijn zoontje is, vervolgens wordt er niet opengedaan en ik doe niks verkeerd wanneer ik bij de buren binnenzit, tevens heeft mijn advocaat mij het advies gegeven polshoogte te nemen. Ja meneer wij hebben niks met u en uw advocaat te maken en wij hebben uw advocaat 6x gebeld en voicemails ingesproken en hebben geen response gehad en tevens troffen wij moeder en kind keurig netjes in bed aan (om 11uur!). Heel vreemd want mijn advocaat heeft stad en land afgebeld om te vragen hoe de situatie was. Later kreeg ik ook te horen van mijn advocaat dat er geen voicemails of gemiste gesprekken waren van de politie. Ik gaf ook aan dat ik gebeld was door de peuterspeelzaal en dat mijn zoontje niet was gebracht, antwoord van de politie: Nou en, hij heeft toch geen leerplicht waar bemoeit u zich mee.
Helaas zal dit alles in de rechtbanken moeten worden uitgevochten, maar ik zit er behoorlijk doorheen. Een ex die een geestesstoornis heeft en mij zwart maakt, een zoontje van 3 met traumatische ervaringen, geen enkele ondersteuning of medewerking van politie of jeugdzorg en een enorme schuldenlast van mijn ex waar ik uiteindelijk ook aansprakelijk op gesteld kan worden.
Gelukkig heb ik steun van vrienden en familie maar zeker de momenten wanneer ik alleen ben gaat er van alles door mijn hoofd, wat zal de toekomst mij en ons zoontje brengen?
PS: Uiteraard is dit mijn kant van het verhaal, de andere partij zal een heel andere waarheid hebben echter ik heb geprobeerd feiten neer te zetten uiteraard is er door ons beiden met modder gegooid binnen de relatie. Ik hoop wel dat zij ooit gaat inzien wat zij veroorzaakt heeft binnen ons gezin en hoeveel schade zij heeft aangericht bij mij.