oeps

[Roel]

Dag allen,

Mijn 1e post hier, eerst kort mijn verhaal: mijn vrouw is vreemdgegaan, blijft dat doen, gaat verder met hem en wil niet knokken voor ons huwelijk. we hebben 2 kinderen (3 en 5 jaar). Nu dus scheiden helaas.

Ik dacht dat we goed met elkaar naar een mediator konden gaan om alle zaken te regelen (dit ondanks mijn enorme boosheid). Nu in een kort gesprekje over de ouderschapsregeling en de verdeling van de dagen dat ieder de kinderen heeft ben ik plots heel bang geworden...
We hebben het over verschillende verdelingen gehad per 2 weken zij 9 dagen/ ik 5 of 8/6. In het korte gesprekje heb ik gezegd dat ik met mijn werk het zo kan regelen dat het ook 7/7 kan. Ik zag dat ze dat absoluut niet wou, ze zei dat het in het belang van de kinderen was als ze met name bij de moeder zijn gelet op hun leeftijd, ook zij ze ineens dat ze het niet vertrouwde als de kinderen zolang bij mij waren, dat dit niet goed voor ze zou zijn...
Ik heb de afgelopen jaren elke maandag mijn papadag gehad, bijna elke vrijdag ook. Verder bijna altijd thuis geweest als ik niet hoefde te werken etc etc. Ik kan mijn kinderen goed verzorgen, liefde geven etc.

Kan zij er voor zorgen dat ik uiteindelijk de kinderen bijna niet te zien krijg?

gr Roel

[Casper]

Kan zij er voor zorgen dat ik uiteindelijk de kinderen bijna niet te zien krijg?

Nee, dat kan ze niet, maar ze kan het proberen, en het "rechts"systeem in Nederland werkt zo dat ze er nog voor beloond wordt ook: hoe minder papa de kinderen ziet, hoe meer tijd moeder voor ze moet zorgen, en dus hoe meer papa mag bijdragen aan de kosten. Als moeder begint over "het belang van de kinderen" dan weet je meestal al hoe laat het is: dan gaat het om de portomonnee van mama.

Maar uiteraard laten we e.e.a. zomaar niet gebeuren. Het is in ieder geval goed dat je (nog) in gesprek bent: blijf voor overleg openstaan. Stel voor jezelf je doelen vast en hou daaraan vast.

[EDA]

7/7 is een uitstekende, in het belang van de kinderen, regeling. NIKS mis mee. Als je dit kunt en wilt realiseren, niet van afwijken.

[Roel]

dank voor jullie antwoorden, ik maak me er toch wel heel erg zorgen over...
Nu mijn 1e kerst zonder de kids, voelt verschrikkelijk, als dat een voorproefje is van hoe het grotendeels zonder ze is dan weet ik me geen raad.

[EDA]

Om staande te blijven zul je in elk geval dat ' geen raad weten ' en ' me heel erg zorgen maken ' moeten (leren) tackelen.

Een taak die velen van ons hier op onze schouders hebben.
De één lukt dat beter dan de ander.

Realiseer je dat je kind(eren) niks hebben aan een Papa die de afgrond in glijdt. Dus primair op je 'poten' blijven staan. ( Niet oneerbiedig bedoelt hoor ).

Velen hier, ik ook, weten wat je ( aan gevoelens ) doormaakt.
Maar het blijft een individuele strijd ( met jezelf primair ) die je te doorlopen hebt.

[Jayque]

Ik sluit me volledig aan bij EDA

Het is een achtbaan van emoties

Ik heb 3 maanden geleden te horen gekregen van de scheiding en sinds 2 weken voel ik weer eindelijk weer een beetje het mannetje, de ups worden meer en downs zijn er zeker nog wel maar minder intens.

De periode met de feestdagen is altijd lastig, ik vierde het ook sinds 10 jaar zonder mijn kinderen maar keek uit naar de dagen dat ik ze weer zag

Sterkte

[Metje1965]

Kan me goed bij het bovenstaande aansluiten. Maar ik ben inmiddels 2 jaar verder. Heb nu 2 van mijn 3 kinderen bij mij wonen. Waarvan er bij een aankomende maand een evaluatie moet plaats vinden over een UHP. Echter heb ik het geluk een goed bekend staande instelling hier in de regio zuid Holland te hebben wie mijn visie deelt en welke dan uitdrukkelijk word genoemd in het rapport van de kinderbescherming dat zij hierover dienen mee te beslissen. Echter vertrouw ik hier niet alleen op, gezien de sprongen welke JZ doet om elk contact te vermeiden met deze instelling. Maar ook mijn eerste kerst was zeer zwaar zonder de kinderen om me heen. Echter en ik weet het klinkt moeilijk blijf overeind houd moed. Wanneer het klopt wat je aangeeft valt ze op een gegeven moment toch door de mand. Alleen kan het lang duren, vooral met alle vrouw gerichte instellingen hier. Mijn eerste wens was co ouderschap, echter kreeg ik te horen ik krijg ze alle 3 en jij gaat daar voor bloeden. Nu dan weet je gelijk al waar het om te doen is. Ook tijdens ons huwelijk had maandelijks meermaals de vraag wanneer ze kon stoppen met werken. Dus het doel was alleen geld en dat over de ruggen van de 3 kinderen. Zo erg zelfs dat mevrouw zelf ontslag nam bij 2 werkgevers en daar zelfs WW over durfde aan te vragen. Toen deze het betaalde terug kwamen eisen, werd er wel even gevraagd of ik daar ook even aan mee wilde dragen. Dus zie het belang van een goede advocaat, en laat hem redelijk hard maken dat je in verleden ook jouw steentje ruim en goed hebt bijgedragen aan de opvoeding van jouw kinderen. Ff vlug zit ik met de vrijdag en maandag in mijn hoofd die je noemt, ik neem even aan ook de weekenden en dan zit je al op 4 dagen in de week en dat is dus al boven de 50% Dus waarom zou een co-ouderschap dan geen optie zijn, dan alleen papa zover als mogelijk financieel uit te melken.