Kind na 5 jaar zien...

[EDA]

Zo...met een streepje er onder''

= een link...

[Paul1963]

Eigenlijk heel vreemd, iedereen kan dus een kind erkennen, als de moeder dat goed vindt. Maar als blijkt dat het niet de biologische vader is, dan kan de erkenning vernietigd worden. En wie moet dat o.a vragen, dezelfde moeder die eerst gezegd heeft dat het goed is. En de biologische vader is dus altijd afhankelijk van diezelfde moeder.

[EDA]

Eigenlijk heel vreemd, iedereen kan dus een kind erkennen, als de moeder dat goed vindt. Maar als blijkt dat het niet de biologische vader is, dan kan de erkenning vernietigd worden. En wie moet dat o.a vragen, dezelfde moeder die eerst gezegd heeft dat het goed is. En de biologische vader is dus altijd afhankelijk van diezelfde moeder.

En bijzonder vreemd dat de biologische vader dat dus zelf niet kan verzoeken.....

[Dwaze opa]

Tsja...mutti's Willen is nog altijd wet...en niet zo'n klein beetje ook...Alle wetten en regels zijn van dit gegeven doordrenkt.

[EDA]

En DUS is mijn link van belang.

[HenkJan]

Volgens mij is wel of niet wettelijke rechten hebben niet van belang nu. Al zou je een gevecht beginnen, dan kent die vaak alleen maar verliezers. Je kind kent je niet en zal de partner van haar moeder zien als vader (je hebt een dochter, dacht ik?). Een voor haar onbekende man, die haar leven binnendringt, haar ouderS van slag brengt, de veiligheid aantast... dat is in ieder geval niet in haar belang. Mogelijk weet ze geeneens dat ze een andere biologische vader heeft?

Je zegt het zelf al: you've fucked up, vijf jaar geleden. En zo te lezen niet zo'n beetje ook. Daarvoor betaal je nu een heel hoge prijs. Het zal prachtig zijn als daar iets van hersteld kan worden, maar dit lijkt me het uitgangspunt. Nederigheid lijkt me op zijn plaats.

Als je ergens een rol in haar leven zou willen krijgen, dan lijkt me dat te beginnen met een ingang bij haar moeder zien te krijgen. Ik beluister dat ze daar totaal niet op zit te wachten, en dat valt te begrijpen. Haar leven is nu op orde, waarom al die oude ellende weer oprakelen? Dat vraagt van jou een bescheiden opstelling. Misschien een goede brief schrijven, waarin je het uitlegt. En waaruit zal moeten blijken dat je er absoluut niet op uit bent hun leven op zijn kop te zetten. Misschien is er iemand in jullie gezamenlijke kennissenkring die kan bemiddelen?

Tsja, ik kan dan alleen bedenken wat IK zou doen. Ik zou de uitkomst accepteren. Als er een opening komt: prachtig. Zo niet, dan zal het een kwestie van geduld zijn. Uiteindelijk gaan kinderen op zoek. Je kunt je vindbaar laten zijn dan. Maar daar zullen nog vele jaren overheen gaan.

Lastig hoor...

Ik prijs je wel voor je verandering! Het is niet eenvoudig om uit de shit te klimmen. En dat je dan denkt aan je kind, je verantwoordelijkheid wil nemen en bijdragen aan haar levensgeluk is echt iets goeds. Maar misschien draag je het meeste bij aan dat levensgeluk door (voorlopig?) op de achtergrond te blijven...

Ik wens je veel wijsheid!