Kind na 5 jaar zien...

[DonKol2]

Ik zal hier mijn verhaal neerzetten. Dit is niet een verhaal zoals ik hier al veel lees maar het is veel complexer en wellicht onbegrijpelijk voor jullie vechtende vaders.

Ik heb een zoon van bijna vijf jaar. Toen mijn ex zwanger was zat ik in een zware tijd waarin ik onverantwoordelijk was en er ook bepaalde slechte gewoonten op na hield. Ik was er niet voor haar en ons ongeboren kind. Na de geboorte ging het van kwaad tot erger. We waren inmiddels ook niet meer samen. Ik ben nergens meer bij geweest en maakte er een potje van. Ze heeft op een gegeven moment het contact verbroken en ik heb daar niets tegen ondernomen. Ondertussen zakte ik steeds verder weg in problemen. Anderhalf jaar geleden begon ik er eindelijk weer bovenop te komen. Nu ben ik er na hard te vechten weer bovenop. Ik ben trots op die prestatie maar ik ben ontzettend boos op mezelf dat ik het heb laten gebeuren dat een jongetje zonder vader opgroeit. Mijn ex heeft het ontzettend goed opgepakt. Ze is een goede moeder en ik heb contact met haar gezocht om te bekijken of ik mijn zoon kan zien. Inmiddels is zij getrouwd en heeft zij een kindje met deze man. Ze wil niets weten van contact. Ik vermoed (maar dit weet ik niet zeker) dat zij onze zoon heeft laten erkennen door haar nieuwe man en wellicht heeft hij ook gezag. Ik denk dat ze niet had gedacht dat ik ooit nog contact zou opnemen. Ik heb mijn zoon een paar keer gezien toen hij een paar weken oud was. Meer dan dat heb ik niet met hem. Wat kan ik ondernemen als dit sowieso al kan? Ik snap dat hem niet om het weekend zal zien en dat er heel langzaam iets opgebouwd moet worden maar ik wil mijn grote fout rechtzetten maar dit lijkt niet te mogen. Wie weet waar ik sta?

[EDA]

Elk kind heeft het recht zijn of haar ouders te kennen. Art 8 rechten voor het kind.

[DonKol2]

EDA, dank voor je antwoord. Helaas heb ik op andere sites gelezen dat als moeder het kind laat erkennen door een andere man waar ze een gezin mee opbouwt en er geen contact is met de bio vader, dit dan geaccepteerd kan worden en de bio vader nergens recht op heeft. Dit zou voor te veel onrust zorgen. Heeft iemand hier ervaring mee?

[EDA]

Mijn kind is inmiddels volwassen, heb ik niet kunnen erkennen en dus ook nooit contact mee gehad.
Nu ben ik te laat en moet ik wachten tot hij zelf naar me toe komt.
Maar ik weiger te geloven dat er vanaf nu tot zijn 18e voor jou geen wegen zijn om je kind te zien en omgekeerd.
Wellicht een moeizame weg, kan, maar dat hoeft niet. Ligt er ook aan hoe jij er persoonlijk in staat.
Veel hangt daarvan af.
Je hebt kennelijk al veel downs gehad, mag het dan ook weer eens UP gaan ?
Werk vooral ook aan je zelfontplooiing, aan hoe jij in het leven staat.
Ook voor jou raad ik dit boekje aan. Klein boekje, grote gevolgen
In positieve zin dan.
Ik weet waarover ik praat, met 2 in wezen van mij ontvoerde kids !
Het gaat in onze situatie primair nu om je EIGEN ontwikkeling als mens. En juist daarmee kom je dichter bij je kind.
In praktische zin, doe je stapjes richting je kind met mate en kalm en rustig en met veel gevoel en acceptatie van de situatie zoals deze NU is. Met liefde dus. En geduld, dat zeker!!!
Niets is zomaar en er is altijd een les te leren. Ga daarvan uit.
En geniet ondertussen van JOUW leven. Al is het maar een wandelingetje in het bos. DOEN hoor.

[jotem]

Zoek uit waar die naar school gaat, vermom je een beetje zodat moeder je niet direct herkent en observeer.

Heb je zelf nog gezag?

[DonKol2]

Bedankt voor de tips EDA, ik zal het boekje eens bestellen.

Jotem, geen erkenning dus ook geen gezag. Ik was in die periode met niets dan mezelf bezig. Daarom denk ik dus ook dat haar nieuwe man onze zoon heeft erkend. Die zou niet kunnen als ik hem al erkend had.

[DonKol2]

Wat heeft dat observeren voor zin? Het kan alleen maar weerstand opwekken....

[Paul1963]

Of de nieuwe partner jouw kind heeft erkend kan je opvragen bij het arrondissement waar jouw ex woont. Dit staat in het gezagsregister. Je kunt dan ook zien of hij gezag heeft.

Erkennen kan dacht ik alleen door de biologische vader.

[DonKol2]

Paul1963: erkennen kan wel degelijk door een andere man dan de biologische vader. Anders zou elke vader eerst een dna-test uit moeten laten uitvoeren voordat hij zijn kind kan erkennen. Als moeder toestemming geeft kan een man een kind gewoon erkennen.

Lees hieronder:

Vernietiging
Maar nu de feitelijke vraag. Kan de erkenning ook worden teruggedraaid? Ja, dat kan. De erkenning kan vernietigd worden wanneer blijkt dat de erkenner niet de biologische vader van het kind is. De vernietiging heeft terugwerkende kracht tot het moment van de geboorte.

Een verzoek tot vernietiging dient bij de rechtbank te worden ingediend via een advocaat. Het initiatief daarvoor kan afkomstig zijn van: de erkenner, de moeder, het kind zelf, of het openbaar ministerie (bijvoorbeeld als de erkenning een schijnhandeling was). Let op: als meneer A de biologische vader is, maar meneer B het kind erkend heeft, kan meneer A dus geen verzoek tot vernietiging indienen!

Dus....
Ik denk overigens niet dat het een schijnhandeling is geweest. Moeder ging verder met haar leven, trouwde en werd weer zwanger. Ik denk dat ze het samen met haar andere kindje heeft gedaan. Ik heb dit trouwens via via vernomen dus geen idee of dit werkelijk zo is. Ik zal eens informeren naar dat gezagsregister. Ik heb pas een maand geleden contact opgenomen. Daarvoor is er geen contact met mijn zoon en op zijn naam, leeftijd en verhalen van anderen weet ik niets van hem. Niemand die weet wat ik kan doen?

[Casper]

DonKol2, je hebt al een keer naar je ex geschreven en zij heeft dat verzoek om contact afgewezen. Misschien moet je haar nog duidelijker maken dat je niet van plan bent om haar nieuwe familieleven te verstoren, nog duidelijker dat je haar respecteert en nog duidelijker dat je er wat jezelf betreft bovenop bent gekomen. Zij kan dat allemaal misschien nog niet geloven en is simpelweg bang dat er een radertje gestoken wordt in haar nieuwe leven. Je kunt haar wellicht vragen wat er wel acceptabel is: een kaartje, andere kadootjes, een gesprek met haar en haar partner, hierover, etc.? Misschien is het voor haar, partner en zoon ook wel beter om niet "in een leugen te leven" en als zoon weet dat er nog ergens een "andere papa" is zal hij daar beslist naar op zoek gaan. Als zij alles blijft afwijzen, kun je naar de rechter stappen om een omgangsregeling (inderdaad, met langzame opbouw) proberen af te dwingen. Uitkomst daarvan is volstrekt ongewis - ik ken geen enkele uitspraak die hier houvast biedt; van de ene kant is er inderdaad het "onrust" argument dat jij noemt, van de andere kant ben je toch echt onweersproken de originele "biologische vader". Rechters zullen ongetwijfeld tot een onderzoek door RvdK beslissen (zie andere topics op dit forum) en wellicht is dat iets wat zowel moeder als jij zouden willen vermijden; ook dat is dus een argument om met moeder in gesprek te blijven.

[Dwaze opa]

Donkol2..ik kan me helemaal vinden in de woorden van Casper,maar ik ben zo vrij daar nog het één en ander aan toe te voegen.
Het is me wel duidelijk uit jou verhaal,dat je als vent van je ex,haar 5 jaar geleden ongelooflijk hebt laten stikken,juist op een moment dat zij voor de eerste keer moeder ging worden..wat moet dat voor moeders heel erg pijnlijk zijn geweest.Dat is iets wat je je heel goed moet blijven beseffen en als je ooit nog weer..op termijn..met moeders in kontakt komt,zul je daarover je spijt moeten betuigen...
Zoals de verhoudingen nu liggen,mag je haar op je knieen danken dat ze een brief van je wil ontvangen en lezen;wees blij dat een brief van jou niet ongeopend bij het oud-papier smijt.
Bewondering zul je moeten hebben voor het feit dat zij in die uiterst moeilijke omstandigheden haar leven weer op de rails heeft gekregen,terwijl jij als de vader je steeds verder liet wegzakken in de goot.
Als zij de deur op een kiertje zet,mag jij al in je handen knijpen...veel meer zit er voorlopig niet in...en begin a.u.b. niet met advocaten en rechters,want dan verwacht ik dat ze pas goed dwars gaat liggen...en in mijn ogen terecht.

Voorlopig zal je moeten aanvaarden,dat je dochter in jou nieuwe leven,hoegenaamd geen rol van betekenis zal en kan spelen;je zult veel geduld moeten hebben.Aan dit idee zul je moeten wennen.
Moeders daarentegen zal ook moeten wennen aan het gegeven dat haar huidige partner,misschien wel een prima vader is voor jullie kind,maar dat hij nooit de echte vader zal worden en dat dit op termijn problemen gaat opleveren,want een kind wil op een gegeven moment nu eenmaal weten wie zijn echte vader is en heeft daar ook recht op om dat te weten.Geef haar daarvoor de tijd.

Jij zult op dit moment toch andere dingen moeten zoeken om ook jou leven nog steviger op de rails te zetten.Er zijn meer mensen op de wereld dan alleen je ex en jullie dochter.Misschien zit de plaatselijke voetbalvereniging wel te springen om een penningmeester.

[EDA]

Het is me wel duidelijk uit jou verhaal,dat je als vent van je ex,haar 5 jaar geleden ongelooflijk hebt laten stikken,juist op een moment dat zij voor de eerste keer moeder ging worden..wat moet dat voor moeders heel erg pijnlijk zijn geweest.Dat is iets wat je je heel goed moet blijven beseffen en als je ooit nog weer..op termijn..met moeders in kontakt komt,zul je daarover je spijt moeten betuigen...

Dat spijt betuigen is in het geheel niet nodig.
En zeker niet ten overstaande van wie dan ook, ex included.

Alle betrokkenen hebben pijn ( gehad ) en het kan niet zo zijn dat er ellenlang naar elkaar spijt betuigd mot gaan worden. Het mag, maar moet in geen geval.

Ik heb al een mooi boekje geadviseerd...

[Dwaze opa]

@Eda...
Maar wat de relatie blokkeert is dat ''oud zeer'' en als je dat met spijtbetuigingen kunt wegnemen,opent dat de deur voor mogelijk nieuwere en betere kontakten.

[EDA]

@Eda...
Maar wat de relatie blokkeert is dat ''oud zeer'' en als je dat met spijtbetuigingen kunt wegnemen,opent dat de deur voor mogelijk nieuwere en betere kontakten.

Dat werkt anders:

Zo

[Dwaze opa]

@Eda schrijft;

''Dat werkt anders;

Zo...met een streepje er onder''

Of misschien ook zo?...eerst spijtbetuiging....dan vergeving...en tenslotte vergeten.

Er zijn maar weinigen die het nodige niveau hebben om de door jou aangehaalde tekst te begrijpen...laat staan in de praktijk brengen en daar de vruchten van te plukken.