Einde van de strijd

[EDA]

Ik weet het.

Mijn kind is al weer een jaar ouder en ik heb haar al ruim 2 jaar niet meer gezien en gehoord.
Wel is het zo dat IK zelf me inmiddels VEEL en VEEL beter voel.

Vanuit dat gevoel en die kracht sta ik over 2 weken wel weer bij de rechter. MET een andere, blonde vrouwelijke, jonge advocaat.

Die strijd gaat verder, maar ik ben al ver uit de strijd.

Snap je.

Instanties en zo geven vooralsnog geen van alles niet huis. De rechter is het laatste toevluchtsoord. Maar hoe ik er nu in sta is de maatstaf. DAT bepaald wat er gebeurd.

Overigens hadden wij niet zo'n hele goede advocaat, vandaar de switch. Nu heb ik een goede verstandhouding met mijn advocaat.

Mijn kind is inmiddels een 5e x verhuisd in 2 jaar.... Ken je nagaan.
En volstrekt buiten mij om....

Wellicht eens een zoektocht organiseren.....

[NogEenPap]

@Wanhoop
Bedenk je eerst of je echt heel zeker weet of je uit die strijd wilt stappen en je kids voorlopig wilt loslaten. Maar negeer je hex nu in ieder geval ff. Dan creëer je tijd voor jezelf, die heb je nu wel nodig.

Gesprekken en op het redelijke in willen gaan werkt niet bij bordies.
Zij hebben hun eigen (waan)wereld. En jij wordt alleen maar kwaad.
Als je dan ook nog eens laat blijken dat het je pijn doet (dus jij je kwetsbaar opstelt) heeft ze je helemaal in de hoek waar ze je wil hebben.

[NogEenPap]

@EDA

Jij zou toch beter moeten weten, die (on)rechtszaken zijn een schertsvertoning of ga je er naar toe omdat je voor je blonde advocaat bent gevallen.

Ik heb inmiddels toevoeging (ben immers nu de kale kip) maar ga zelf niet meer naar die (on)rechtszaken.

Ik heb het losgelaten na ruim 2 jaar. Maar denk er wel het mijne van.
We zullen allebei vrees ik nog wel een jaartje of 15 moeten wachten

[Wanhoop]

Ik heb de bordie genegeerd maar dan word het alleen maar erger. Vandaar die zelfmoordpoging weer iets voor mij om zorgen te gaan maken waar de kinderen in verkeren. En dan word gesprekken geadviseerd om er " samen" uit te komen. Ben zelfs uitgelachen door haar begeleidster die mij helemaal niet serieus neemt als ik feiten op tafel gooi.. Nee dan mag je opeens niet meer naar het verleden kijken maar moet je er alles aan doen om het beter te laten verlopen.

[EDA]

Schertsvertoning of niet, het is de enige weg...... alle andere heb ik al bewandeld. Liepen op niks uit.

Maar ik heb argumenten nu en een geschiedenis van handelen ex en documenten die nog niet eerder onder de aandacht zijn geweest.

KOMT GOED, ALLEEN LANGS WELKE WEG.. DAT IS EEN VRAAG NOG...

[NogEenPap]

Dat verbaast me niks.
Bordies leven van aandacht (ook al is het negatief) en die zelfmoordpoging hoort daar bij.

Feit is waar je je bij neer zult moeten leggen. Je kunt haar niet buitensluiten van je kids.
Dat weet je inmiddels. Dus of jij haar nou wel of geen aandacht geeft voorkomt toch niet wat ze van plan is of eventueel gaat doen.

Maar doe je ogen open en ga heel goed bij jezelf te rade.

Kun je het opbrengen om de omgangsregeling die je nu hebt in stand te houden en verder de bordie dood te zwijgen en compleet te negeren (dus ook niet kwaad worden, geen discussies etc.).
Of ga je kapot aan de strijd?

Je zult moeten kiezen maar bedenk daarbij wel dat alles wat de bordie doet, heb jij geen invloed op.

[Wanhoop]

Ik ga er kapot aan en mijn omgeving ook. En ze heeft het nu dus voor elkaar gekregen dat mijn vriendin ervan weg is gelopen. Nu weet ik dat je moet strijden voor je kinderen totdat je er dood bij neer valt maar ik kan strijden niet meer opbrengen. Je weet wat een bordie doet als ze geen aandacht meer krijgt, dan gebruikt ze de kinderen en die stookt ze dan ook tegen mij op. Papa wil jullie niet zien en vriendin van papa wil jullie niet.

[NogEenPap]

Ik stuur je zo ff een PB dit wordt te persoonlijk.

[Wanhoop]

@EDA zit er al schot bij jou in de zaak? Al wat meer duidelijkheid ?

Ik heb weer de hele boel weer over me heen. Dus rechtszaak/jeugdzorg/politie/ ga zo maar door.

Ik heb nu wel het gevoel dat ik nog 1x alles uit de kast moet halen, om de kids een veilig thuishaven te geven, maar ik zie het somber in.

Mijn "ex" vriendin wil me graag ondersteunen maar dan moet ik haar zelf bellen. Ze bood me alsnog aan mee te gaan naar Frankrijk, maar ik krijg het idee dat ze nu bezig is om jongens te ontmoeten. Zo kwam ik erachter dat ze bezig was geweest op Tinder ( datingsapp ) en is daar een jongen tegen gekomen die vrienden met haar is geworden op fb. Ze zegt dat het onschuldig ouwehoeren is over een vriendin van haar maar ik heb mijn twijfels. Ze zegt ook als ik in september nog beslis ( na alle rechtszaken/onderzoeken ) om alleen met haar door te gaan dat ik van harte welkom ben in Frankrijk.

Ik ben zelf naar een psycholoog heen gegaan en hopelijk kan zij mij hierin helpen en dat mijn keuzes voor mijn gevoel beter kan maken.

Het is zwaar en wil het zo graag opgeven maar denk ik weer aan mijn kinderen die toch een papa nodig hebben. Maar het gaat eindeloos door .........

[EDA]

Het zijn DIEP DIEP DIEP gaande levenslessen, die wij te leren hebben.

Alles staat op zijn kop.

Alles wordt door elkaar geschud,........

Maar er komt een keer en einde aan. Dan vallen de zaken weer terug op de aarde en dan, na een leerproces, zie je het weer zitten.

Ik zie het wel weer zitten.

dat wil niet zeggen dat alles op rolletjes loopt. Nee, integendeel, alles gaat fout en niets leidt tot een "juist" resultaat.

En toch is het zo als het is. Daar kan ik niks aan veranderen en waar ik wel kan veranderen, doe ik dat.

Accepteren dus.

Niet passief worden, dat is niet per definitie accepteren, maar "Go with the Flow " .....

Je zit in een achtbaan en kunt er onderweg niet uit.

Geloof in jezelf en ga nog meer in jezelf geloven. Het is goed zoals het os, het is een leerproces.

Doorgaan dus.

[Nog1]

Niet meer van toepassing.
God houd van mij dat verandert alles.
Ik hou zelfs weer van mijn vrouw.

Ik kan je met oprecht hart zeggen, God verandert jouw leven en die van de mensen om jou heen doordat Hij door jou heen werkt.
Mensen zien dat en dat raakt ze zeer positief.

Mvg Gods geliefde kind

[Rocco]

Hoi Nog1,

Ik denk dat als je bovenstaande topic doorleest en ook de adviezen van NogEenPap en EDA aan het advies van je advocaat koppelt je ook even eerlijk tegen jezelf moet zijn. Ook al is je ex een bordie, je kunt de situatie van daaruit niet beïnvloeden. Ja het klopt, er zijn tegenwoordig meer rechten om je kinderen meer te zien. Maar de belangrijkste vraag is of je dit moet willen? Is het zinvol om een strijd aan te gaan om "in je recht" te staan? Als je je kinderen elk weekend ziet en dit goed gaat, heb je met een bordie ex misschien al wel meer dan je je kunt voorstellen.