Ik heb net als velen hier een heel verhaal met veel gedoe met een ex, maar ik zal me vooral beperken tot het punt van dit onderwerp: het onterven van je kind.
Om een lang verhaal kort te houden: mijn ex en ik zijn ruim 3 jaar geleden uit elkaar gegaan middels een vechtscheiding. Zij wilde geen afspraken maken voor de 2 kinderen voor een omgangsregeling, maar richtte zich vooral op de financiele kant. Diverse pogingen om in gesprek te gaan zijn mislukt en we zijn gescheiden zonder ouderschapsplan. In het begin hield ze de kinderen bij me weg, maar eigenlijk dankzij de Raad voor de Kinderbecherming en BJZ is het contact met mijn jongste kind hersteld en na een laatste uitspraak van de rechtbank is er een omgangsregeling waar ik me wel in kan vinden, hij is 13 jaar en net op de middelbare school. De schoolkeuze heeft mijn ex gedaan en mij als vader daarin volledig genegeerd, hoewel er gezamenlijk ouderlijk gezag is.
De oudste is een heel ander verhaal, hij is 16 jaar, autistisch en sinds een paar jaar onder toezicht gesteld bij BJZ en ook uithuis geplaatst wegens extreme agressie zelfs naar personen, maar ook naar zichzelf door een zelfmoordpoging ruim een jaar geleden in het ouderlijk huis. De verwachting is dat hij nooit meer thuis zal komen te wonen en vanaf het moment dat hij 18 wordt onder een curator zal komen te vallen, anders zou hij in de maatschappij kunnen komen met alle gevolgen van dien. Hij spreekt doodsbedreigingen uit en ook dat hij een wapen wil hebben. Er zijn talloze grote vernielingen geweest en diverse aangiftes tegen hem wegens bedreigingen, maar ook daadwerkelijk geweld.
Sinds mijn ex en ik uit elkaar zijn, heeft zij hem volledig bij mij weggehouden en ook 3 jaar lang mij niet geinformeerd hoe het met hem gaat. Summier kwam er nog wel iets bij instanties vandaan. Sinds van de zomer is zij verplicht mij te informeren door een uitspraak van de rechtbank. Om de 3 maanden krijg ik een mailtje met een paar regeltjes. That´s it! Ik heb ook al die jaren bij mijn ex en de instanties gevraagd om contactherstel tussen mij en hem. Totaal zonder resultaat of enige medewerking. Wat ik via-via begrepen heb, is dat hij mij ook niet wil zien, voor zover hij er toe in staat is daarover echt serieus in te zijn, gezien zijn problematiek.
Vorig jaar ben ik hertrouwd en om problemen voor te zijn heb ik een nieuw testament laten opstellen, waarin mijn oudste kind van 16 jaar volledig onterfd is. Dit mag per wet sinds 2004 en van die mogelijkheid heb ik gebruik gemaakt. Op papier kan hij pas erven als mijn vrouw en ik beiden zijn overleden en dan kan hij alleen aanspraak maken op een legitieme portie wat in geld aanwezig is, per saldo alleen op een vierde deel van de gezamenlijke bankrekening, omdat mijn vrouw ook 2 kinderen heeft. Hij zal dit moeten gaan aanvechten met hulp van een advokaat. Hij kan geen aanspraak maken op de opbrengst uit de verkoop van de woning en inboedel. Concreet blijft er dan niets voor hem over, dus in feite volledig onterfd. Ik ben tot het onterven gekomen, omdat het voor mij onacceptabel is dat je als vader wordt beroofd van je eigen kind.
Wat vinden anderen hiervan? Moreel verwerpelijk of een prima manier om af te sluiten?
