Beste lezers,
Ik ben nieuw hier op het forum en ben verheugd te lezen dat ik niet alleen sta in mijn strijd om het welzijn van onze kinderen. Waarschijnlijk hebben jullie ook, net als ikzelf, vaak het gevoel dat je alleen staat in deze strijd.
Graag zou ik julie mening willen hebben over het volgende:
Mijn situatie is, naar hier andere zaken gelezen te hebben, redelijk uniek. Mijn zoon woont namelijk sedert ruim 2 jaar bij mij! Hij is volwaardig lid van het huidig gezin dat bestaat uit een halfzusje, een halfbroertje en mijn huidig partner die hij op eigen innitiatief mama begon te noemen omdat hij dat zo voelt.
Hij is ruim 2 jaar geleden bij mij komen wonen omdat de zoveelste samenwoning van mijn ex wederom in het honderd liep.
Echter heb ik géén ouderlijk gezag over hem wat natuurlijk wel in zijn belang is (oa tbv scholing en acute medische zorg mocht, god behoede, de situatie ontstaan). Dit is iets wat zij ondanks meerdere beloften niet is nagekomen.
Nadat hij reeds een jaar bij mij woonde heb ik de moeilijke knoop doorgehakt en ben naar een advocaat gegaan. Dit om het ouderlijk gezag te verkrijgen en om het hoofdverblijfplaats van mijn zoon definitief te maken.
Direct na het eerste bericht vanuit mijn advocaat begon zij met modder te gooien. En verklaarde dat mijn zoon weer bij haar moest komen te wonen In de tussentijdwas zij al voor de 6e keer in 2 jaar verhuisd, waarvan al voor de 4e keer samenwonend met een nieuwe partner. Via de rechtbank zijn wij bij een mediator beland.
Bij deze mediator heb ik totaal niet het gevoel gehad dat het om onze zoon ging. Het gesprek ging eigenlijk alleen maar om het belang van de ouders en dan met name die van mijn ex. Zij trok de aandacht volledig op haarzelf door continu te gaan huilen en zichzelf als zielig weg te zetten omdat al haar relaties zo jammerlijk zijn mislukt (de ene alcoholist was nog erger dan de volgend junk) ondersteund met de benodigde leugens en verwijten richting mij.
Haar huidige woonsituatie die, naar mijn mening, een slechte omgeving vormt voor onze zoon (samenwonen met een junk, onhygiensche omstandigheden (honden poepen en plassen in huis), geen tot weinig fatsoenlijk kledij voor mijn zoon, onverstandig voedselpatroon (in 3 weken tijd spontaan obesitas!) en totaal gebrek aan rust, regelmaat en regelgeving etc.etc.) werd totaal niet meegenomen in de gesprekken of moesten op zijn minst gesympathiseerd worden.
Ondanks dat ik mijn bezwaren over de loop van het mediationgesprek meerdere malen heb aangekaart, moest ik maar symphatie tonen voor haar situatie en al het gezegde als waarheid acsepteren.
Uiteindelijk lag er een door de mediator opgesteld plan waarin mijn 2 speerpunten (het (ouderlijk gezag en hoofdverblijfplaats) worden gehonnoreerd door mijn ex. Deze punten honnoreerd zij niet omdat het in het belang is van onze zoon, maar omdat het uiteindelijk haar beter uitkomt (nieuwe liefde heeft geen ruimte voor hem in zijn huis).
Alle overige punten die erin staan zijn allemaal in het nadeel van onze zoon maar wel, door haar acteertalent, in haar voordeel.
Het geheel geeft mij een dubbel gevoel. Aan de ene kant worden de belangrijkste zaken nu wél gehonnoreerd (ondanks dat het uit eigenbelang voortkomt) en aan de andere kant worden de zaken omtrend mijn zoon nu verder verslechterd.
Ik ben nu geneigd om het geheel niet te ondertekenen en het weer gewoon bij de rechtbank te laten komen met alle gevolgen van dien (RvdK, AMK en/of BJZ). Het gaat er bij mijn verstand gewoon niet in om op 2 puntjes vooruitgang te hebben voor mijn zoon, terwijl hij er dan op 50 punten op achteruit gaat.
Wat zouden jullie doen in een soortgelijke situatie?
Slecht gevoel bij Mediation
Re: Slecht gevoel bij Mediation
Heel simpel,
zeggen dat je dit ouderschapsplan niet ondertekend omdat het niet volgens jouw wensen is.
Als je het niet ondertekend is de overeenkomst er ook niet, dan mag je ex naar de rechtbank.
Als jij gezag wilt moet je ook een zaak daarvoor aanspannen, dat gezag zal je altijd krijgen en staat volledig los van wat jouw ex vindt.
Een mediator is er overigens om beider belangen te behartigen.
zeggen dat je dit ouderschapsplan niet ondertekend omdat het niet volgens jouw wensen is.
Als je het niet ondertekend is de overeenkomst er ook niet, dan mag je ex naar de rechtbank.
Als jij gezag wilt moet je ook een zaak daarvoor aanspannen, dat gezag zal je altijd krijgen en staat volledig los van wat jouw ex vindt.
Een mediator is er overigens om beider belangen te behartigen.
Re: Slecht gevoel bij Mediation
Een vraagje en een opmerking: krijg jij door deze overeenkomst eenhoofdig gezag of gezamenlijk gezag? Als jij eenhoofdig gezag krijgt is de vraag om wijziging hoofdverblijfplaats verder irrelevant.
Verder zou ik vooral naar de resultaten kijken en niet naar de ervaring van de mediation op zich. Die ervaring is over een paar maanden vergeten maar de resultaten blijven staan.
Vooralsnog: prima gedaan, goed resultaat!
Verder zou ik vooral naar de resultaten kijken en niet naar de ervaring van de mediation op zich. Die ervaring is over een paar maanden vergeten maar de resultaten blijven staan.
Kun je misschien wat meer informatie verschaffen over de "overige punten" (eventueel per PM), want het is zo niet duidelijk of die belangrijk zijn of niet.Alle overige punten die erin staan zijn allemaal in het nadeel van onze zoon maar wel, door haar acteertalent, in haar voordeel.
Vooralsnog: prima gedaan, goed resultaat!
Re: Slecht gevoel bij Mediation
Mijn zoon woont al ruim 2 jaar bij mij terwijl ik niet eens gezag had. Door deze overeenkomst word er gezamelijk gezag gerealiseerd en het hoofdverblijfplaats blijft bij mij.
Dit zijn de enigste 2 positieve punten in het plan.
De nadelen zijn er legio:
-De omgangsregeling naar mijn ex toe word verruimd. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind dat kinderen met beide ouders contact behoren te hebben. Echter is zij de afgelopen 2 jaar al 6 keer verhuisd naar letterlijk alle windstreken van Nederland waarvan 4 keer samenwonend met een nieuwe liefde. Maar nu word er wel verwacht dat ik het gehele transport doe (ik bracht en haalde hem overigens al deze tijd al) en nog meer reizen kan ik financieel niet aan. Tevens vertoont mijn zoon concentratiestoornissen die optreden vlak vóór een omgangsweekend en vlak na een omgangsweekend. Meer weekeinden naar zijn moeder zijn hierdoor belemmerend voor zijn schoolprestaties (school heeft het zelfs getoetst en hij funcioneerd echt minder rondom deze weekeinden).
-Mijn huidig partner die hij overtuigend en vanuit zichzelf mama is gaan noemen mag totaal geen enkele vorm van ouder meer zijn. Zij mag geen juridische/rechterlijke/medische/scholing- en zorgtaken op haar nemen. Ik weet dat dat in de praktijk toch wel zal gebeuren en hij stopt echt niet met mama zeggen omdat zijn biomoeder dat graag wil, maar dat dit er in staat kan toch heel wat zorg belemmeren als mijn ex kwaad wil (wat vroeg of laat ook weer gaat gebeuren).
-Aan mijn kant worden er allerlei eisen gesteld omtrend zorg. Aan haar kant geen enkele! Bij mij moet hij een eigen slaapkamer hebben, zijn rust, reinheid en regelmaat moeten correct zijn en voeding moet zijn afgestemd op zijn lichaam (allemaal logisch). Zij moet een slaapplaats hebben (momenteel een stretchertje op een kamer vol gevogelte). Voor rust (slapen doet hij er nauwelijks), reinheid (hygiene is overal ver te zoeken) en regelmaat (welke) zijn geen eisen aan haar zijde. Tevens komt hij, een jongetje van 7 jaar, in 1 week daar 5-7 kilo aan. Veroorzaakt door vrij toegang tot de snoeppotten (paradijs voor kinderen zou je denken) en energiedrankjes. Dagelijkse maaltijd bestaat uit patat, pizza en aanverwante zaken. Beweging bestaat louter en alleen uit computerspelletjes.
-Zijn kleding moet bij ons in orde zijn (mijn kinderen lopen, behalve de jongste, die kruipt nog niet eens, er allemaal netjes bij. Geen merkkleding, maar wel op maat, heel, gewassen en gestreken en bij elkaar passend) terwijl er voor haar helemaal niets op is genomen qua kleding eisen. Hij loopt er daar dan ook meestal onverzorgt bij. Schoenen 4-5 maten te groot (funste voor een lichaam in de groei), kleding veel ste groot of juist te klein. Kleding is tevens meestal kapot en ongewassen (loopt meerdere dagen in dezelfde kledij). Strijken heeft zij nog nooit van gehoord (Ok, die geef ik haar, tegenwoordig strijken nog maar weinig mensen kleding áls ze al een strijkijzer in huis hebben).
-In al de tijd dat hij hier woont is zij 2 keer op school geweest. 1 keer om hem op te halen en 1 keer voor een gesprek met zijn leerkracht die zij zou regelen (heeft uiteindelijk mijn partner gedaan). Beide keren niet omdat zij zo graag wou, maar omdat het moest van mediation. School had geen eens zin in een gesprek met haar onder het mom: Ze had 2 jaar geleden ook al hier kunnen zijn om interesse te tonen voor haar kind. Maar ze krijgt nu wel besluitingsbevoegdheid omtrend de school van mijn zoon en al het reilen en zeilen alhier.
-Alimentatie gaat zij niet betalen. Dat verklaarde zij ook al bij mediation. Indien dat wel moest wou zij dat onze zoon weer bij haar kwam wonen. Nu gaat het mij echt niet om het geld, dat mag ze houden. Maar om op deze manier tijdens mediation al een punt zwart op wit te laten plaatsen, gaat mij wel heel erg ver.
etc.etc.etc
Veelal punten die raar maar waar individueel niet heel erg lijken. Maar die door middel van de bijbehorende motivaties vanuit mij en uiteindelijk effect op onze zoon allemaal minpuntjes vormen. Net als dat jullie jullie (h)exen beter kennen dan welke bemiddelaar/instantie dan ook, ken ik mijn ex. Alles moet helaas dichtgetimmerd zijn, anders kan én zál zij de mazen vinden en zodra zij weer een keertje niet tevreden is deze gebruiken om over de rug van onze zoon te gebruiken tegen mij.
Dit zijn de enigste 2 positieve punten in het plan.
De nadelen zijn er legio:
-De omgangsregeling naar mijn ex toe word verruimd. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind dat kinderen met beide ouders contact behoren te hebben. Echter is zij de afgelopen 2 jaar al 6 keer verhuisd naar letterlijk alle windstreken van Nederland waarvan 4 keer samenwonend met een nieuwe liefde. Maar nu word er wel verwacht dat ik het gehele transport doe (ik bracht en haalde hem overigens al deze tijd al) en nog meer reizen kan ik financieel niet aan. Tevens vertoont mijn zoon concentratiestoornissen die optreden vlak vóór een omgangsweekend en vlak na een omgangsweekend. Meer weekeinden naar zijn moeder zijn hierdoor belemmerend voor zijn schoolprestaties (school heeft het zelfs getoetst en hij funcioneerd echt minder rondom deze weekeinden).
-Mijn huidig partner die hij overtuigend en vanuit zichzelf mama is gaan noemen mag totaal geen enkele vorm van ouder meer zijn. Zij mag geen juridische/rechterlijke/medische/scholing- en zorgtaken op haar nemen. Ik weet dat dat in de praktijk toch wel zal gebeuren en hij stopt echt niet met mama zeggen omdat zijn biomoeder dat graag wil, maar dat dit er in staat kan toch heel wat zorg belemmeren als mijn ex kwaad wil (wat vroeg of laat ook weer gaat gebeuren).
-Aan mijn kant worden er allerlei eisen gesteld omtrend zorg. Aan haar kant geen enkele! Bij mij moet hij een eigen slaapkamer hebben, zijn rust, reinheid en regelmaat moeten correct zijn en voeding moet zijn afgestemd op zijn lichaam (allemaal logisch). Zij moet een slaapplaats hebben (momenteel een stretchertje op een kamer vol gevogelte). Voor rust (slapen doet hij er nauwelijks), reinheid (hygiene is overal ver te zoeken) en regelmaat (welke) zijn geen eisen aan haar zijde. Tevens komt hij, een jongetje van 7 jaar, in 1 week daar 5-7 kilo aan. Veroorzaakt door vrij toegang tot de snoeppotten (paradijs voor kinderen zou je denken) en energiedrankjes. Dagelijkse maaltijd bestaat uit patat, pizza en aanverwante zaken. Beweging bestaat louter en alleen uit computerspelletjes.
-Zijn kleding moet bij ons in orde zijn (mijn kinderen lopen, behalve de jongste, die kruipt nog niet eens, er allemaal netjes bij. Geen merkkleding, maar wel op maat, heel, gewassen en gestreken en bij elkaar passend) terwijl er voor haar helemaal niets op is genomen qua kleding eisen. Hij loopt er daar dan ook meestal onverzorgt bij. Schoenen 4-5 maten te groot (funste voor een lichaam in de groei), kleding veel ste groot of juist te klein. Kleding is tevens meestal kapot en ongewassen (loopt meerdere dagen in dezelfde kledij). Strijken heeft zij nog nooit van gehoord (Ok, die geef ik haar, tegenwoordig strijken nog maar weinig mensen kleding áls ze al een strijkijzer in huis hebben).
-In al de tijd dat hij hier woont is zij 2 keer op school geweest. 1 keer om hem op te halen en 1 keer voor een gesprek met zijn leerkracht die zij zou regelen (heeft uiteindelijk mijn partner gedaan). Beide keren niet omdat zij zo graag wou, maar omdat het moest van mediation. School had geen eens zin in een gesprek met haar onder het mom: Ze had 2 jaar geleden ook al hier kunnen zijn om interesse te tonen voor haar kind. Maar ze krijgt nu wel besluitingsbevoegdheid omtrend de school van mijn zoon en al het reilen en zeilen alhier.
-Alimentatie gaat zij niet betalen. Dat verklaarde zij ook al bij mediation. Indien dat wel moest wou zij dat onze zoon weer bij haar kwam wonen. Nu gaat het mij echt niet om het geld, dat mag ze houden. Maar om op deze manier tijdens mediation al een punt zwart op wit te laten plaatsen, gaat mij wel heel erg ver.
etc.etc.etc
Veelal punten die raar maar waar individueel niet heel erg lijken. Maar die door middel van de bijbehorende motivaties vanuit mij en uiteindelijk effect op onze zoon allemaal minpuntjes vormen. Net als dat jullie jullie (h)exen beter kennen dan welke bemiddelaar/instantie dan ook, ken ik mijn ex. Alles moet helaas dichtgetimmerd zijn, anders kan én zál zij de mazen vinden en zodra zij weer een keertje niet tevreden is deze gebruiken om over de rug van onze zoon te gebruiken tegen mij.
Re: Slecht gevoel bij Mediation
Beste Daddy,
Jouw zoon woont al twee jaar bij jou en door de overeenkomst wordt dat geformaliseerd. Teken je niet dan gaat het waarschijnlijk terug naar de rechter. As ik jou goed begrijp is dit wat je wilt. De rechter kan zich verder nog buigen over de allimentatie en de omgang. Het eerste is voor jou OK, de omgang krijgt ze toch wel. Het us niet ongebruikelijk dat een ouder steeds brengt naar de ander. Zo delen jullie ook de transportkosten.
Wat betreft de andere punten. Jouw zoon heeft bij jou zijn hoofdverblijf en daar zijn wat dingen over vastgelegd. Jij geeft aan dat allemaal te kunnen doen, dus wat is het probleem? Overigens als die eisen aan jou gesteld worden, dan kunnen ze ook aan haar gesteld worden. Laat de mediator de formulering zo maken dat het voor beide ouders van toepassing is. Kan voor haar geen probleem zijn.
Ten aanzien van jouw partner. Wettelijk heeft ze geen rechten en die zal ze ook niet krijgen. Dat kan moeilijk zijn voor haar, want de erkenning krijgt ze niet, terwijl ze wel het werk doet. Dat is dus het lot van een stiefouder. Persoonlijk ben ik overigens van mening dat jullie dat ook jouw zoon zouden moeten duidelijk maken. Jouw partner is mama niet, hoe lief het ook bedoeld is.
Voor jou zal gelden dat jouw ex wel de moeder is en blijft en dat jullie samen tot besluiten moeten komen. Jouw partner kan jou daarin ondersteunen, maar zal geen beslissingrecht hebben. Ik zou er wel voor pleiten dat jouw partner uiteindelijk wel bij gesprekken met school of andere zaken mag zijn, mits jij erbij bent natuurlijk.
Besef dat veel vaders hier zich verzetten tegen exen die de nieuwe partner belangrijker vinden dan de biologische, vechten om samen beslissingen te mogen nemen en ook nog veels te vaak moeten vechten om uberhaupt omgang en/of gezag te krijgen. Lees hun verhalen door en zorg ervoor dat jouw ex niet dezelfde verhalen over jou kan vertellen. Uiteindelijk is daar jullie zoon het meest bij gebaat.
Mijn advies zou zijn het plan te uiteindelijk na wat kleine aanpassingen, nuanceringen, tekenen, mits je je natuurlijk aan kunt houden. Bij de rechter kan de uitkomst anders zijn. Bij een rechtsgang verhard het alleen maar en in aanvulling op wat Casper zegt over het proces van mediation, de ervaringen bij een rechtzaak worden zelden helemaal vergeten.
Jouw zoon woont al twee jaar bij jou en door de overeenkomst wordt dat geformaliseerd. Teken je niet dan gaat het waarschijnlijk terug naar de rechter. As ik jou goed begrijp is dit wat je wilt. De rechter kan zich verder nog buigen over de allimentatie en de omgang. Het eerste is voor jou OK, de omgang krijgt ze toch wel. Het us niet ongebruikelijk dat een ouder steeds brengt naar de ander. Zo delen jullie ook de transportkosten.
Wat betreft de andere punten. Jouw zoon heeft bij jou zijn hoofdverblijf en daar zijn wat dingen over vastgelegd. Jij geeft aan dat allemaal te kunnen doen, dus wat is het probleem? Overigens als die eisen aan jou gesteld worden, dan kunnen ze ook aan haar gesteld worden. Laat de mediator de formulering zo maken dat het voor beide ouders van toepassing is. Kan voor haar geen probleem zijn.
Ten aanzien van jouw partner. Wettelijk heeft ze geen rechten en die zal ze ook niet krijgen. Dat kan moeilijk zijn voor haar, want de erkenning krijgt ze niet, terwijl ze wel het werk doet. Dat is dus het lot van een stiefouder. Persoonlijk ben ik overigens van mening dat jullie dat ook jouw zoon zouden moeten duidelijk maken. Jouw partner is mama niet, hoe lief het ook bedoeld is.
Voor jou zal gelden dat jouw ex wel de moeder is en blijft en dat jullie samen tot besluiten moeten komen. Jouw partner kan jou daarin ondersteunen, maar zal geen beslissingrecht hebben. Ik zou er wel voor pleiten dat jouw partner uiteindelijk wel bij gesprekken met school of andere zaken mag zijn, mits jij erbij bent natuurlijk.
Besef dat veel vaders hier zich verzetten tegen exen die de nieuwe partner belangrijker vinden dan de biologische, vechten om samen beslissingen te mogen nemen en ook nog veels te vaak moeten vechten om uberhaupt omgang en/of gezag te krijgen. Lees hun verhalen door en zorg ervoor dat jouw ex niet dezelfde verhalen over jou kan vertellen. Uiteindelijk is daar jullie zoon het meest bij gebaat.
Mijn advies zou zijn het plan te uiteindelijk na wat kleine aanpassingen, nuanceringen, tekenen, mits je je natuurlijk aan kunt houden. Bij de rechter kan de uitkomst anders zijn. Bij een rechtsgang verhard het alleen maar en in aanvulling op wat Casper zegt over het proces van mediation, de ervaringen bij een rechtzaak worden zelden helemaal vergeten.
Re: Slecht gevoel bij Mediation
Ik heb zelf ook mediation gehad, meteen al bij de echtscheiding. Alle zaken zijn in haar belang geregeld. Ook bereikt met goed acteerwerk, slachtofferrol aannemen en manipuleren. De mediator was (uiteraard...) een vrouw en wrs. ook moeder die zich helemaal kon identificeren met mijn ex-echtgenote, althans, dat vermoed ik. Ondanks het ouderschapsplan met duidelijke afspraken is mijn ex naar een andere plaats verhuist zonder overleg, dit is alleen mede gedeeld. De mediator was hiervan op de hoogte. We zijn nog steeds eigenaar van ons beider huis, ik betaal natuurlijk alle lasten omdat ik er woon maar dit is niet eens besproken bij de mediator, ik woon nu dus in het huis dat op ons beider naam staat. Ik wil het liefst van het huis af, mijn ex ziet het liefst dat ik er blijf zitten (er zit een grote onderwaarde op) en het op mijn naam zet. Hier is geen begeleiding in geweest.
Nu heb ik zelf een advocaat in de arm genomen, helaas kan zij niet heel veel voor mij betekenen. Zoals hier vast al bekend is wordt mijn ex aan alle kanten beschermd.
Mijn advies, neem een eigen advocaat en laat je niet piepelen door een mediator!
In ieder geval heel veel succes met alles!!
Nu heb ik zelf een advocaat in de arm genomen, helaas kan zij niet heel veel voor mij betekenen. Zoals hier vast al bekend is wordt mijn ex aan alle kanten beschermd.
Mijn advies, neem een eigen advocaat en laat je niet piepelen door een mediator!
In ieder geval heel veel succes met alles!!