Sinds 27 januari is ze weg met mijn zoon van toen 5.
21 maart eindelijk omgang gekregen van de rechter met Voorlopige Voorzieningen, waarbij de rechter mijn zoon voorlopig toewees aan de vrouw 200 km verderop.
Ene week zoek ik hem op en andere week komt hij vrijdag na school met mij mee.
Vakantie moesten we samen maar uitvechten (letterlijke woorden van de rechter)
In de zomervakantie heb ik hem 5 dagen gehad naast de omgang. In een week dat ik extra vakantie moest opnemen, omdat de twee weken die ik had ingepland en gecommuniceerd niet mogelijk waren volgens haar. Dan zat ze in een bungalowpark met hem.
Maar de omgang hield ze zich al die tijd redelijk netjes aan. Soms wat moeten dreigen om haar te laten komen, maar dan meestal was ze er wel binnen het uur.
Rechter had een onderzoek door de RvK gelast voor de bodemprocedure. Welke ouder laat de andere het meeste toe in het leven van het kind.
Ik knutsel met hem voor mama, heb samen met hem bosje bloemen gekocht voor mama's verjaardag (is toch belangrijk dat hij zelf iets kan geven voor hem).
Ik heb niets gehad met vaderdag of mijn verjaardag. Ik heb hem zelf de week van tevoren geld gegeven en we hebben op de markt aan een kraampje hem laten kiezen met de kraamhoudster. Zo bleef het een verrassing voor mij tot mijn verjaardag.
Al met al, ik doe mijn best om de boel met hem leuk en fris te houden en dat toont zich.
Vorige week een concept rapport gehad dat de raad het advies gaat uitbrengen dat hij bij mij moet komen te wonen, omgangsregeling iedere twee weken een weekend voor moeder. Omdat de situatie bij moeder onrustig en instabiel is.
Moeder is er helemaal van doorgedraaid. Heeft het aan mijn zoon verteld (inmiddels 6) en hem duidelijk gemaakt dat hij mama niet meer zal zien als hij bij papa gaat wonen. Dus nu wil hij me niet meer zien, voor ik aan de kinderbescherming vertel dat hij beter bij mama woont.
Mama wil nu ineens mediation voor een opvoedplan (waarbij hij bij haar woont) op basis van wat ons kind wil.
Ik weigerde dat. Ik wil op basis van wat het kind nodig heeft, namelijk rust en geborgenheid.
Ik op vrijdag dus de 200 km naar Enschede gereden, waar ik te horen kreeg dat zij wel toestond dat ik hem meenam, maar omdat hij aangaf dat hij niet wilde, zij hem niet bracht tegen zijn zin in.
Ondanks het convenant.
Advocaat adviseerde nu even geen politie.
Komende zaterdag ga ik hem opzoeken daar voor een aantal uur.
Ik denk niet dat ik hem te zien krijg, maar ik ga toch.
Kinderbescherming had crisis verwacht bij moeder.
Nu wachten op de rechtszaak die we zelf even gaan aanvragen op basis van het rapport om hem z.s.m. weg te halen bij moeder.
Ik kan begrijpen dat ze nu al doordraait. Ik had het ook zwaar de eerste maanden dat ik hem niet meer zag.
Zij hangt haar hele leven op aan hem.
Daarom vroeg ik al aan de RvK wat er aan hulp beschikbaar is voor moeder.
Antwoord: ze moet zelf om hulp vragn. We kunnen dat niet preventief aanbieden.
Ze gaat een zware tijd tegemoet.
Ik hoop ooit weer eens normaal met haar te kunnen overleggen over de opvoeding en dergelijke.
Verder laat ze me nu koud.
Alleen het welzijn van mijn zoon intereseert me en daar hoort ze nu eenmaal bij.
Het was een lange weg om tot deze balans in mijn hoofd te komen.
Iedereen is verbaasd over het omschreven advies.
Ik ook.
Maar ik ben er blij mee!
Nu even doorbijten en dan maar even mijn zoon minder zien.
Straks een hoop moeite om de trauma's die ze hem nu aandoet zien te laten verwerken.
Maar die last draag ik met liefde.
