Heb een relatie of had, van zes en half jaar. Toen we elkaar ontmoeten zat had ik net een scheiding achter de rug en ging toen slecht met mij, en mijn vriendin ging het ook niet goed en hebben elkaar ontmoet in therapie (of all places) Ik ben zeker niet de makkelijkste en mijn vriendin ook zeker niet en heeft ook borderline. Deze relatie is een rolleroaster van emoties geweest van enorme pieken en hele diepe dalen, maar het feit is dat we van elkaar houden. In het begin van onze relatie was ze op sexueel gebied behoorlijk actief zoveel zelfs dat het zelf voor mij als man aan mijzelf begon te twijfelen. Het werd een relatie van dat zij in het begin al snel wilde samenwonen etc en ik was gescheiden om het feit dat ik een plek voor mezelf wou dus ging me te snel. Tot een zeker moment ik die richting wilde vond zij dat het de tijd er nog niet voor was. en dit in een notendop hoe we op veel gebieden totaal niet op een lijn zitten! Tot op een zeker moment na al wat behoorlijk was crisis momenten achter de rug, Draaide ze compleet om kwa sex, lang verhaal kort heb ik het moeten doen 2 jaar zonder sex in wat voor vorm dan ook met haar. Ben al niet te zeker over mijzelf maar dit werd er niet beter van en haar uitleg was heel kort het ging om haar zelfbeeld en de onstabiele relatie. Dat is inmiddels anderhalf jaar terug. En ben in die tijd geen een keer vreemd gegaan. Toen kwam bij haar een extreem sterk gevoel dat ze een kind wilde! Ik had ook zeker nog een kinderwens. Zij is 34 jaar en ik ben 36, en weet dat voor vrouwen natuurlijk de klok begint te tikken. Op sex gebied ging het al ietsje beter kort daarvoor. Maar ik twijfelde heel erg omdat het niet zomaar wat is en zeker niet in zo'n relatie! Ik probeer altijd heel erg mee te denken en me te verplaatsen in haar situatie! maar haar gevoel was zo sterk dat ze de optie neerlegde over een donor om een kind te krijgen en dan maar kijken of ik het kon dealen of niet! we woonden nog steeds niet samen trouwens. Maar mijn liefde was/is zo groot voor haar dat ik heb gezegd als ze dat doet ik geen garantie kan geven dat ik er mee om kan gaan! bedoel tis nog al een vreemde situatie! maar wil haar ook niet kwijt!! Na veel nadenken heb ik besloten om met haar een kind te willen van mijzelf! Ze was daar dolgelukkig mee. Woonde nog in mijn appartement die ik niet kon verkopen dus trok ik bij haar in. Opzich ging het best wel goed voor ons doen. Alleen is zij een behoorlijke control freak en had telkens meer het gevoel dat ik op eieren moet lopen. Maar op 17 april 2012 is onze zoon geboren en super gezond! Toen op 25 mei kwam er vreselijk nieuws uit frankrijk (waar haar ouders wonen) dat ze een ongeluk hebben gehad in een luchtballon! waar haar vader er slecht aantoe was. En hebben haar broer en vrouw en mijn vriendin besloten die avond weg te gaan daar naartoe. met ons kind uiteraard. Ik kon niet direct mee IVM werk. Heb het voorelkaar gekregen om er een week later wel naartoe te kunnen voor 2 weken om haar en de famile te ondersteunen. En ben met de bouwvak er met mijn zoon (8jaar uit vorige rel.) 3 weken geweest. Ze is er in totaal 12 weken geweest en voelde me zwaar klote dat ik mn zoontje niet kon zien groeien als kool! In deze periode ben ik puur uit een kutgevoel en een stukje verveling op relatie sites gaan kijken puur voor de spanning en wonder boven wonder reageerden er mensen op mij, had een paar vrowuen waar ik alleen mee sms'te alleen is het bij iemand te ver gegaan ben er naartoe gegaan en we hebben sex gehad
Ik weet niet waarom ik niet de verleiding kon weerstaan! Maar ze is er achter gekomen door in mijn telefoon te kijken en las ze de sms'jes. Dus nu aan alle twijfels en verdenkingen die ze ooit heeft gehad in de afgelopen 6 jaar zijn nu volkomen waarheden geworden en kan nooit bewijzen nu dat ze niet waar waren mijn woord is nu immers niets meer waard! Heb gelogen en in de periode dat ik het heb gedaan is misschien nog wel het ergst! Ben helemaal naar de klote en zij ook natuurlijk en wou ik een andere relatie is het voor mezelf nog tot hier aan toe maar was puur voor een bepaalde spanning niets meer. Nu dan wel word iedereen die ik ook ken opgeruid tegen mij om de verdraaide waarheden waar te maken in haar hoofd via facebook noem maar op, zelfs vrienden die met mij contact hebben worden voor de keuze gesteld hij of ik. Ben gewoon erg bang haar kennende dat die haatgevoel tegen mij nooit over gaat en zij mij het kind ontzegt. Heb het kind alleen aangegeven bij de gemeente. wat is mijn recht hier in?