vrouw wil ondanks omgangsregeling kind niet meegeven

[hermanvd]

bekend thema
tot nu toe heeft ze zich er goed aan gehouden
maar vrijdag moet ze naar buitenland en zaterdag zou ik mijn zoon zien.

Hij heeft geen ID, dus hij mag niet mee.
Of ze het doet weet ik niet
maar anders brengt ze hem onder bij vreemden, terwijl ik beschikbaar ben

vrijdag houdt ze hem ook van school weg, ze zegt in overleg met de directie

maar dat betekent dat ik vanaf vrijdag niet weet waar hij is. Ook niet als er iets met hem of haar gebeurt.

Ik kan haar niet meer emailen, want ze heeft me geblokkeerd.
Telefoon staat uit, behalve als het haar uitkomt.

Op zich komt me een vrije zaterdag goed uit, maar niet op deze manier

Wat kan ik doen?
Advocaat heeft pas morgen tijd om me te woord te staan. (klein kantoor)
haar advocaat is natuurlijk off-limits voor mij.

[EDA]

Ken die toestand, uit eigen ervaring, goed.

Als het zo zal zijn dat je niets concreets aan de zaak kunt veranderen, dan kun je niets meer dan je onmacht voelen en daar mee aan de slag gaan.
En reken maar dat je daar een vette kluif aan hebt!!
Maar als je dat juist aanpakt, dan ga je je beter voelen.
Je zegt niet voor niets dat een vrije Zaterdag je welkom is!
Concentreer je dan op zaken voor jou van belang, doe iets nuttigs in je huishouden, voor je werk, ter ontspanning,... gewoon omdat het voor JOU nodig is.
Werkt zeer verhelderend kan ik je zeggen.

[hermanvd]

ik ga eerst kijken hoe ik het aan kan pakken voor mijn zoon.
Anders kan ik de dag naar apeldoorn
ik rijd oldtimer en heb onderdelen nodig ervoor

Dat is mijn enige voordeel dat dat dan kan.

ik krijg nu niet eens voor elkaar dat ze iemand vertelt waar ze heen is die ik maandag kan bereiken als ik niets van ze heb gehoord.

Als ze in het buitenland zit, kan ik er niet eens achterkomen wat er gebeurt is als ze een ongeluk krijgt.

[EDA]

Dan voel je je onmacht, Herman. Ik weet het. Maar toch niet in macht vervallen dan. Kracht is waardevoller.

[hermanvd]

ik kijk op dit moment wat ik kan doen.
Ik verwacht weinig

ik heb gelukkig pas iemand leren kennen die me mentaal kracht geeft, dus ik ben niet meer zo'n wrak als een paar maanden terug.

Mijn zoon lijkt ook stabieler momenteel.

Voor mij is het nu dus zaak voor elkaar te krijgen dat ze beseft dat ik wil weten waar mijn zoon is, dat zij dat eigenlijk moet laten weten.
Als ze dat niet doet, dan kan ik er op dit moment mee leven.
Ik krijg mijn dag wel vol
Maar als de rechtszaak dan eindelijk loopt (kinderbescherming vraagt om uitstel omdat ze hun taak niet af hebben) dan wordt dit meegenomen.

mijn acties kan ik verantwoorden.
haar acties verantwoordt ze door naar mijn acties te verwijzen.
En nooit komt het belang van ons kind naar voren bij haar.
Dat steekt me het meeste.

Ik heb hem eventjes gesproken. kon niet goed horen wat hij zei. Zij kwebbelde er weer tussendoor.
heb hem wel gezegd dat ik hem dit weekend dan niet zou zien omdat mama hem niet wilde brengen.
Is niet netjes, maar ze stond erbij en hij kent haar al.

Over een week is hij het weekend bij mij.
Hij rukt zich altijd los om bij mij te komen en verstopt zich als we naar haar moeten.
Dat is mijn kracht