Lid van de club

[RollyJoger]

Nooit gedacht, maar het is zover. Ik ben ook lid geworden van de club.
Even kort voorstellen: Ik ben Rolly, 43 jaar, bijna 10 jaar getrouwd en heb een zoontje van bijna 8 jaar. Mijn vrouw is binnen ons huwelijk de meestverdienende (ong. 3x modaal) en ik 1 1/2 x modaal. We werken beiden 36u/wk met redelijk variabele werktijden.

Mijn vrouw heeft ca. 12 weken geleden besloten om te gaan scheiden. En sindsdien zijn we nog geen stap verder gekomen. Ik zal hieronder uit de doeken doen wat er allemaal is gebeurd tijdens het huwelijk en wat zich nu afspeelt.

Tijdens ons huwelijk is mijn vrouw diverse malen vreemd gegaan (voor zover ik zeker weet 5x, maar ondertussen weet ik dat ze er gewoon op los 'neukte'). Ik heb haar echter altijd kunnen vergeven, maar niet vergeten.

Nu heeft zij echter aangegeven dat ze nooit echt vertrouwen heeft gehad in ons huwelijk. Dat maakt mij boos. Ik heb haar altijd gesteund en ben altijd van haar blijven houden, maar blijkbaar was dat een kansloze missie. Eind maart 2012 is ze één week op vakantie geweest met zo'n 20 collega's (iets wat ze elk jaar doet).
Op één collega is ze nu verliefd en wil niets liever dan bij hem zijn (ze verblijft vanaf april ook zo'n 5 dagen per week bij hem). Letterlijk mailt ze hem: "Elke minuut die ik zonder jou moet doorbrengen is complete tijdverspilling." Leuk om als man te moeten lezen, maar dat terzijde.

Wat schetst echter mijn verbazing toen ik er achter kwam dat er ook iemand op vakantie was diezelfde week en zelfde plaats die 12 jaar geleden mijn concurrent was (netjes getrouwd). Ze heeft toen voor mij gekozen, maar is hem altijd blijven zien omdat 'ze er zo goed mee kon praten'. Totdat hij een keer bij mij thuis was toen ik aan het werk was vond ik dat prima. Daarna heb ik haar aangegeven dat ik niet meer wilde dat zij hem nog zag. Dat heeft een jaar, anderhalf jaar geduurd. Ik ben niet zo van het verbieden en ze miste de gesprekken. Ze mocht hem dus weer zien en af en toe een hapje mee gaan eten.

Nu ontdekte ik echter dat het de bedoeling was om gedurende haar vakantie met collega's samen ook 3 dagen door te brengen met die man. Die trouwens ook teleurgesteld raakte omdat zij dus man nr. 2 ontmoette, maar dat terzijde.

Vanaf het moment dat ze besloten heeft te gaan scheiden zijn we er van uit gegaan dat we co-ouderschap zouden gaan doen. Omdat dat ons uitgangspunt is geweest ben ik vanaf dag 1 een huis gaan zoeken in de buurt van ons huidige huis. Bij de mediator hebben we afgesproken voor het co-ouderschap te gaan en zelfs besproken dat ze de papieren konden gaan opstellen om door ons te laten tekenen.

Omdat co-ouderschap voor mij de eerste prioriteit was ben ik mijn vrouw aan alle kanten tegemoet gekomen. Zij blijft in ons huis wonen, ik koop een andere woning in ons dorp. De inboedel blijft zo goed als intact in haar huis. Ik zag af van pensioenverevening en vroeg 'slechts' 300,- euro partneralimentatie. Omdat we een tekenafspraak hadden bij de mediator dacht ik dat we er soepeltjes uitgekomen waren. De dag voordat ik een koopcontract tekende voor mijn huis mailde ze echter dat ze het co-ouderschap toch niet zo zag zitten omdat ze dan teveel aan mij verbonden zou blijven en aan het dorp waar we wonen. M.a.w. het co-ouderschap was van de baan. Zij gaf tevens aan niet in ons dorp te willen blijven wonen, maar na korte of langere tijd te willen verhuizen (ri. Utrecht, 65km verder)

Daarop heb ik haar de keuze gegeven: Of co-ouderschap óf ik krijg de zorg voor ons zoontje. Na een week bedenktijd kwam ze tot de slotsom dat ons zoontje het beste af was bij mij. Dit heeft ze ook ons zoontje verteld. Ze vertelde hem letterlijk "Je gaat bij papa wonen, die kan beter voor jou zorgen".

Met dit gegeven zijn we weer naar de mediator gegaan. Hebben het ouderschapsplan besproken en goedgekeurd. Nog steeds was mijn idee om geen pensioenverevening toe te passen, de inboedel daar te laten maar wel een stukje partneralimentatie te eisen.

Omdat de financiële situatie hiermee weer zou veranderen is er een nieuwe berekening gemaakt. Uit de berekening kwam dat zij mij 1200,- euro bruto per maand zou moeten betalen. Een enorm bedrag, dat besef ik. Toen zij dit bedrag hoorde begon ze in het bijzijn van de mediator helemaal te flippen. "Die regeling was niet voor mij, maar voor zielige vrouwtjes die niet kunnen werken", "ik ga lekker luxe leven van haar geld", "waar is je eergevoel als man, je laat je toch niet onderhouden door je vrouw". Afijn, ik heb uit laten razen en aangeboden dat ze geen 12 jaar hoefde te betalen maar slechts de duur van ons huwelijk (9,5jr). Daarop begon ze de hele riedel weer af te steken. Dus mijn reactie was "ok, 12 jaar dan maar". Na enige tijd het gesprek weer gevoerd te hebben kwam mijn vrouw terug op de alimentatie met de vraag of mijn aanbod nog geldig was. En dat was hij. Ze accepteerde mijn bod, waarbij ik opmerkte dat ik haar, met het niet toepassen van pensioenverevening, ook nog eens 70.000 euro schonk.
We maakten wederom een tekenafspraak zodat de papieren naar de rechtbank gestuurd konden worden.

Helaas, nog diezelfde avond bedacht ze zich weer. Ik moest mijn beoogde huis maar niet kopen en ze zou een advocaat nemen om onder mijn alimentatie uit te komen. Dit gebeurde verleden week. Maandag jl. heeft ze een gesprek gehad met haar advocaat. Ik heb haar gisteren een ultimatum gesteld.

In het ultimatum vertelde ik haar dat ik tot nu toe zeer coulant geweest ben naar haar door geen pensioenverevening toe te passen, de inboedel bij haar te laten, te willen praten over de hoogte van de partneralimentatie en haar een goede omgangsregeling met ons zoontje aan te bieden (minimaal 6 dgn in 2 wkn). Ik vertelde haar echter ook dat mocht ze een advocaat een procedure laten starten ik dan alles zal opeisen wat mij wettelijk toekomt en daarnaast de zorg voor ons zoontje. Binnen een week wilde ik weten wat ze ging doen. Of verder met mediation of een procedure aanspannen. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben.

Vandaag kwam ze weer een avond thuis en vertelde dat ze probeert om voor de deadline mij uitsluitsel te geven. Helaas voor haar ontdekte ik dat ze vandaag een haar advocaat de opdracht heeft gegeven om voor haar de zorg voor ons zoontje binnen te halen en mij een zo laag mogelijke alimentatie te bezorgen.
Ik ben dus behoorlijk 'pissed' en teleurgesteld dat ze het toch zo ver laat komen dat we voor de rechter eindigen.

Op de achtergrond heb ik een advocaat mee lopen die mij bijstaat bij de inhoud van het ouderschapsplan en met tips hoe ik in het gesprek bij de mediator moest gaan 'zitten'. Helaas mag die advocaat nu aan de slag om mijn belangen te gaan behartigen tijdens de komende zware tijd.

Vanaf het begin was mijn doel om er zo snel mogelijk samen goed uit te komen. Dit zodat ons zoontje er zo weinig mogelijk last van zou ondervinden. We hebben zelfs een kindercoach voor hem. Maar nu ben ik bang dat dit hem allemaal niet in de koude kleren gaat zitten.

Maar, ik vecht voor mijn zoontje. Hij is mijn alles en alles wat ik doe, onderga, doe ik voor hem zodat wij later samen weer een goede toekomst hebben.

Sommigen van jullie zullen zich wel afvragen waarom ik zolang bij die vrouw ben blijven wonen. Nu vraag ik dat mijzelf ook af, maar liefde maakte zeker blind.
Ik ben echter vastbesloten om mij na onze 12 jaar samen en daarin meermalen bedrogen te worden niet nogmaals te laten 'naaien'. Ik heb haar van alles gegund om maar niet mijn zoontje kwijt te raken. Nu zij dat toch gaat proberen, kan ze haar borst natmaken want ik ben boos. Héél boos en zal voor alles gaan waar ik recht op heb. Ze is in mijn ogen volstrekt onbetrouwbaar, afspraken kun je er niet mee maken en ook met de huwelijkstrouw bedriegt en liegt ze er dus op los. Alleen daarom ben ik al van mening dat mijn zoontje bij mij hoort te wonen en niet aan haar toegewezen mag worden.

Het is ondertussen een heel verhaal geworden, maar ik moet het gewoon even kwijt. Misschien hebben jullie nog een tip of opmerking. Dan hoor ik die graag.

Ter info, ik verblijf in ons koophuis samen met ons zoontje. Zij verblijft 5 dagen per week bij haar nieuwe vriend en komt af en toe een avond naar huis om ons zoontje naar bed te brengen. Uiteraard is de sfeer op het moment dat ze thuis is niet zo heel denderend, maar proberen we dat voor ons zoontje wel te verdoezelen.

[Casper]

Jolly, welkom en sterkte. Het lijkt me dat je de zaken goed op een rijtje hebt en dat ook recht en rede volledig aan jouw kant staan.

Let wel op dat een gang naar de rechter slopend zal zijn en dat er dan toch vaak een soort compromis uit zal rollen. Als je zo'n compromis al vooraf kunt sluiten bespaart je dat een massa energie.

[RollyJoger]

Hoi Casper,

Ik weet dat de gang naar de rechter slopend zal zijn. Daarom ben ik ook steeds toegeeflijk geweest naar haar om juist die gang te vermijden.

Ik besef dat het nu een lange rit gaat worden die me veel energie, frustratie en geld zal gaan kosten, maar dat moet dan maar. Ik laat me niet na 12 jaar zomaar aan de kant zetten met alleen een "Bedankt, tot ziens".

[Casper]

Prima instelling. Lees goed de verhalen op de site, en als er problemen/vragen komen, aarzel dan niet. Samen weten we best veel hier, met z'n allen.

[EDA]

Je staat er, in vergelijking met velen hier, niet zo slecht voor hoor.
Maar bereid je voor op polarisering, mocht het een rechtszaak worden met 2 advocaten. Met één kan ook hè !!!
Mediation is beter.

[RollyJoger]

Vanmiddag een grote verrassing, waarvan ik nog niet weet wat ik er van moet denken. Ze gaf plots via de mail aan dat ze toch verder wil met mediation én zelfs inziet dat co-ouderschap het beste zou zijn voor ons drieën. Dat is dus een complete draai vergeleken met de opdracht die ze gisteren aan haar advocaat gegeven heeft.

Ik wil daar in meegaan, maar toch heb ik wel enige reserves over haar motief. Vanwaar de plotselinge draai?

[EDA]

Ik wil daar in meegaan, maar toch heb ik wel enige reserves over haar motief. Vanwaar de plotselinge draai?

Niet mee bezig zijn... Die mediation succesvol afsluiten!!!!
Daaaaaaaar resultaat boeken, nadenken en doorleven komt dan later wel.

[Casper]

Vanwaar de plotselinge draai?

Waarschijnlijk heeft haar advocaat haar ook verteld dat ze er niet goed voor staat juridisch betreft en dat jij heel toegeeflijk bent geweest in het overleg tot nu toe. Bij de rechter komt ze er heel veel minder goed af. Ze kiest daarom eieren voor haar geld.

[PaNo]

Vanwaar de plotselinge draai?

Vergeet niet dat ondanks alle ellende jouw ogenschijnlijke tegenpartij ook nog eens een mens blijkt te zijn. Een mallemolen aan emoties.

PaNo

[RollyJoger]

Na overleg met m'n advocate ben ik akkoord gegaan met het voortzetten van de mediation. Moet wel even blijven uitkijken naar de ware intenties van deze ommezwaai. De afspraak is gemaakt en hopelijk gaat het nu wel lukken allemaal.

[TrotsePa]

Ik ervaar mijn ex de laatste tijd als erg wisselend.

Zo zie ik zelf ook plotselinge draaiingen maar die gaan alle kanten uit. Laat je zelf niet gek maken en kies for hetgeen je zelf het verstandigst vindt. Hou rekening met haar wisselende buien en probeer hier sturing aan te geven. Wees behoedzaam op 'foutjes' van je ex en probeer ze niet meteen te veroordelen of te weerleggen. Ze horen er nou eenmaal bij en corrigeren zich geleidelijk.
eea kan in jullie voordeel werken. Zowel voor jouw, je ex en bovenal je kind.

Het zijn dingen die geduld van je vragen, maar t komt goed!

[RollyJoger]

En daar gaan we weer.
Afgelopen maandag, onder begeleiding van de mediator, een scheidingsconvenant overeengekomen. Ook hiervoor een tekenafspraak gemaakt. Voordat ik deze daadwerkelijk ging ondertekenen heb ik hem laten checken door m'n advocate. Met wat kleine opmerkingen en aanvullingen heb ik deze ter goedkeuring aan mijn vrouw verzonden.

Vrijwel tegelijkertijd stuurde mijn vrouw een mail terug met de vraag of ik het nieuws had gelezen/gehoord omtrent de wetswijziging m.b.t. alimentatie. Oftewel, ze gaat nu niet meer akkoord met het convenant of ik moet daarin clausules opnemen dat ik van haar partneralimentatie afzie of ze werkt helemaal niet meer mee totdat de wet definitief in werking is getreden. En dan te bedenken dat zij nog wel diegene is die van mij af wil. Ik zou bijna in een hard lachen uitbarsten als het allemaal niet zo triest is zoals zij zich gedraagt.

Ik had gisteren afscheid genomen van m'n advocate omdat we er 'uit' waren en het convenant getekend zou gaan worden. Vandaag ga ik maar weer naar haar toe met de vraag hoe nu verder.

[PaNo]

En dan te denken dat dit wetsvoorstel nog niet door de 2e kamer besproken is.

Overigens is het ook nog eens zo dat een clausule om af te zien van partneralimentatie geen enkele rechtsgeldigheid kan bieden. Je zou het als een onderlinge afspraak kunnen zien.

Ik zou je advocaat het geheel inclusief deze ontwikkeling laten bekijken, je mediator hiervan op de hoogte stellen en trachten door te gaan met hetgeen je overeengekomen was.

Ach ja, d'r leg ook een wetsvoorstel klaar om in 2064 het hengelen met een hengel te verbieden