PAS - Parental Alienation Syndrome.

De topics/onderwerpen van vóór 31 december 2012 waar geen of sinds geruime tijd geen antwoord op is gegeven, zijn hier geplaatst.
Gesloten
Gebruikersavatar
sdwv
Administrator
Administrator
Berichten: 197
Lid geworden op: 11 aug 2006, 18:25

PAS - Parental Alienation Syndrome.

Bericht door sdwv »

Balance Geplaatst: 08 Mei 2006 02:15 pm Onderwerp: PAS - Parental Alienation Syndrome.

--------------------------------------------------------------------------------
Tijdens mij scheidingsproces kwam ik te weten wat het PAS-syndroom is: de kinderen worden door allerlei manipulaties van hun moeder geestelijk zo gehersenspoeld (en dat is veel makkelijker en gaat veel sneller dan je denkt) dat ze de andere ouder verstoten. En dat verstoten gaat keihard. Met 2 van mijn kinderen is dat waarschijnlijk ook gebeurd. Ik heb ze nu 8 jaar niet mogen zien omdat ze het zelf niet willen. Ze zijn panisch angstig en/of woedend op mij.

Voor meer uitleg: Google.

Wie heeft daar ook ervaring mee en wie heeft manieren om dan desondanks toch weer kontakt met ze te krijgen?


Sjaak Geplaatst: 09 Mei 2006 02:29 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Ik heb geen idee, maar ik zit in het begin van dit proces en zou ook graag willen weten hoe dit te voorkomen is. Mijn beide kinderen zijn gek op me, maar de oudste zegt iedere keer dat hij niet wil slapen bij mij. Nu heeft een kind niet veel te willen, maar daar moet een moeder ook in meewerken. Als een kind naar school moet kun je ook niet zeggen hij wil niet dus laat ik hem/haar thuis.


Anonymous Geplaatst: 10 Mei 2006 10:45 am Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Sjaak schreef:
Ik heb geen idee, maar ik zit in het begin van dit proces en zou ook graag willen weten hoe dit te voorkomen is. Mijn beide kinderen zijn gek op me, maar de oudste zegt iedere keer dat hij niet wil slapen bij mij. Nu heeft een kind niet veel te willen, maar daar moet een moeder ook in meewerken. Als een kind naar school moet kun je ook niet zeggen hij wil niet dus laat ik hem/haar thuis.


Het is wel oppassen wanneer er sprake is van normale processen en wanneer het een PAS wordt. Ik ben daar niet deskundig genoeg voor. Er spelen een aantal processen tegelijk waar je mee te maken hebt. (Ik reageer hierna vanuit mijn specifieke situatie en weet niet of je alles zo maar kunt vertalen naar de jouw, maar misschien heb je er wat aan)

1. een kind heeft (net als ieder ander) een overlevingsinstinct. Het is in alles afhankelijk van de moeder. Daarom past het zich vroeg of laat aan aan de moeder. Anders hebben ze thuis konstant strijd, en dat trekt niemand op den duur.

2. De moeder zendt (als ze vijandig is) onbewust en/of bewust allerlei signalen uit dat ze ergens een hekel aan heeft - een kind pikt dat op en gaat daar op reageren. (In mijn gevoel speelde moeders constant en overal nadrukkelijk de slachtofferrol en kinderen (vooral meiden?) vinden haar dan zielig en trekken partij voor haar.)

3. Er zijn een aantal zaken (mn in het begin) die 'normaal'zijn. Bvb dat een kind als het terug komt van een omgangsregeling even tijd nodig heeft om aan de overgang te wennen en daarom wat lastig of onrustig is. Moeders denken dan snel dat dat JOUW schuld is en willen hun kind 'beschermen' - en dat doen ze natuurlijk door jou steeds meer buiten de deur te houden. Kinderen hebben erg behoefte aan regelmaat en voorspelbaarheid. Zeker in een onzekere situatie. Ik heb met met ijzeren regelmaat aan een aantal tijden gehouden. Alles zoveel mogelijk vertrouwd gemaakt voor ze.

4. In mijn geval hadden de twee kinderen om wie het ging ook iets van: ik wil een 'normaal' kind zijn (bij de vriendjes en vriendinnetjes) en geen 'apart geval' waarvan de ouders in de clinch liggen. Dat speelt vor kinderen meer dan je als volwassene zou denken. Kinderen willen 'gewoon' zijn.

5. Er wordt door hulpverleners, rechters enz. nog al eens gewezen op het gevaar van een loyaliteitsconflict. Dat kan natuurlijk gaan spelen. In dat geval ben je als niet-dagelijks-verzorgende ouder snel de pineut. Want 'in het belang van het kind' (ik krijg braakneigingen van die kreet) sta je dan als niet-verzorgende ouder snel op het tweede plan (of helemaal nergens meer), want als er echte keuzes gemaakt moeten worden ben je 3e keus: 1. de kinderen 2. de moeder 3. vaders. Kinderen zijn kwetsbaar en moet rondom beschermd worden. Moeders moet meestal dagelijks voor ze zorgen -de kinderen zijn van haar afhankelijk- dus moeder moet ook optima forma blijven en die wordt dus ook beschermd door de wet (beter: de uitleggers ervan). Dus; vader de pineut.

Sjaak. ik ken je situatie natuurlijk niet - maar Google wat rond op internet. Er is veel over dat PAS / ouderverstotingssyndroom geschreven. Ik ken helaas geen echte deskundigen op dat gebied, maar ze moeten er ongetwijfeld zijn.

Succes en sterkte met alles.


Balance Geplaatst: 10 Mei 2006 10:53 am Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Anonymous schreef:
Sjaak schreef:
Ik heb geen idee, maar ik zit in het begin van dit proces en zou ook graag willen weten hoe dit te voorkomen is. Mijn beide kinderen zijn gek op me, maar de oudste zegt iedere keer dat hij niet wil slapen bij mij. Nu heeft een kind niet veel te willen, maar daar moet een moeder ook in meewerken. Als een kind naar school moet kun je ook niet zeggen hij wil niet dus laat ik hem/haar thuis.


Het is wel oppassen wanneer er sprake is van normale processen en wanneer het een PAS wordt. Ik ben daar niet deskundig genoeg voor. Er spelen een aantal processen tegelijk waar je mee te maken hebt. (Ik reageer hierna vanuit mijn specifieke situatie en weet niet of je alles zo maar kunt vertalen naar de jouw, maar misschien heb je er wat aan)

1. een kind heeft (net als ieder ander) een overlevingsinstinct. Het is in alles afhankelijk van de moeder. Daarom past het zich vroeg of laat aan aan de moeder. Anders hebben ze thuis konstant strijd, en dat trekt niemand op den duur.

2. De moeder zendt (als ze vijandig is) onbewust en/of bewust allerlei signalen uit dat ze ergens een hekel aan heeft - een kind pikt dat op en gaat daar op reageren. (In mijn gevoel speelde moeders constant en overal nadrukkelijk de slachtofferrol en kinderen (vooral meiden?) vinden haar dan zielig en trekken partij voor haar.)

3. Er zijn een aantal zaken (mn in het begin) die 'normaal'zijn. Bvb dat een kind als het terug komt van een omgangsregeling even tijd nodig heeft om aan de overgang te wennen en daarom wat lastig of onrustig is. Moeders denken dan snel dat dat JOUW schuld is en willen hun kind 'beschermen' - en dat doen ze natuurlijk door jou steeds meer buiten de deur te houden. Kinderen hebben erg behoefte aan regelmaat en voorspelbaarheid. Zeker in een onzekere situatie. Ik heb met met ijzeren regelmaat aan een aantal tijden gehouden. Alles zoveel mogelijk vertrouwd gemaakt voor ze.

4. In mijn geval hadden de twee kinderen om wie het ging ook iets van: ik wil een 'normaal' kind zijn (bij de vriendjes en vriendinnetjes) en geen 'apart geval' waarvan de ouders in de clinch liggen. Dat speelt vor kinderen meer dan je als volwassene zou denken. Kinderen willen 'gewoon' zijn.

5. Er wordt door hulpverleners, rechters enz. nog al eens gewezen op het gevaar van een loyaliteitsconflict. Dat kan natuurlijk gaan spelen. In dat geval ben je als niet-dagelijks-verzorgende ouder snel de pineut. Want 'in het belang van het kind' (ik krijg braakneigingen van die kreet) sta je dan als niet-verzorgende ouder snel op het tweede plan (of helemaal nergens meer), want als er echte keuzes gemaakt moeten worden ben je 3e keus: 1. de kinderen 2. de moeder 3. vaders. Kinderen zijn kwetsbaar en moet rondom beschermd worden. Moeders moet meestal dagelijks voor ze zorgen -de kinderen zijn van haar afhankelijk- dus moeder moet ook optima forma blijven en die wordt dus ook beschermd door de wet (beter: de uitleggers ervan). Dus; vader de pineut.

Sjaak. ik ken je situatie natuurlijk niet - maar Google wat rond op internet. Er is veel over dat PAS / ouderverstotingssyndroom geschreven. Ik ken helaas geen echte deskundigen op dat gebied, maar ze moeten er ongetwijfeld zijn.

Succes en sterkte met alles. Groetjes, Balance.



meemee Geplaatst: 02 Jun 2006 12:47 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Bij ons is een soort gelijke situatie gebeurt. De kinderen kregen alles verdraaid te horen waardoor ze met argwaan en angst en beperkingen naar ons toe kwamen. In ons geval zijn het niet de kinderen die voor oplossing en beslissing gezorgt hebben maar wij zelf. Het was voor de kinderen namelijk niet meer natuurlijk en normaal om met opleggingen en beperking bij de andere oudere te komen. In een brief naar mijn ex geschreven dat het verstandiger is als de kinderen bij haar verblijven en niet meer bij mij komen slapen omdat dit te veel stress met zich mee brengt zowel voor de kinderen als voor mij. Maar de deur blijft voor ze open staan en ze zijn ten alle tijden welkom bij hun vader om toch af en toe langs te komen. WAt heeft mijn ex er van gemaakt. Jullie vader wil jullie niet meer zien en jullie zijn niet meer welkom bij papa. Hij houdt niet meer van jullie.

De jongens van mij kregen namelijk de opdracht om hun zusje in de gaten te houden en te bepalen wat ze wel of niet mocht doen. Zoals bijvoorbeeld: ze mocht bij ons rondjes om het huis fietsen op de stoep en van haar moeder niet dus werd er maar even tegen de jongens gezegd laat haar niet alleen fietsen want dit wil ik niet. Terwijl wij er geen moeite mee hadden.

En ze kregen regelmatig te horen als er thuis bij haar wat was gebeurt dit mag je nooit aan je vader vertellen. met als gevolg dat de kinderen huilend s'nachts wakker werden en niet meer durfde te slapen maar ook niet durfde te zeggen wat er gebeurt was en ze dus de hele nacht overstuur waren.

Ik ben er met mijn ex nooit uitgekomen, want het lag altijd maar aan mij en ik was het probleem en bij haar was er niks aan de hand.
Kies voor het welzijn van je kinderen en de rust en laat het niet te hoog oplopen zodat je het gaat uitvechten over de hoofden van de kinderen.
Wees dan de verstandigste en kies voor de kinderen hun welvaart en rust. en probeer er rustig met de kinderen over te praten of geniet van de tijd die je wel met ze hebt, want ik zie mijn kinderen hierdoor helemaal niet meer omdat ze ook niet af en toe dan naar mij toe mogen komen. Ze heeft dit allemaal zo verdraaid wat ik gezegd hebt dat het voor de kinderen lijkt of ik ze niet meer wil zien en niet dat ik gekozen heb voor hun welzijn en rust.

Als vader ben je toch altijd de boeman wat je ook zegt of doet ze verdraaien het toch altijd.


Sjaak Geplaatst: 12 Jun 2006 01:03 pm Onderwerp:

--------------------------------------------------------------------------------
Momenteel gaat het weer redelijk. Ik heb via mijn advocaat laten weten hoe ik er over dacht. Op het moment dat mijn ex niet haar afspraken nakomt zet ik gelijk mijn advocaat er op (ik heb nog wat troeven). Ik heb besloten niet meer over me heen te laten lopen. Het is ook in het belang van de kinderen dat ze mij regelmatig zien. Ik geniet zeker van de momenten dat ik ze heb, maar ze zijn nog te klein om te begrijpen wat er aan de hand is.
Gesloten