Zomaar ineens mijn baby&vriendin kwijt . . .

[sdwv]

McLaren Geplaatst: 29 Dec 2005 01:53 am Onderwerp: Zomaar ineens mijn baby&vriendin kwijt . . .

--------------------------------------------------------------------------------
Ik zit met het probleem dat ik mijn dochtertje niet mag zien. Het is een lang en bizar verhaal, maar ik zal het proberen kort te houden.


Ik had een goede relatie met mijn ex, we hadden het altijd leuk en fijn om bij elkaar te zijn. Op een gegeven moment zei mijn ex tegen mij dat ze graag een kind met mij wil. Daar was ik wel blij mee dus werd ze een tijd later zwanger. We zouden samen naar haar huisarts gaan voor een zwangerschapstest maar we hadden nog geen datum voor wanneer. Toen belde ze mij op mijn werk en vertelde ze dat ze vanochtend al was gegaan en dat ze zwanger is. Dat vond ik al vreemd want het is toch leuk om dat samen te doen? We hebben wel samen een echo laten maken. We gingen ook altijd samen naar voorlichtings avonden. Na mijn werk haalde ik elke week mijn ex af van haar werk (helemaal aan de andere kant vande stad) en gingen we eten bij haar ouders, om daarna naar de zwangerschapsgym te gaan. Uiteraard bracht ik haar ook weer naar huis. Ik mocht daar nooit blijven slapen, omdat haar ouders dat te druk vonden. Ze wilde ook geen contact met mijn ouders. 1e kerstdag zijn we naar mijn ouders gegaan, was allemaal wel leuk. 2e kerstdag heeft ze als verassing mij mee uit eten genomen en het was een leuke romantische avond. Ze bleef bij mij slapen, en die nacht is ze bij mij op een nare manier bevallen (de details zet ik hier liever niet neer) De baby was gelukkig gezond, alleen een klein beetje onderkoeld dus mocht ze pas laat in de ochtend naar buiten. Mijn ex wilde haar niet voeren dus dat heb ik gedaan. Om een uur of 4:00 snachts toen het allemaal net gebeurd was belde ze haar moeder om te vertellen dat we een baby hebben. Haar moeder vroeg of ze meteen met de taxi naar huis kon komen. Dat vind ik echt vreemd dat vraag je toch niet? Later kwamen haar ouders voor het eerst bij mij thuis, en maakte ook voor het eerst kennis met mijn ouders. Mijn ex wilde naar huis voor schone kleren enzo, en toen ze weg wilde gaan keek haar moeder mij aan en zei tegen mij: Nou tot ziens! Met andere woorden: Ik mag niet mee. Maar uiteraard ben ik wel mee gegaan. Mijn ex vond dat ook vreemd. Savonds werd ik door haar moeder verzocht om weer naar huis te gaan. Ik vroeg of ik niet kan blijven slapen, maar dat mocht niet want dat vonden ze weer te druk. En een baby in huis, is dat niet druk dan!? Dat zei ik natuurlijk niet, want op zo'n dag ga ik natuurlijk geen ruzie maken dus ben met tegenzin toch maar naar huis te gaan. Die nacht kreeg ik van mijn ex een sms dat ze erg blij was dat ik bij de bevalling was. Ik had met mijn ex afgesproken dat ik ons dochterje zou aangeven bij het stadsdeel. Net toen ik dat wilde doen belde haar vader mij op en zei: Je hoeft niet meer te komen want ik heb haar al aangegeven bij het stadsdeelkantoor. En toen hing hij op. Ik ben toen naderhand toch zelf geweest om een geboorte akte te krijgen. Daar stond dat haar moeder onze baby had aangegeven, terwijl haar vader zei dat hij dat had gedaan. Ik heb vaak terug gebeld om mijn ex aan de telefoon te krijgen. Ik wilde weten hoe het met haar en ons dochtertje ging. Ik kreeg haar niet aan de telefoon. Zelfs de volgende dag mocht ik haar niet spreken en hingen ze al op zodra ze wisten dat ik belde. Op haar mobiel nam ze ook niet op. Op oud en nieuw heb ik haar eindelijk aan de telefoon gekregen en toen zei ze: Het is uit tussen ons, en je mag je dochtertje niet meer zien. Sinds die tijd heb ik haar dus niet meer gezien. In totaal maar enkele uurtjes. Het komt erg hard aan als je zo ineens te horen krijgt dat je je dochtertje en je vriendin kwijt bent. Dit allemaal is vandaag precies 2 jaar geleden gebeurd. Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee waarom ze ineens zo deed.

Het zou ook kunnen dat het van haar ouders moest, want die hadden haar in haar macht. Voorbeeld: Een keer met oud&nieuw wilde ze bij mij zijn, maar dat mocht niet van haar ouders dus bleef ze maar thuis. En dat terwijl ze toen 25 was. Zelf was ik toen 22. Ik vraag me af of er meer mensen zijn die zoiets hebben meegemaakt. Dat ze het zo onverwachts uit maakt is tot daar aantoe maar dan ook nog weigeren dat ik mijn dochterje mag zien vind ik echt belachelijk. Toen ze net bevallen was zei ze nog dat ik de naam van ons dochtertje mag kiezen. We hebben ook samen ruim voor de geboorte getekend dat ik de biologische vader ben. Een erkenning.

Van de site van justitie.nl:

De vader is verplicht tot aangifte. De moeder is altijd bevoegd tot aangifte. Als de vader ontbreekt of hij is verhinderd, dan is iemand die bij de bevalling van het kind aanwezig is geweest, verplicht tot aangifte. De aangever moet een geldig legitimatiebewijs meenemen.

Zijn haar ouders dan niet strafbaar wegens valsheid in geschrifte? Want ze waren NIET bij de bevalling aanwezig!


Wie kan het kind erkennen?

Een man die niet getrouwd is met de moeder van een kind kan toch officieel het vaderschap van het kind op zich nemen. Dit wordt het erkennen van een kind genoemd. Het kind kan ook al erkend worden voordat het geboren is. Dit wordt het erkennen van de ongeboren vrucht genoemd. Bij de erkenning kan naamskeuze voor het kind worden gedaan.

Dat hebben we dus samen gedaan. Ik ben wel bezig met een advocaat voor een omgangsregeling maar dat duurt wel erg lang. Ik hoop wel dat ik ooit weer mijn dochtertje zie. Voor mijn ouders is het ook niet leuk want hun zijn oma&opa en hebben hun enige kleindochter ook maar een paar uurtjes gezien.

Tot nu toe heb ik geen poot om op te staan en sta ik met mijn rug tegen de muur. Wat kan de wereld soms toch hard zijn.


Ps. Voordat ik een boze reaktie krijg van een vrouw/moeder: Ik scheer niet alle vrouwen over 1 kam! Ik zeg dit omdat ik dat veel tegen kom in andere onderwerpen. Ik ken ook een stel dat een kind heeft, die zijn gewoon normaal uit elkaar gegaan, en regelen alles zelf en zonder problemen wie wanneer het kind ziet.


Anonymous Geplaatst: 11 Feb 2006 11:35 pm Onderwerp: Veel kracht toegewenst..

--------------------------------------------------------------------------------
Hallo Mc Laren,

Ik zat echt met een open mond te lezen.. wat een dwaas verhaal zeg..
Je bent helemaal gelukkig omdat je een dochtertje hebt gekregen en dan gebeuren er dingen waar niemand een antwoord op heeft.. behalve de mensen die je die antwoorden niet willen geven..

Al twee jaar aan het knokken.. te bizar voor woorden.. je hebt al 2 jaar van haar jonge leventje gemist..

Ik hoop dat je snel alle antwoorden zal krijgen, want dit verdiend niemand.
Hoop dat ook de advocaat snel eens goed nieuws voor je heeft..

Als vrouwzijnde schaam ik me echt kapot. Merk nu wel dat vrouwen sowieso de sterkere schakel zijn omdat dat zo vastgelegd is in de wet.. maar geloof me .. Ik spreek er schande van dat vrouwen hun kinder de vader kunnen ontzien..

Veel liefs..
En veel sterkte met je strijd

Bien