Zit er compleet doorheen

[Groen]

Beste allemaal,

Mijn vrouw en ik zijn 23 jaar samen en dit jaar 19 jaar getrouwd. We hebben veel heftige dingen meegemaakt, waaronder verlies van twee kinderen tijdens de zwangerschap. Nu hebben we gelukkig een fantastisch zoontje van 11 die in september naar de middelbare school gaat.

Vorig weekend voelde ik mij niet lekker waardoor ik niet echt lekker meedeed bij het kijken bij een voetbalwedstrijd. Thuisgekomen zegt zij "We moeten dit gesprek toch een keer hebben" en zegt doodleuk dat ze wil scheiden.

En toen verging mijn wereld.

Er is veel aan vooraf gegaan. Heel veel ruzies, waarbij ik vaak de aanleiding gaf omdat ik een negatieve opmerking over iets maakte (ik ben afgelopen jaren ook niet vrolijker geworden) waarna mijn vrouw extreem boos werd. Het volgde altijd een patroon waarbij ze binnen een halve minuut niet meer reageerde en een monoloog/tirade afstak, boos werd over haar eigen monoloog en direct wegliep. Daarna dagen lang ruzie, vaak onderhuids. Het is in onze hele relatie nog nooit gelukt om kleine dingen klein te houden, ik kon geen contact met haar krijgen om een volwassen gesprek te voeren en problemen op te lossen.

Vier jaar geleden brak mijn hart omdat ze ineens een bed had besteld en op zolder ging slapen. Hiermee heeft zij het contact definitief onmogelijk gemaakt. Na het eten met onze zoon direct door naar zolder om Netflix te kijken in haar bed. En dan vaak door tot 2 uur 's nachts (series afkijken), en de volgende dag sacherijnig en licht ontvlambaar.

Eerder dit jaar heb ik gevraagd of we een serieuze poging willen doen om samen gelukkig te worden. Mijn vrouw heeft toen "ja" gezegd, maar haar gedrag niet veranderd. Later nog een keer afgesproken waarbij ik vroeg of we iedere dag 5 minuten konden praten over wat ons niet beviel. Dat duurde 2 weken, waarna ze oververmoeid van zolder naar beneden kwam, een monoloog tegen mij schreeuwde en weer vertrok. Het is hierna niet veranderd.

En als context, (bijna) alle vriendinnen van mijn vrouw zijn in de afgelopen jaren gescheiden en hertrouwd. Ook haar beste vriendin, waarvan ik een SMS-berichtje zag dat mijn vrouw "echt moet doorzetten, want je hebt al te vaak toegegeven". Zij wordt echt gemotiveerd om mij te verlaten in plaats van het met mij uit te praten en op te lossen.

En nu dus scheiden. Ons 11-jarig zoontje vermoed al een paar dagen dat het erg mis is en doet er alles aan om ons blij te maken. Zegt vervolgens op de bank tegen mij "Ik ben blij dat jullie toch niet gaan scheiden". Ik kon niets meer uitbrengen, mijn hart breekt iedere keer als ik denk aan de hel waar hij doorheen zal gaan.

We zijn daarnaast getrouwd op huwelijkse voorwaarden en heb in mijn eentje onze hypotheek afgelost, maar nooit bij de notaris vast laten leggen. Volgens mij betekent dit dat ik al pensioenpot (mijn huis) minimaal voor de helft kwijt ben en mijn vrouw ook niet kan uitkopen. Een hypotheek voor 500k wordt lastig als je al 51 bent. Dus moeten we ook het huis verkopen en verhuizen, weer een stukje vastigheid voor ons zoontje weg.

Ik ben op dit moment doorlopend aan het vragen om een nieuwe kans samen. Ik weet dat ik de dingen die ik verkeerd deed kan veranderen. Mijn vrouw zegt gewoon dat het te laat is en er niets meer gaat veranderen.

Ik zit er compleet doorheen en weet gewoon niet meer hoe het verder moet.
Als ik aan ons kind denk zakt mijn hart en kan ik alleen maar huilen.

[harmless]

Naar de huisarts en daar melden. (!)
Ik was ook de eerste en daardoor was het verhaal dat IK door de mangel gehaald werd thuis ipv dat ik een misbruikende man zou zijn.
Als jij het huis tot dusverre hebt betaald, dan vraag je nú(!) direct maximale hypotheek aan en dat geld zet je op je eigen rekening. Als je een goede advocaat hebt durft hij zelfs wel aan te kaarten dat ze met terugwerkende kracht haar deel moet betalen.
Bij de verkoop blijft er niet veel meer voor haar over.
Partner alimentatie kan nog een ding worden.
Maar daar voorzie ik nog geen problemen mee.
En laat het zoveel mogelijk mensen weten.
Buren familie en alles. Eerlijk zijn en niet overdrijven.
Feit is: zij meldt dat ze ineens niet meer verder wil alsof de tijd samen niks heeft betekend.
Het ontbreken van enkele vorm van emotie is zorgelijk.
Als duidelijk wordt dat ze vrij weinig meer krijgt dan krabbelt ze wel waarschijnlijk terug helaas.
En ik zeg helaas omdat je dan bewijs hebt dat het haar alleen om het geld ging.
Was er ook een overduidelijke disbalans in de dingen die jij voor haar deed en zij voor jou?
Dingen als: koffie op bed, eten wat jij lekker vindt, verjaardag cadeau wat jij wil hebben ipv wat zij wil geven?