Uitslag Hoger beroep.

[Rinaldo]

Hi allemaal,

Ik heb jaren geleden hier wat gepost en ben nu weer terug met de uitslag. 1 Gezag was afgewezen naar aanleiding dossier raad van de kinderbescherming, die simpelweg moeder haar leugens als waar aannam en als rode draad door de gehele dossier terug liet komen en een verstoorde communicatie. Ik was het daar na afwijzen gezag niet mee eens en ging een klacht indienen, deze heb ik op bepaalde punten voor mij weten te laten spreken, zoals de 1 raadonderzoeker heeft moeder haar leugens vermeld 2 een justitieel verleden vermelden, maar er staat niks in geen enkel dossier van het OM, gebrekkig onderzoek gepleegd om tot de conclusie te komen. Na vijf jaar voelde dit ergens als erkenning, pfffff eindelijk kan men nu eens zelf zien dat er niets van klopt, dus hoger beroep aangevraagd.

Nu is er een nieuw systeem alvorens hoger beroep ingezet wordt, namelijk ee regie zitting, hier wordt gekeken of er een mogelijk is tot eenheid, samen werking etc etc een oplossing dus voor het hoger beroep. Er werd hierbij vrijblijvend naar een hulp verlening verwezen. Deze ging niet mede om de zelfde redenen. Namelijk een verstoorde communicatie, het gekke ervan is dat ik dit jaren geleden heb proberen te weerleggen, het zit namelijk zo, als er geen instanties of rechtbank druk, is de communicatie zoals gezag drager dat wil. Dus alles wordt besproken omtrent de opvoeding, van 100 gesprekken gaan er dan hooguit 8 tot 10 niet naar wens. Deze worden dan aangehaald als 'ziet u de communicatie loopt niet. Dus wat heb ik gedaan jaren terug, 200/300 mails en apps sms etc etc uitgetypt. Niet één blik waardig volgens de rechters, want daar werd verwezen dat ik door de inbreng van deze mails mijn strijdlust toon! wtf maar hoe moet ik dan het beeld laten zien hoe we echt communiceren? oké dis ik ging minder mails etc etc inleveren en filteren wat dan wel van belang is. maar al met al is het gezag afgewezen omdat beide ouders niet goied met elkaar kunnen communiceren, om dit te onderbouwen, verwijst de rechtbank naar de leugens die ik een een andere klacht heb gewonnen, maar ze stellen wel dat ondanks dat ik deze punten heb gewonnen, de rest van het onderzoek nog wel als betrouwbaar kan worden geacht......................wtf, dus zelfs na het subjectief aanleveren van dossiers aan de rechtbank, dan durft de rechtbank te stellen dat ondanks dat die subjectieve concilies zijn getrokken , de rest wel objectief is.

Hoe is het mogelijk om een dossier in te lezen, zien dat men fouten heeft gemaakt, deze overkijken om dan te beweren dat de rest wel goed is, wauwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwww.

Gezag kan niet enkel afgewezen worden op wat slechte communicatie en toch is dit de hoofdlijn.

Vat het niet, het slaat nergens op, ouders zouden moeten kunnen communiceren is de uitspraak, maar ik toon al deze jaren aan dat we dat wel doen. Echt belachelijk, het rechtssysteem steunt ouder verstoting, men leest enkel wat hun geloof overtuiging bevestigd. Het lijkt erop of ik als vader de hele wereld moet bevredigen alvorens ik mij op de opvoeding richt en dat doe ik niet, ik richt me op die smurf.

Dit is uitstellen in de hoop dat het fout gaat of dat smurf 12 is en ze zelf meer inbreng mag aangeven, zo schuift de rechtbank het lekker voor zich uit. Maar dit kan niet anders enkel zijn omdat we niet communiceren, ik heb uitspraken gelezen waarbij rechters juist uitspreken dat enkel een slechte communicatie ouders geen belemmering hoeft te zijn.

Tis absurd om de leugens van moeder in stand te houden, in al deze jaren is er enkel één keer aangeven en dat was laats door de rechter dat moeder daar niet over moest beginnen en enkel omdat ik daar goed uit te verf kwam en moeder dus op haar leugens betrapt was.

Nu kiest de rechtbank stilzwijgend voor moeder en houd de leugens in stand. Ik mag het bedorven rechtssysteem bedanken voor het stilzwijgend meewerken aan ouderverstoting en dat is al in gang gezet.

Nooit, nooit, nooit meer zal ik me vertrouwen leggen in de rechtspraak. Zitten daar allemaal vrouwen met grote ogen te kijken in de dossiers, die kunnen niet de grote lijn eruit halen? nee , er worden meer obstakels aangedragen om een probleem op te lossen want hoe zal ik ooit hulpverlening moeten inschakelen als moeder niet mee werkt, dan ga ik jaren in een molen zitten om het ditzelfde punt uit te komen, namelijk dat moeder gewoon niet wil dat ik gezag meedraag, de redenen onderbouwt ze niet, nee ze beroept zich op en zit zichzelf in een frame van slachtoffer en framed mij met al het negatieve, ineens zien mensen die 14 jaar gestudeerd hebben geen retoriek, lol.

Door te stellen dat beide ouder bijdrage aan de situatie, steunt de rechtbank moeder in haar gedrag. Er is altijd een aanstichter en een slachtoffer. Dit weet de rechtbank. Door deze uitspraak is het stilzwijgend moeder steunen. Ondertussen blijft de uitspraak klacht, onbesproken, niemand die daar de vingers aan wilt branden, niemand die daarop terug komt en dat als een primaire storing in de communicatie aa te duiden, want zo staat ik altijd op achterstand.

Het gekke ervan is dat er geen verliezer of winnaar is in deze, de hebben het zelfde doel en de winnaars staan altijd voor maar winnen nooit echt, de verliezers staan altijd achter maar verliezen nooit echt.
Het probleem is de uitwerking. De rechtbank doet wat ze eerder al hebben gedaan in de regiezitting, niks maar ze willen dat we hulpverlening inzetten, lol hahahahahahahahahahahaha en daar verwijzen ze ons weer naartoe. Heb je dan zoveel jaar gestudeerd om een uitspraak te durven doen, waarbij men eigenlijk neutraal is, lol maar als men overduidelijk kan zien dat er telkens geweld ingezet word, fysiek of geestelijk dat maakt niet uit, dan bestaat er geen neutraal zijn, dan is het stilzwijgend goedkeuren anders zou men wel wat vinden van het geweld.


Zal het hierbij laten en dus moeten accepteren dat ik smurf minder ga zien, ik wil dit niet, maar dit is al ingezet door moeder, er is geen manier om mezelf te beschermen tegen zulk misbruik. En niemand wilt het erkennen, liever oogkleppen op en de schuld leggen in een slechte communicatie.

Het voelt meer als bevestiging, dat ik er gewoon niet mag zijn als vader .
Ik geef het nu ook letterlijk op, het heeft geen zin, er wordt selectief wel gezag uitgedeeld daar ben ik van overtuigd. Je kan gescheiden stellen hun individueel te versteken door beide ouders gelijkwaardig verder te laten gaan. Als dit niet het geval is, dan groeit een kind dus op in een kromme verhouding. De ene ouder zal namelijk overal zelf achteraan moeten ondanks inlichtingenplicht, want dan wordt er gesteld, ja hij of zij kan al mijn kanalen toch bereiken! Daar gaat het niet om, het gaat er oa om dat als het kind bij de ene ouder is en die moet een acute beslissing nemen dat dit dan ook kan, maar ook ziek zijn etc etc dan zal de niet gezag drager telkens de gezagsdrager toestemming moeten vragen om naar die dokter te gaan etc etc etc dit schakelt men allemaal uit door ouders gelijkwaardig te stellen.

Zo maak en breek je gescheiden stellen en houden ze de schijn van hoop in stand, maar eigenlijk is het wachten tot het fout gaat, gaat het fout dan is het kind makkelijker te onttrekken als er maar één ouder gezag heeft. Typ één keer op internet, verstoorde communicatie is geen reden tot afwijzing gezag, toch is dit de hoofdreden en twee is dat men verwijst naar een veiligheidsplan opgesteld naar aanleiding valse beschuldigen en die heb ik dus gewonnen.
Er wordt letterlijk wederom vrijblijvend naar hulp verwezen, waarna als dit positief voor mij uitpak ik de molen weer onderaan mag beginnen.

Ik ben altijd positief, maar dit heeft een hele vieze nasmaak. Het systeem is kapot, advocaten, rechters en instanties spelen onder een hoedje samen, ze vullen het systeem met hun persoonlijke voorkeuren en communiceren onderling terwijl cliënten van niets weten. Die die stappen een echtbank in met het idee dat de rechters etc etc onafhankelijk objectief naar elkaar en het dossier kijken, maar niets is daarvan waar. Er wordt niet naar waarheid gezocht, enkel naar wat men waar acht.

Het wrange van alles is dat de niet gezag drager dus de zelfde positie moet behouden als voor de gezag aanvraag en alle drek en laster nu extra bij zich draagt. De gene die liegt en bedriegt wordt daadwerkelijk beloond, hoe ziet men dan wel een positieve omgeving voor het kind? heel paradoxaal allemaal. Ik heb gezag aangevraagd omdat moeder daar ooit zelf naar verwees en toestemming gaf, eenmaal ingezet kreeg ze angsten, maar in deze 7 jaar rechtszaken, zijn er zelfs vier momenten geweest dat ik weer toestemming kreeg, al deze mails en communicatie worden weggewuifd en men blijft bij die enkele momentop[names waarbij moeder stelt dat er geen communicatie is .

Zo wat is dan nu mijn keus?

1 Zo doorgaan tot er weer momenten van machtsmisbruik plaats vinden en die komen er 100%, jij doet nu dat of anders zie je smurf niet etc etc etc , ook zal smurf hierbij de onbalans gaan merken.
2 Het zo doorgaan kent vele andere obstakels, namelijk ik heb me dochter 3 weekenden van vrijdag tot maandag en één woensdag op donderdag en heel vaak wordt er extra beroep op mij gedaan. Op deze dagen ben ik verantwoordelijk voor smurf, maar wat voor verantwoordelijk draag je nu echt zonder gezag? Bij ziekte moet ik moeder eerst inlichten, haar dokter benaderen en daar naar toe gaan, wat een omslachtigheid, bij een spoed operatie, mag ik geen toestemming geven, bij overlijden, is het maar de vraag of de rechtbank en de instanties daarin mee willen gaan of dat smurf eerst in een crisis tehuis wordt ondergebracht etc etc de afstand tot het daadwerkelijk verantwoording dragen en betrokkenheid zijn twee geheel verschillende zaken. Hoe moet ik verantwoordelijk zijn als dit beperkt is? dus wel de lusten, maar niet de lasten. Want zonder gezag, doe je mee als spek en bonen en doe je enkel nog mee om niet het wereldbeeld van smurf te slopen, maar het is onhoudbaar, zoveel dagen betrokken zijn, maar geen verantwoordelijkheid dragen, de balans is scheef dus enkel meegaan in het minder en steeds minder zien van smurf blijft over, er wat van vinden en uitspreken heeft geen enkele zin. Als vader zijnde zal je dan zolang het goed gaat er moeten zijn, gaat het niet dan heb je als vader zijnde het nakijken en moet je met het zeer en de pijn leren leven, maar dit is er één die niet slijt, daarom verkleden mannen zich of plegen zelfmoord. Het vormt je eerder, maakt je hard, en voelt de ongelijkheid. Het zal voor elke man een haarscheur extra zijn, maar deze splijt je open, wat nu, wat heb ik fout gedaan, ben ik dan toch een slechte papa, hoe kan men leugens niet willen inzien, etc etc etc onmacht, onzekerheid is wat de vader krijgt , de afwachtende positie, dus geen ontplooiing of langzaam op andere facetten in het leven, omdat dit een stukje harde schijf inneemt die men nodig heeft om verder te groeien, het gevoel dat je niet goed genoeg bent, zal nooit verslijten, het zal eerder tot momenten van onrust, woede, onmacht, onbegrip, etc etc etc leiden, wat alleen maar afbreuk is in de kwaliteit van je leven.

Zit er vol mee en weet nog niet hoie dit zich in de toekomst zal manifesteren, maar duidelijk is dat ik dus niet zoveel moeite hoef te doen, het wordt niet gewaardeerd. Zoveel dagen heb ik mij dochter vanaf de geboorte, maar dat is niet genoeg voor gezag, terwijl het gedeelde dagen zijn, hoe denkt men dat dit tot stand is gekomen dan, ja duidelijk via communicatie, toen ging het toch ook en zo met zoveel meer voorbeelden, nee men gaat selectief enkel in op moment opnames. Ik begin een worok te voelen en te krijgen eentje die heel diep gaat , één die mij zeker een mindere zelfverzekerde vader maakt.

[Barnabas]

Wat leugens betreft
Ik ben nu 59, getrouwd toen ik ca 25 was, 2,5 jaar later gescheiden. Al voor ons huwelijk heeft mijn vrouw gelogen, over een zwangerschap die niet van mij was. Kind is door haar zelf geaborteerd.
Dat heeft ze nooit toegegeven, maar mijn moeder is er achter gekomen door artsen te raadplegen. Het verhaal van mijn ex was niet in overeenstemming met de medische realiteit. Een groeistilstand van twee maanden kan niet overleefd worden door het kind. Tijdens onze verlovingstijd was ik op stage in Nieuw Zeeland. Toen ik terug kwam bezocht zij een arts vanwege curetage (zij zei). Voordat ik met haar trouwde had zij twee kinderen uit een eerder huwelijk en, zei zij, waren er restanten achtergebleven die verwijderd dienden te worden (dat is een curetage). Ik geloofde dat maar later bleek dat het om een abortus ging. Het bleek dat het geaborteerde kind een leeftijd van 4 maanden had. Ik vermoed dat dat duidelijk is geworden doordat ik contact met de betrokken arts had, die betrokken was bij de "curetage". Ik kan mij herinneren contact met hen gehad te hebben. Maar ik was 6 maanden weg geweest. Dus 2 maanden misten. Toen verklaarde mijn ex dat dat kwam omdat het kind een groeiachterstand moest hebben opgelopen (van twee maanden). Maar mijn moeder wist uit navraag dat een kind een groeiachterstand van 1 maand maximaal kan overleven, maar niet van twee maanden.
Na de scheiding, ik had inmiddels twee kinderen van haar, kwam er een omgangsregeling. Ik haalde de kinderen om de twee weken op voor het weekend. Maar op een gegeven moment begonnen de mededelingen dat de kinderen ziek waren of een andere (zogenaamd) geldige reden, die ik dus niet kon weerleggen maar ook niet kon controleren omdat ik geen recht had de kinderen bij haar binnen te zien. Vaak kreeg ik dit bij haar voordeur te horen zonder de kinderen mee te kunnen nemen. De frequentie waarmee dit voorkwam liep op tot 50 % van de gevallen.

[top2000]

Zo herkenbaar en hoe stop je karaktermoord? Leugens?