Raad danwel advies gevraagd na toekenning NIFP-ozk

[mrniemand]

Beste lotgenoten,

Hierbij vraag ik jullie om advies dan wel raad.

Mijn ex-partner en ik zijn in 2012 officieel gescheiden, wij 'strijden' al 5+ jaar lang tot de vaststelling van een omgangsregeling van onze dochter (7 jaar). Ondanks dat er sprake is van een gezamelijk gezag, wordt door mijn ex-partner alles uit de kast gehaald om mij buiten het leven van onze dochter te houden.

Sinds medio 2011 vindt er eens in de twee weken begeleide omgang tussen mijn dochter en mij plaats bij een zogenaamde omgangshuis. Ondanks dat er permanent begeleiders aanwezig zijn gedurende deze omgangsmomenten, wordt er niet gerapporteerd. De duur van de omgang is een uur en drie kwartier.

Wellicht voorspelbaar: mijn ex-partner en ik hebben ver uiteenlopende meningen hierover. Niet alleen over hoe wij zelf de omgangsmomenten ervaren maar hoe wij denken dat onze dochter dit zelf ervaart.
Ik ben van mening dat mijn dochter en ik duidelijk toe zijn aan uitbreiding, dit na 5+ jaar lang omgangshuis. Op deze manier de omgang nog langer voortzetten, is niet in het belang voor onze dochter. Gelukkig heeft onze dochter gedurende een onderzoek door de RvdK zelf aangegeven mij vaker te willen zien...

Onlangs heeft mijn ex-partner voor de tweede keer de rechtbank verzocht om haar het eenhoofdig gezag te laten toekennen inclusief afstand van de infromatieverplichting. Daarnaast wilde zij de huidige vorm van begeleide omgang tot aan de zestiende levensjaar(!) te willen aanhouden. Haar motivatie voor dit alles is haar angst jegens mij en bang dat ik onze dochter seksueel zou gaan misbruiken zodra er sprake zou zijn van onbegeleide omgang, sterker nog ze is er stellig van dat ik dit zou doen. (Ze heeft in het verleden mij hiervan beschuldigd maar heeft geen aangifte voor gedaan. Zelfs toen haar een onderzoek is aangeboden heeft ze dit geweigerd "gezien de minimale bewijslast die er uit zou komen" en dat onze dochter een trauma van het onderzoek zou krijgen. Voor de duidelijkheid, het misbruik heeft nooit plaatsgevonden).

De rechter heeft gedurende de rechtszitting al aan mijn ex-partner te kennen gegeven geen beslissing te willen nemen zolang er geen onderzoek heeft plaatsgevonden waaronder de observatie tussen mijn dochter en mij. De rechter besloot om de zaak aan te houden.

Nu is er vandaag eindelijk de tussenbeschikking binnen: goed nieuws, mijn wens/verzoek voor een onderzoek d.z.v. het NIFP is aangewezen door de rechtbank (ook de RvdK en Samen Veilig hebben dit aanbevolen gezien de complexe en langdurige situatie). Het onderzoek dient duidelijkheid te verkrijgen op een aantal vragen, waaronder:
1) is de uitvoering van het gezamenlijk gezag in het belang van onze dochter en is het haalbaar?;
2) welke vorm van omgang tussen vader en dochter is in het belang van onze dochter?

Zelf heb ik al ruim een half jaar geleden al bij de gezinsvoogd (vanwege OTS) het onderzoek d.z.v. het NIFP al getekend. Echter, moeder weigerde dit en dit is ook in de beschikking benoemd. Om heel eerlijk te zijn, betwist ik of mijn ex-partner daadwerkelijk voor het NIFP onderzoek gaat tekenen ondanks dat aangegeven is in de beschikking dat de rechter er van uit gaat dat mijn ex-partner nu wel haar medewerking zal verlenen aan het onderzoek door het NIFP, aangezien zij eerder heeft aangegeven het te weigeren (werkt nergens aan mee).

Mijn vraag aan jullie is: wie heeft ervaring met zo een NIFP/forensich onderzoek? Wat kunnen jullie mij hierin adviseren?

Ik hoop dat jullie mij van advies dan wel raad kunnen voorzien.
Alvast bedankt voor de moeite...

Meneer Niemand

[mrniemand]

Hierbij een update nadat er in mijn zaak een NIFP-onderzoek heeft plaatsgevonden.

Achtergrond voor het NIFP-onderzoek:
Het onderzoek is noodzakelijk voor verandering en duidelijkheid in de situatie. Op dit moment is er geen enkel zicht op het verloop van de omgang. Zonder onderzoek zal de situatie niet veranderen. Het onderzoek heeft in een tijdspad van 12 weken plaatsgevonden (conform de afspraak tussen opdrachtgaver en NIFP). Het onderzoek zelf hebben zowel mijn nieuwe partner als ikzelf, prettig ervaren. Er is door de onderzoeker heel veel vragen gesteld over de situatie van voor de scheiding en na de scheiding. Er werd kort ingegaan over hoe ik mijn jeugd heb ervaren. Er werd gevraag naaar onze visie m.b.t. ouderschap en werden er meerdere informanten benaderd. Ook werd er regelmatig door de onderzoeker gevraagd of ik van een door mij gedane statement, een voorbeeld hierin kon geven. Voorbeeld: waaruit blijkt dat u of m...? Ik heb al heel wat raadszonderzoeken meegemaakt, incl. AMK maar deze NIFP-onderzoek was een stuk uitgebreider en ik merkte op dat de onderzoeker op een dusdanige manier haar werk deed, dat ik voor het eerst het gevoel had dat ik niet wist wat ik kon verwachten (naar welke richting het onderzoek zal gaan). Wat ik mij altijd heb voorgehouden is openheid, transparantie, medewerking verlenen aan het onderzoek maar ten alle tijde kritisch te blijven (zonder slecht over de andere ouder te praten).

Wat ik zelf op prijs stelde is dat er door de onderzoeker is aangegeven wat we konden verwachten van het onderzoek evenals waar de onderzoeker geen vat op heeft. Vooral dat laatste is in mijn zaak het geval aangezien aanvankelijk door zowel mijn ex-partner en ik aangegeven is dat wij onze medewerking zou verlenen in de uitvoering van het onderzoek. Dat dit uiteindelijk niet geval was werd al snel duidelijk: als onderdeel van het onderzoek (de bevindingen waren essentieel voor een onbegeleide omgang) zou er ook een aantal (minimaal 2) observatie momenten tussen mijn dochter en ik plaatsvinden, dit is uiteindelijk niet van de grond gekomen gezien mijn ex-partner had aangegeven dat onze dochter 'bang' voor mij was. Afijn, dit was te verwachten, het 'positieve' is dat in het rappport duidelijk is omschreven dat moeder meerdere malen hierop is aangesproken en aan haar het belang hiervan in te zien en dat aan haar meerdere kansen zijn gegeven om hieraan te houden. Ook werd op detail niveau aangegeven in de bevindingen dat mijn ex-partner zo een achttien-tal(!) voorwaardes heeft geschept gedurende het onderzoek, waardoor heel even een moment zich heeft voorgedaan dat het onderzoek voorttijdig zou worden beeindigd. Uiteindelijk heeft mijn ex-partner toch er voor gekozen om 'mee te werken' aan het onderzoek. Van enige medewerking van haar kant is enigszins sprake, niet alleen heeft zij de geplande observatie-momenten tegengehouden, maar op het laatste moment heeft zij (nadat het concept rapport werd vrijgegeven door de onderzoeker) beroep gedaan op het blokkeringsrecht. Dit omdat volgens haar, zodra het rapport zou worden vrijgegeven, hiermee haar privacy zou worden geschonden. Afijn, dit was haar goed recht maar des te aangenamer ik het vond en enigszins ook verwacht, heeft de onderzoeker bepaald dat aangezien zij zorgen heeft geuit omtrent de ontwikkeling en situatie van onze dochter bepaald dat gegevens omtrent mijn dochter, deze gegevens toegevoegd zou worden in mijn rapport, de versie vader rapport.

Zonder al te veel in te gaan op de inhoud en de bevindingen van het rapport, het is een rapport die niet bepaald gunstig uitkomt voor mijn ex-partner. De kans dat zij het eenhoofdig gezag toegekend gaat krijgen zal na dit rapport nagenoeg nihil zijn, zeker als een van de adviezen is dat het gezamenlijk gezag behouden dient te blijven, ondanks dat het gezamenlijk gezag onvoldoende uitgevoerd wordt. Op dit moment ben ik in afwachting wat de opdrachtgever van dit onderzoek, de GI (gecertificeerde instelling) met de bevindingen gaat doen. De gezinsvoogd liet in ieder geval weten dat zij alle drie de adviezen die uit het rapport naar voren komen willen overnemen. Nu weten zij net als ik dat mijn ex-partner het niet eens is met de adviezen (dit is aangegeven in het rapport) en dat de gezinsvoogd enige weigering en weerstand verwachten. Mijn gedachtengang hierin is, de gezinsvoogd heeft toch de middelen hiervoor om de situatie jegens mijn ex-partner in een meer gedwongen kader uit te laten voeren?

Meneer Niemand

[Onmacht]

Ja, volgens mij wel. Wat jij bedoelt is m.i. een schriftelijke aanwijzing. Zie ook https://www.nji.nl/nl/Kennis/Dossier/Je ... ezinsvoogd

Overigens bizar dat zoiets zo lang en op een dergelijke wijze kán voortduren... In de afgelopen 5 jaar zou, nadat 100% duidelijk was dat er absoluut geen sprake van misbruik was, allang een UHP (indien mogelijik naar vader) hebben moeten plaatsvinden als je het mij vraagt. Ongelooflijk wat moeders allemaal onbelemmerd kunnen flikken terwijl er overduidelijk sprake is van het verstoten van de ene ouder door de ander! Als ik dit zo lees, valt mijn situatie best nog wel mee, maar vermoed ik ook dat die de 5 jaar ruimschoots gaat overtreffen (al ligt nu ouderverstoting nog niet in de helft van die tijd al op tafel bij de GI en heb ik onbegeleid)

[mrniemand]

@ Onmacht: de moeder heeft inderdaad, voorafgaand aan het NIFP-onderzoek, een SA (schriftelijk aanwijzing) opgelegd gekregen om mee te werken aan het NIFP-onderzoek. Haar verzoek tot vervallenverklaring is door de rechtbank afgewezen.

situatie update:

De gecertificeerde instelling staat achter de bevindingen die uit het NIFP-onderzoek komen. Dit in mijn voordeel: zo wordt moeders verzoek tot eenhoofdig gezag niet geadviseerd. Aan moeder is geadviseerd om zich te laten behandelen bij een academische angstcentrum vanwege haar 'angst' naar mij toe. Echter is er sprake van een onvolledig onderzoek. Het meest essentiele onderzoeksvraag is niet beantwoordt, namelijk de bevindingen uit een observatieonderzoek tussen mijn dochter en mij. De moeder heeft dit namelijk tegengehouden.

Afgelopen december zou er een zitting gepland staan, maar dit is door de gezinsvoogd uitgesteld. Met als reden dat zij alsnog een obervatieonderzoek wil laten plaatsvinden door het NIFP. Desnoods door moeder opnieuw een SA te laten opleggen door de rechter. De gv gaf te kennen dat het voor alle partijen van belang is om na 7(!) jaar, duidelijkheid te hebben in hoeverre een kind op haar vader reageert. Met het gebrek van deze informatie is het aannemelijk dat de kinderrechter alsnog niet de juiste beslissing omtrent de definitieve (uitbreiding van de) omgangsregeling uitspreekt, waardoor een van de partijen er voor kiest om in hoger beroep te gaan. Zelf verwacht ik dat de moeder zowiezo al in hoger beroep gaat, dat terzijde. Ik deel de visie van de gv, uiteraard wil ik maar al te graag en vooral in het belang van mijn dochter dat het observatieonderzoek tussen ons doorgaat, zodat men weet dat er sprake is van een goede en fijne contactmomenten wanneer mijn dochter mij ziet. De observatiemomenten gaan binnenkort plaatsvinden. Ik heb er veel zin in en heb er goede vertrouwen in.

Ik houd jullie op de hoogte.

Houd jullie taai.

mrniemand

ps: iemand al eerder een soortgelijke traject (inzet van NIFP-onderzoek) ervaren?

[Leermoment]

@mrniemand hoe is het toch mogelijk dat het allemaal zo ingewikkeld moet zijn. Bedankt voor het delen en sterkte ermee.

[mrniemand]

UPDATE:

Eind 2016 heeft moeder een SA (schriftelijk aanwijzing) opgelegd gekregen vanuit de rechtbank, die oordeelde dat m (moeder) mee moest werken aan het NIFP-onderzoek. M is er voor gezwicht (Godzijdank bestaan deze type maatregelen). Het onderzoek is in het 2e kwartaal 2017 uiteindelijk van start gegaan.

Ik heb een goede ervaring aan overgehouden aan dit onderzoek. M daarentegen niet. Zij heeft uiteindelijk slechts aan een gedeelte van het onderzoek meegewerkt t.w. het onderzoek naar onze dochter en haar situatie. M heeft haar onderzoeksrapport onder het mom van 'privacy schending' de vrijgave van haar rapport laten blokkeren.
Aanvankelijk wilde moeder ook het onderzoek omtrent onze dochter blokkeren echter, de onderzoeker heeft anders bepaald. De onderzoeker vond de situatie omtrent onze dochter dusdanig zorgelijk dat zij de onderzoek bevindingen van onze dochter heeft toegevoegd aan mijn onderzoeksrapport. De GI (gecertificeerde instelling)/ gezinsvoogd heeft deze ingelezen en doorgestuurd aan de rechbank voor de aanstaande zitting aangaande m haar verzoek tot eenhoofdig gezag (poging 3) en behouden van contactmoment tussen mijn dochter en mij bij een omgangshuis (tot de 16e levensjaar van onze dochter)...

Maar goed, het meest belangrijke deel van het NIFP-onderzoek (in de zaak omtrent mijn dochter haar situatie) is de interactie-observatie. Uiteraard had de m zoals verwacht ook hier niet aan meegewerkt. Zij stelde een 18-tal voorwaardes gedurende het onderzoek dat de onderzoeker vond dat het niet reeel was om de interactieobservatie te laten plaatsvinden. Voorbeelden: gesprekken laten opnemen gedurende het onderzoek, de oma (mz) aanwezig in diezelfde observatieruimte tijdens het onderzoek, beroep doen op een of andere EU verdrag die de ouder dient te beschermen tegen (huiselijk) geweld(!!) enz enz ... Zelf had ik aangegeven dat ik geen enkel bezwaar had, maar 'grappig' genoeg had de onderzoeker duidelijk laten weten dat zij dit zeer zorgelijk gedrag vond vanuit m en niet in het belang was van onze dochter...

Goed, waar staan wij nu, in het heden?
Onlangs heeft moeder opnieuw een SA opgelegd gekregen. Dit keer voor het niet meewerken aan het interactieobservatie tussen mijn dochter en mij en, m.a.w. een volwaardig NIFP-onderzoek i.p.v. een halve onderzoek. Maar... niet geheel onbelangrijke recente ontwikkeling: een onderzoek naar een zorgmelding die onlangs is gedaan. Ik heb hier geen enkele aandeel in, zo weet ik niet door wie de zorgmelding is gedaan. Vast staat dat de gv had aangegeven dat er geen link is tussen deze persoon/personen en mij (wat mij een heel fijn gevoel geeft) maar dat het om personen die in de nabijheid van mijn dochter en m vandaan komen. Ik ben deze persoon danwel personen oprecht dankbaar (ook namens mijn dochter) dat hij/zij een zorgmelding hebben gemeld bij de GI. In het SA is aangegeven dat het om een 'goed onderbouwde zorgmelding' betreft, en de taak van de gv is om deze goed te onderzoeken. De gv heeft m opgedragen hieraan mee te werken (en uiteraard is daar protest van m zijde).

Het allertrieste vind ik is dat m aan de GI/gv te kennen heeft gegeven dat er volgens haar geen enkele zorgen zijn m.b.t. onze dochter en haar welzijn (ondanks dat de kinderrechter, de RvdK, de GI/gv, NIFP-onderzoeker en nu ook school hun zorgen hebben geuit) en dat zij vindt dat de instanties beter hun tijd kunnen besteden aan gezinssituaties waar 'daadwerkelijke' zorgen zijn geuit... m.i. is m de realiteit uit het oog verloren en zeker niet in het belang van onze dochter.

Dit keer wacht ik in 'goede' spanning af wat er komen gaat, dit was in het verleden nog wel eens anders. Ik verwacht dat m net als bij de 1e SA een verzoek tot vervallenverklaring van de SA, gaat indienen bij de rechtbank (behoeft geen inzet van advocaat). Maar ik vertrouw er op, gezien de zorgelijke situatie en recente zorgmelding dat haar verzoek, door de rechter van tafel wordt geveegd. En dan is het aan m om al dan niet het SA op te volgen.

Ik kan niet ontkennen dat ik vanuit een 'helikopter-view' (met een grijns op mijn gezicht) de situatie met goed vertrouwen aanschouw. Van de 8 jaren strijd, is de focus nu op m en de huidige gezinssituatie van onze dochter. M die in de aanval gaat tegen de GI/gv, i.p.v. tegen mij...
Nu ook dat de GI/gv besloten heeft om mijn vraag: "Wat is de invloed van de (bewezen) psychische problematiek van m op haar eigen gedrag in relatie tot de veiligheid en welzijn van onze dochter?" mee te nemen in het onderzoek van de zorgmelding, maakt mij zeer 'content'... Mijn wens is dat 1) de omgang tussen mijn dochter en mij na 7 jaar omgang bij het omgangshuis, uitbreidt in een onbegeleide omgang, 2) hulpverlening voor onze dochter start, zij is uiteindelijk het grootste slachtoffer in deze zaak...

In afwachting wat er komen gaat, keep you posted...

[mrniemand]

UPDATE:

Moeders verzoek voor het vervallen verklaren van de schriftelijke aanwijzing is WEDEROM weer door de kinderrechter afgewezen (2x SA in 1,5 jaar). De inhoud van de SA is enerzijds de interactieobservatie tussen mijn dochter en mij door een onderzoeker (onderdeel van het NIFP-ozk) te laten plaatsvinden en anderzijds een onderzoek naar recente zorgmeldingen van de buren (burenruzie tussen buren en moeder, waarbij de buurkinderen waaronder mijn dochter daar de dupe van is) en politie (de politie heeft moeder gemaand in belang van mijn dochter en de zaak, samen te werken en medewerking te verlenen aan de gv, echter heeft zij aangegeven dit te weigeren waardoor de politie een VT-melding heeft gedaan).

Als het gaat om het interactieobservatie-ozk, heb ik besloten dit NIET koste wat kost, te laten plaatsvinden. Hiermee zou mijn dochter te veel belasting worden opgeworpen (iets wat de NIFP-onderzoeker eerder aan mij kenbaar heeft gemaakt) en is dus niet in haar belang. Gelukkig deelt de gv mijn mening dat er op zich voldoende informatie is n.a.v. het eerste deelnonderzoek van het NIFP, een onderzoek naar mijn dochter en mij. De bevindingen van het onderzoek naar moeder is door haarzelf geblokkeerd en dus niet vrijgegeven, dit wegens 'privacy schending' . In eerste instantie wilde moeder als gezaghebber de informatie omtrent mijn dochter ook tegenhouden (ik heb hierover mijn bezwaar kenbaar gemaakt aan de onderzoeker), uiteindelijk heeft de onderzoeker besloten uit 'zorgvuldigheidsoverweging' om deze informatie omtrent mijn dochter toch te laten opnemen in mijn onderzoek. Gevolg hiervan is dat de GI - de opdrachtgever van het NIFP-ozk - het NIFP-rapport heeft ontvangen en deze heeft doorgestuurd naar de rechtbank.

Nu het volgende: de gv heeft onder het mom van verwachtingsmanagement, aangegeven dat ondanks dat de SA nu door de rechtbank is bekrachitgd, dat de moeder alsnog haar medewerking dient te verlenen en dat er ondanks dat er pressiemiddelen zoals dwangsommen bestaan, deze over het algemeen niet snel worden ingezet omdat indirect het kind hierdoor ook de dupe van wordt (ik heb hier verder geen ervaring mee, dus ik weet niet of deze info/stelling ook daadwerkelijk klopt).

Uiteindelijk waren de gv en ik er samen mee eens dat het in belang van de totale voortgang van de zaak, we terug dienen te vallen naar de bodemprocedure (uit 2011) waarbij de kinderrechter nog een definiteve beslissing dient uit te spreken als het gaat om de invulling van het gezag (moeder wil 1hfdg gezag) en contactmomenten tussen mijn dochter en mij (moeder wil tot de 16e levensjaar dat mijn dochter mij enkel 2-wekelijks bij het omgangshuis ziet). Wel heb ik aangegeven aan de gv dat, mocht de moeder besluiten om geen medewerking te verlenen aan het onderzoek naar de zorgmeldingen, dat ik net als in 2014 genoodzaakt ben om opnieuw een melding te doen bij het AM(H)K.

Eerder had ik altijd te kennen gegeven dat ik enkel een onbegeleide 'omgangsmoment' met mijn dochter wil, niet meer en niet minder. Maar gezien de bevindingen uit de huidge ontwikkelingen (bevestiging van psych. problematiek van de moeder, wat benoemd is in het NIFP-ozk, de recente zorgmeldingen) ben ik nu van mening, dat het in het belang van mijn dochter is om de hoofdverblijfplaats te wijzigen en wil ik het gezamenlijk gezag ter discussie te stellen. Aantoonbaar is dat moeder met haar 'ik-wil-niet-ik-kan-niet-en-ik-weiger'-houding en gedrag deze zorgwekkende en belastende situatie voor onze dochter in stand houdt. Moeder wil niet veranderen. Ik zal met mijn advocaat overleggen hoe zij de kansen inschat.

[mrniemand]

In de afgelopen 5 jaar zou, nadat 100% duidelijk was dat er absoluut geen sprake van misbruik was, allang een UHP (indien mogelijik naar vader) hebben moeten plaatsvinden als je het mij vraagt. Ongelooflijk wat moeders allemaal onbelemmerd kunnen flikken terwijl er overduidelijk sprake is van het verstoten van de ene ouder door de ander!

Naast het omgaan met de vele frustraties vanuit moeder, heb ik ook juridische procedures moeten aanspannen (d.z.v. het indienen van een klacht) tegen haar huisarts en haar psychiater, bij het Regionale Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg. Beiden hadden zeer bezwaarlijke 'verklaringen' over mij opgesteld zonder mij zelf te hebben gezien dan wel gesproken. Deze verklaringen waren destijds de grootste 'troeven' van moeder.

Het is dat deze huisarts haar fout tegenover het Tuchtcollege heeft erkend en haar welgemeende excuus aan mij heeft aangeboden, dat ze hierdoor 'slechts' een maatregel van een waarschuwing opgelegd kreeg door het Tuchtcollege http://tuchtrecht.overheid.nl/zoeken/re ... temIndex=1. Later had ik begrepen dat het werkcontract van deze huisarts bij de huisartspraktijk waar ze voor werkte niet werd verlengd (bedankt Karma) .
De psychiater daarentegen, deze heeft in eerste aanleg een maatregel van berisping opgelegd gekregen. Hij was hier niet mee eens, maar heeft in hoger beroep (Centraal Tuchtcollege Gezondheidszorg) de maatregel van een voorwaardelijk schorsing opgelegd gekregen vanwege: afgifte van een onjuiste verklaring of rapport en schending van het beroepsgeheim https://zoek.officielebekendmakingen.nl ... 55117.html en hierdoor ook op zwartelijstartsen.nl is komen te staan .

Deze door mij 2 aangespannen zaken (wat parallel liep met de zaak omtrent mijn dochter) hebben mij uiteindelijk 1,5 jaar tijd en heel veel energie gekost. Ik heb bewust er voor gekozen om mijn advocaat niet in te zetten, wat mij heel veel geld heeft gescheeld. Maar goed, ik ben achteraf blij dat ik hierop actie heb ondernomen en dat wat ik qua bewijslasting heb m.b.t. enerzijds het gedrag van moeder en anderzijds haar 'invloed' richting deskundigen op papier heb staan: onbetaalbaar...
Ik snap wel waarom moeder sindsdien een ander huisarts, psychiater en advocaat heeft .

Zo zie je maar, waarom een zaak zo (noodzakelijk) lang kan duren...