Ik heb geloof ik wel eens een uitspraak gelezen dat omgang werd beperkt of zelfs stop gezet omdat het teveel spanning bij de moeder zou brengen, wat weer negatief zou zijn voor de kinderen. Ergo, voor de kinderen is het beter om hun vader (voorlopig) niet meer te zien. (In mijn ogen compleet onlogisch)
Heeft iemand hier ervaring mee? Kan het echt zo zijn dat (gefingeerde) spanning een reden is om omgang te beperken, zonder dat gekeken wordt of die spanning terecht is? En hoe kun je een dergelijke situatie voorkomen?
Spanning bij moeder en omgang?
Re: Spanning bij moeder en omgang?
Wat bij mij tot op heden redelijk werkt, is aantonen dat moeder de spanning zelf veroorzaakt. In mijn geval is dat eenzijdig handelen, afspraken OP niet nakomen, wetgeving negeren. Ja en dan hoort ze daar dus van mij als gezagouder iets van... voor haar méér spanning en nóg meer reden communicatie te verminderen --> meer opmerkingen etc. en steeds maar weer vermelden, dat ze niet anders kan dán communiceren.
Ik denk dat in huidige tijd omgang niet zomaar hierdoor wordt ingeperkt. Maar laat het niet aankomen op de rechter alleen, RvK is in de rechtszaal een ramp. Zorg in dat geval dat instanties betrokken raken (veilig thuis etc) die de casus oppakken. Het leek mij eerst ook een horrorscenario, maar ik merk nu dat nu ingezien wordt dat ik de redelijke ouder ben er wel heel anders tegenaan gekeken wordt, in mijn voordeel dus.
Ik denk dat in huidige tijd omgang niet zomaar hierdoor wordt ingeperkt. Maar laat het niet aankomen op de rechter alleen, RvK is in de rechtszaal een ramp. Zorg in dat geval dat instanties betrokken raken (veilig thuis etc) die de casus oppakken. Het leek mij eerst ook een horrorscenario, maar ik merk nu dat nu ingezien wordt dat ik de redelijke ouder ben er wel heel anders tegenaan gekeken wordt, in mijn voordeel dus.
Re: Spanning bij moeder en omgang?
Oke, dus redelijkheid blijven benadrukken. Nu is het hier zo dat de moeder zelf al contact heeft gezocht met Veilig Thuis vanuit allerlei irreele angsten. Is het verstandig om dan zelf ook contact te zoeken?
Hoe trek je dat allemaal zonder eraan onderdoor te gaan? Onrustgevoelens van moeders worden erkend en zelfs beloond, maar emoties van vaders zijn blijkbaar niet belangrijk?
Van dit soort zaken krijg ik trouwens kippenvel:
https://www.volkskrant.nl/binnenland/le ... ~a4512520/
Ook een zaak waarin buitenstaanders meenden dat de moeder tot rust moest komen, en dat daarom het contact met de vader verbroken werd. Echt heel erg eng.
Hoe trek je dat allemaal zonder eraan onderdoor te gaan? Onrustgevoelens van moeders worden erkend en zelfs beloond, maar emoties van vaders zijn blijkbaar niet belangrijk?
Van dit soort zaken krijg ik trouwens kippenvel:
https://www.volkskrant.nl/binnenland/le ... ~a4512520/
Ook een zaak waarin buitenstaanders meenden dat de moeder tot rust moest komen, en dat daarom het contact met de vader verbroken werd. Echt heel erg eng.
Re: Spanning bij moeder en omgang?
Ken je / jullie verhaal en situatie niet dus geen idee wat wijsheid is in deze.
Laat je iig niet leiden door angst.
Doe alles wat je doet vóór je kind(eren). Dus NIET tégen moeder/ex of voor je zelf. Welke onzin of modder ex ook over je uitstort, het blijft voor jou de moeder van en voor je kind. Je verlaagt je dus niet tot haar niveau.
Zolang je je redelijkheid en waardigheid behoudt, je naar beste eer en geweten handelt en praat en je/jullie verleden je geen parten speelt, heb je in principe weinig te vrezen van verzinsels. je baseert je tevens op feiten, waarheden en logica (in die volgorde) plus wetten en onderlinge afspraken / gerechtelijke uitspraken. En probeer te blijven communiceren of toon igg aan dat je daar alles aan doet.
Mentaal is het loodzwaar. Juist omdat het zo irreëel is. Zoek daarvoor desnoods hulp bij een psycholoog.
Laat je iig niet leiden door angst.
Doe alles wat je doet vóór je kind(eren). Dus NIET tégen moeder/ex of voor je zelf. Welke onzin of modder ex ook over je uitstort, het blijft voor jou de moeder van en voor je kind. Je verlaagt je dus niet tot haar niveau.
Zolang je je redelijkheid en waardigheid behoudt, je naar beste eer en geweten handelt en praat en je/jullie verleden je geen parten speelt, heb je in principe weinig te vrezen van verzinsels. je baseert je tevens op feiten, waarheden en logica (in die volgorde) plus wetten en onderlinge afspraken / gerechtelijke uitspraken. En probeer te blijven communiceren of toon igg aan dat je daar alles aan doet.
Mentaal is het loodzwaar. Juist omdat het zo irreëel is. Zoek daarvoor desnoods hulp bij een psycholoog.