Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bent u gescheiden na 1 maart 2009, geef hier u ervaringen weer over het ouderschapsplan.
Wat kan er allemaal mis gaan en waar men op moet letten bij het opstellen
Voiceless
Zeer deskundige schrijver
Zeer deskundige schrijver
Berichten: 251
Lid geworden op: 02 dec 2014, 20:50

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Voiceless »

Het is wat Casper zegt, geduld hebben. Ze is zo aan het vechten, laat het allemaal naar haar wijzen. Jij werkt mee. Dit gedrag zal haar op den duur opbreken. Zij wilt niet dat jij iets met het kind hebt, maar daar is geen aanleiding toe. Sterker nog zij moet de band met de andere ouder stimuleren.

Die blog kan je beter weghalen of geheel anomiseren. Werkt alleen tegen je. Je bent hem met goede bedoelingen begonnen, zeker niet om olie op het vuur te gooien. Nu je merkt dat zij het wel zo opvat, ben jij de meest verstandige en haalt het weg.

Wraking vinden rechters niet leuk. In het vervolg zullen ze wel opletten, maar ook hun beslissing beter motiveren.

Succes.
dready2
Nieuwe schrijver
Nieuwe schrijver
Berichten: 5
Lid geworden op: 21 dec 2015, 17:01

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door dready2 »

@flensje78

Hoe staat het er nu voor?

Mijn ex blijft nog altijd weigeren en verleend geen ene medewerking.. inmiddels zijn we al een jaar verder en ben ik de tel kwijt met die uitstel van de rechtbank steeds.

Maar gelukkig binnen 4 weken komt er dan eindelijk een uitspraak waar bij de rechter al aan heeft gegeven dat er een omgangsregeling komt..

En dan is het nog de vraav of ze dan wel mee werkt..

Mijn advocaat weest de rechter ook naar deze uitspraak: ECLI:NL:GHSGR:2009:BJ5691 van het Hof Den Haag van 8 april 2009

Waarbij het hof aangeef dat een weigering geen aanleiding mag zijn voor een afwijzing misschien heb je/je advocaat daar wat aan.
Bertje
Deskundige schrijver
Deskundige schrijver
Berichten: 128
Lid geworden op: 17 mar 2016, 19:57

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Bertje »

Moedeloos wordt je ervan. Ex die niet mee wilt werken aan omgang met vader. Bij ons was het 2 keer omgangshuis en wilde ex nog voor 3 de keer gaan. Gelukkkig heeft rechter dit afgewezen. En een omgangsregeling vastgesteld weekend per 14 dagen.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Wederom weer een update vanaf het juridisch front.

Het was de bedoeling dat voor eind februari 2016 moeder met onze dochter bij Verilabs het DNA van moeder en dochter zou afgeven. Vanzelfsprekend heeft zij hier geen gehoor aan gegeven.

Op 19 februari (de dag voordat het DNA rapport ingediend moest zijn) wordt er door haar advocaat om uistel gevraagd voor dit onderzoek. Bij dit verzoek zaten 2 brieven van 2 "medici" welke het verzoek van moeder onderbouwde. Brief 1 was van een psychiater. Hij schrijft dat hij deze brief had opgesteld n.a.v. een brief van de advocaat van de moeder (verdacht al zeg ik zelf). Hij schrijft dat de vrouw lijdt aan Post Traumatisch Stress Syndroom en dat de vrouw alle stress die te maken heeft met de rechtszaken en mij (vader) moet vermijden. Tevens is moeder opnieuw zwanger (van een andere man welliswaar) en mede daarom dient moeder de rust te krijgen anders zou er kans zijn dat ze nog langer behandeld moet worden.
De 2e brief is van een verloskundige, die zich net als de psychiater, heeft laten overhalen om een soort van excuusbrief te schrijven voor de vrouw. Zij onderschrijft dat mevrouw psychische problemen heeft en dat dit icm rechtszaken geen goede situatie is voor moeder en het ongeboren kind. Een verloskundige die zich uitlaat over de psyche van iemand is klachtwaardig bij de medische tuchtraad.

Het verzoek tot uitstel werd afgewezen door de rechtbank, en zij stelde een nieuwe termijn waarin mevrouw toch het DNA moet afstaan. Ze had tot half april de tijd, maar wederom geen DNA rapport.

Wat ze wel doet, en dit slaat werkelijk alles, is een zeer grote lastercampagne te starten tegen mij.
Op 19 februari, de dag waarop het uitstel wordt aangevraagd, zet ze een nieuwe advocaat in die zich richt op de domeinnamen die ik heb. Deze URĹ's bevatten de namen van dochter, en dat in diverse varianten. Moeder eist deze domeinnamen op, en de advocaat stuurt mij een bericht dat ze een procedure zou starten.
Vervolgens krijgen mijn werkgever, mijn advocaat, mijn ouders bireven binnen van moeder. Moeder stelt mij aansprakelijk voor de totale vernietiging van haar leven en noemt het ook een "algemene aansprakelijkheidsstelling". De opbouw is als litanie, kerkelijke spreuken die bijna hypnotiserend werken...:

Door toedoen van de man is de vrouw geconfronteerd met grote economische schade. Door toedoen van de man is de vrouw op economisch gebied geconfronteerd met een verlies aan inkomen. Door toedoen van de man is de vrouw op economisch gebied geconfronteerd met een verlies aan inkomsten. et-cetera....

Je lees 3x hetzelfde. En dit dus 4 A4tjes vol over gezondheid, financien, vriendschappen, familiare banden etc etc.

Daarnaast beschuldigd ze mij ten onrechte van een hele hoop zaken. De werkgever heeft al eerder brieven van haar ontvangen, en telkens kan ik me aan hen verantwoorden waar deze kul vandaan komt.
Mijn advocaat heeft de brief direct geretourneerd met een kopie aan haar advocaat, zij dient via hem te communiceren.

De brieven kwamen meerdere malen binnen bij mijn werkgever. Mijn werkgever heeft voor zover ik weet altijd gereageerd naar haar, maar heeft nu ook verzocht om te stoppen met de berichten want ze zijn nergens op gebaseerd. Moeder is ook uitgenodigd om zich te komen verantwoorden bij mijn werkgever.

Een paar weken geleden heb ik aangifte gedaan van laster op basis van deze brieven.
Ik voelde me genoodzaakt om hier iets aan te gaan doen, ook al voelt het heel dubbel om de moeder van je dochter aan te geven bij de politie. Moeder is volgens mij nog niet gehoord, maar smaad is toch iets waar je strafrechterlijk voor vervolgd kan worden...

De rechtbank heeft een nieuwe zitting gepland staan op 24 juni. Vanzelfsprekend heeft de advocaat van moeder om uitstel gevraagd, dit keer heeft hij een andere zitting die dag, nadat hij de verhinderdata had opgegeven. De rechtbank heeft hier nog geen gehoor aan gegeven.

Door al deze opzettelijke manipulatie en blokkering van de rechtsgang ben ik er wel een beetje klaar mee. Mijn dochter is nu ruim 1,5 jaar en ik heb haar al ruim een jaar niet gezien. Ze is mijn dochter maar ik voel er eerlijk gezegd vrij weinig van/voor. Emotioneel ben ik er niet meer mee verbonden. Ik speel met de gedachten om omgang/gezag na de DNA zaak te laten vallen. Het gedrag van moeder is de oorzaak en zij zal dit vol blijven houden want ze wil mij niet in het leven van onze dochter hebben. Dat wordt een verscheurde jeugd voor het meisje en 16-18 jaar rellen tussen moeder en mij. Het blijkt wel dat ze zich geen zak aantrekt van rechters/rechtspraak, dus zal ik bij een eventuele omgangsregeling de hele shitzooi weer over me heen krijgen met betichtingen van misbruik, verwaarlozing etc. Ik heb mijn dossier goed gearchiveerd en schrijf een dagboek aan mijn dochter zodat ze later de andere kant kan inzien als ze hier open voor staat.

En dat alles doet zij op kosten van de staat want ze is te lui om met haar veel te dikke reet ook maar iets te doen, behalve schieten vanuit haar loopgraaf en orale diaree te produceren.
Dus bedankt overheid, je zorgt goed voor je burgers! Behalve diegenen die werken.
flensje78
Frequent schrijver
Frequent schrijver
Berichten: 14
Lid geworden op: 04 mar 2015, 12:47

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door flensje78 »

Er is eindelijk een uitspraak gekomen! De zaak tegen mij aangespannen om de erkenning te vernietigen is door de rechter afgewezen.
Na de tussenbeschikking heeft mijn ex geen medewerking verleend aan het door haar zelf verzochte DNA onderzoek. Na diverse mislukte pogingen van de wederpartij om uitstel te verkrijgen heeft de rechtbank toch een zitting bepaald. Met als gevolg dat de wederpartij (advocaat + ex) niet aanwezig waren op de zitting.

De bijzonder curator heeft niet kunnen vaststellen dat ik niet de vader zou zijn dus verzocht hij om het verzoek van ex af te wijzen.

Mijn advocaat heeft zich er voor ingespannen om de wederpartij te veroordelen in de proceskosten, gezien de grote mate van obstructie en tegenwerking binnen en buiten de rechtsgang en de totale onzinnigheid van deze hele rechtszaak.

De beschikking liegt er niet om. De rechter heeft dus het verzoek afgewezen en haar veroordeeld in de proceskosten. Tevens was hij niet mild over de werkwijze van de vrouw. Een zeer duidelijke uitspraak en ik ben blij te zien dat deze rechter (jongere man binnen RB R'dam) de zaak goed door had.

Maar nu? De erkenning blijft dus staan, maar het feit blijft dat de vrouw kan/zal betwisten dat ik de vader ben. Ze kan dus in hoger beroep gaan in deze zaak. Maar in de procedure omtrent gezag/omgang zal ze altijd weer op kunnen gooien dat ik wellicht niet de vader ben (ondanks haar eigen mislukte poging) en dus zand in de molen strooien, de boel weer vertragen. Heeft iemand daar ervaring mee?
Dit spelletje kan dus nog wel even doorgaan...

Ze is inmiddels wel bezig om een zaak te starten tegen mij omtrent het door mij zelf ondernomen DNA onderzoek. Dit heb ik laten doen toen zij vermeldde dat ik wellicht de vader niet kon zijn. Dit was een stuk navelstreng en mijn speeksel. Aangezien dit niet rechtsgeldig is had dit ook geen waarde binnen de procedure, alhoewel ik het wel heb ingediend.
Ze wil nu dat ik dit DNA, het onderzoek en resultaat laat vernietigen?? Ze wil dus dat ik het zelf verkregen bewijs ga vernietigen terwijl zij niet meewerkt aan haar zelf verzochte DNA onderzoek?! Ik krijg bijna wekelijks brieven van een nieuwe advocaat (toevoeging wederom) waarin ik word gesommeerd om dit te vernietigen en het bewijs te leveren hiervoor. Anders volgen er gerechtelijke procedures.
Mijns inziens is dit spijkers op laag water zoeken en is dit alleen maar bedoeld om te sarren en irriteren.

Het blijft dus doorgaan. Deze vrouw zou inmiddels bevallen moeten zijn van haar 2e kind, dus zou ze toch haar aandacht ergens anders bij moeten hebben.

Er gaan van allerlei dingen door mijn hoofd. Moet ik haar psychiater een kopie sturen van het vonnis om te laten zien dat zijn behandeling (sinds feb '15) totaal niet aanslaat? Zal ik de nieuwe partner een brief schrijven, aangezien hij nu de 'papa' van mijn dochter speelt en zelf vader is geworden? Een stukje reflectie als vader naar vader?

En wat betreft die kosten veroordeling, hoe vorder ik dat geld nu bij haar? Gaat dat via incasso bureaus? Leggen die dan op een gegeven moment beslag op rekeningen als ze niet gaat betalen? Mijn advocaat is op vakantie dus wellicht weet iemand dat hier.

De toekomst wordt steeds uitzichtlozer. Met een horde aan motiverende personen om zich heen blijft mijn ex bezig tegen mij. Een aangifte van laster heeft geen effect gehad tot op heden want de politie heeft het verhoor uitgesteld vanwege onbekende redenen. Ze was zwanger, maar is dat reden om een verhoor uit te stellen?
Dit terwijl zij mij, mijn advocaat, mijn werkgever en familie bestookt met waanzinnige uitspraken, veelal 4,5,6 pagina's aan litanie. Waar zit het hier krom in het recht?

Houdt de Raad voor Rechtsbijstand het in de gaten wat een bijstands behoevend persoon met die bijstand doet? Kan zij zogezegd dit maar blijven volhouden zonder dat haar recht op rechtsbijstand een keer ophoudt?

Advies en reakties zijn welkom!

Goed weekend allen
Casper
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 968
Lid geworden op: 14 dec 2009, 11:18

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door Casper »

Gefeliciteerd met de gunstige uitspraak. Die zal in de toekomst bij elke rechtszaak een rol blijven spelen.
Moet ik haar psychiater een kopie sturen van het vonnis om te laten zien dat zijn behandeling (sinds feb '15) totaal niet aanslaat? Zal ik de nieuwe partner een brief schrijven, aangezien hij nu de 'papa' van mijn dochter speelt en zelf vader is geworden? Een stukje reflectie als vader naar vader?
Dit in ieder geval niet. Steek er zo MIN mogelijk energie in. Richt je liever op andere zaken :)
The Driver
Ervaringsdeskundige
Ervaringsdeskundige
Berichten: 843
Lid geworden op: 29 dec 2009, 23:37

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door The Driver »

Dagboek is een goed idee, vooral voor later.
Verder : let it go.

Mijn ex had ook een keer naar mijn werkgever gebeld om mij met allerlei valse beschuldigingen zwart te maken. Mijn bedrijfsleider heeft uiteindelijk gereageerd met de mededeling : mevrouwtje als ik zo'n vrouw had, dan ging ik ook scheiden.
succes
Zeer frequente schrijver
Zeer frequente schrijver
Berichten: 19
Lid geworden op: 11 jul 2016, 17:27

Re: Geduld hebben, maar wat moet je hier nou echt mee?

Bericht door succes »

Hoi Flensje, chapeau voor je zeer nette en volhardende houding. Doorzetten hoor. Je bent echt fantastisch bezig. Super vader! Je kind gaat trots op je zijn.

Je klinkt wat negatief (wat ook logisch is) maar je staat er zeer goed voor en bent op de goede weg. Ik heb je hele verhaal gelezen.
Mijn situatie lijkt in diverse opzichten op die van jou. Ik moet eigenlijk zeggen LEEK, want mijn verhaal is gelukkig een succesverhaal geworden.
En dat terwijl het lange tijd uitzichtloos en onoplosbaar leek.

Er zijn dus ook succesverhalen. En juist om die reden begeef ik me hier sinds kort op het forum. Toen ik hier ooit terecht kwam om informatie te vinden was ik vooral ook op zoek naar succesverhalen. Helaas kwam ik die toen maar weinig tegen. Maar ze bestaan!.

Een hele leerschool om thuis te geraken in deze materie.

Uiteindelijk resultaat een enorme juridische vechtpartij, uitstellingen van rechtszaken, een moeder die alles wilde frustreren, de bekende grimmige strijd.

Mijn kind voor het eerst gezien toen het al richting 1 jaar oud was.

zeer lange periode intensief bij het mediation traject gelopen dat met vele horten en stoten en terugvallen verliep.

Uiteindelijk is na hard werken is het tij uiteindelijk gekeerd en werken we nu goed samen als ouders.

Waarom moeders dit gedrag vertonen is mij nog steeds onduidelijk. Ik hoop daar in de loop van de jaren nog eens achter te komen. Het zijn vermoedelijk hele diepe angsten die hun drijven.

Misschien heb ik gewoon heel veel geluk gehad. Toch is me dit succes niet aan komen waaien. Ik heb er zelf ook heel erg veel aan gedaan om dit te bereiken. Gaandeweg heb ik een hele strakke strategie ontwikkeld. Ik ben inmiddels een redelijke ervaringsdeskundige.

Als ik jouw verhaal lees dan geef ik je graag een paar tips vanuit mijn ervaringen. Ik hoop dat je dat op prijs stelt en misschien iets aan hebt. Je bent echt geweldig bezig, Ook de manier waarop je erover spreekt. Toch zie ik nog enige verbeter punten. (als ik het zo mag noemen)

-Ik lees dat je overweegt om contact te zoeken met de nieuwe partner van je ex. Ik zou je aanraden dit beslist NIET doen. Van haar kant hoef je op dit moment denk ik niets te verwachten. De partner is een buitenstaander waar je op dit moment niets aan hebt. Het heeft nu geen zin haar omgeving te proberen te beïnvloeden. De zaak is onder de rechter en laat het daarbij. Ik zou sowieso aanraden om geheel GEEN contact te zoeken of te hebben met personen in de omgeving van je ex. Je bent op dit moment even helemaal aangewezen op de rechtsgang. Vertrouw erop dat dit jouw enige weg is nu. De enigste die daarin je tegenspeler is is de moeder van je kind. Alle focus op die persoon en op niemand anders. Alle contact met derden kan ook in je nadeel gaan werken. Het levert ruis op. Je ex zal opvoeren dat je haar omgeving lastig valt en een rechter kan daar vatbaar voor zijn want in feite doe je dat ook. Tip: houdt de communicatie zo effectief mogelijk gericht op 1 persoon: de moeder. En in dit stadium uitsluitend via de advocaten communiceren.

-Je zegt dat je internet domeinen hebt met de naam van je kind? En dat je ex daar een rechtszaak over wil aanspannen? Ik weet niet of je nu iets met die domeinen doet maar ik zou daar beslist geen blogs of foto’s of wat dan ook over je kind of zaak aan koppelen.
Heb je dat wel: HAAL ER GELIJK AF. Ga mee in het voorstel van je ex dat ze dit niet online wil hebben. Het brengt je denk ik ook niks. Ik zou een ieder in situaties als deze ook aanraden geheel NIETS over de kwestie /zaak/moeder/kind/sorres/emoties etc openbaar op bijvoorbeeld blogs of facebook paginas, of social media te zetten. (hier op dit forum ook niet in detail treden als dat niet nodig is. Je weet nooit wie mee leest)
Het is allemaal voer voor de tegenpartij. Rechters zijn hier ook zeer gevoelig voor. Het is NIET in het belang van je kind om dergelijke kwesties openbaar op internet te etaleren.
Als je gewoon de naam van je kind als domein hebt geregistreerd? Niks mis mee. Die hoef je je niet af te laten pakken. (zeg dat het bedoeld is als cadeautje voor als je kind later groot is) Ik zou me hier allemaal niet te druk over maken. Als je domeinnamen hebt die suggereren dat je op internet wilt sarren over de zaak? Zeg die domeinnamen gelijk op en zeg de rechter dat je dat in een domme emotionele bui hebt geregistreerd.
Ik denk niet dat je je druk hoeft te maken over deze domein rechtszaak als die er al komt.

-Ikzelf heb mijn hele omgeving trouwens nadrukkelijk verzocht beslist NIETS over de zaak te posten op facebook pagina’s social media etc. Complete radio stilte! (laat ze maar zenuwachtig worden aan de andere kant) Daar tegenover kun je de social media omgeving van je ex doorlopend afscannen of daar dingen worden gepost. Kennis is macht. Alles wat jij weet geeft je meer inzicht in de zaak. Als je mazzel hebt wordt van de moeders zijde informatie gepost die je in je dossier (of zaak) kunt opvoeren.

-Ik lees dat je overweegt om de psychiater van je ex een copy te sturen van het vonnis. DOE DIT BESLIST NIET. Het enige wat ik je nu aanraad is de juridische weg te volgen en GEEN DERDEN erin betrekken. Nu keihard juridisch doordrukken en daarbuiten NIETS meer ondernemen.

Een zeer belangrijke opmerking in deze is: Jouw ex is gebaat bij zoveel mogelijk ruis, oorlog, gevechten en gekift. Terwijl jij er juist het meest bij gebaat bent RUST in de zaak te krijgen. Des te meer conflicten betekend VOORDEEL MOEDER. Des te minder conflicten betekend VOORDEEL VADER. Vermijd elke poging van je ex om in nieuwe conflicten terecht te komen. Reageer er NIET op en span zelf geen zaken aan over bijzaken.
Richt je op oplossingen die in het belang van jou en je kind zijn.

In dat licht zeg ik ook:

-Ben je het niet eens met het anti vaccinatie beleid van de moeder? Laat dat gaan. Leg je erbij neer. Als niet gezaghebbend ouder heb je daar toch geen zeggenschap over.

-Je schrijft ook aangifte te hebben gedaan wegens laster. Ik begrijp dat je daar alle reden toe hebt. Toch zou ik je aanraden deze aangifte in te trekken. Stop dat conflict als het kan. Al zou je het winnen, het gaat je denk ik niet veel brengen. (Wat je in feite zelf ook al schreef, het voelt niet goed aangifte doen tegen de moeder van je kind. Ik maak daaruit op dat jij respect hebt voor de moeder van je kind. En dat ondanks alle ellende die ze jou bezorgt. Ikzelf heb dat net als jij ook steeds zo benaderd en hardop gezegd)

Laat haar maar ordinair zijn, roepen en beledigen. ZICHZELF BELACHELIJK MAKEN. Jij doet dat in elk geval NIET. Door hier een zaak over aan te spannen speel je haar in de kaart. Nog meer ruis op de lijn! De rechter zal ook de conclusie kunnen trekken dat jullie elkaar beide in de haren vliegen en dat samenwerken geen optie is.

De truc is dit soort kwesties is: dat jij zelf GEEEN ruzie zoekt of maakt of zaken aanspant. Laat haar dat maar wel doen. Zoals ik al eerder zei: JIJ ALS VADER BENT GEBAAT BIJ ZO WEINIG MOGELIJK CONFLICTEN en DE MOEDER BIJ ZOVEEL MOGELIJK CONFLICTEN.
Wees haar te slim af. Laat zij de domste in het verhaal zijn.(is ze al aardig mee bezig, en het beeld van haar zal zeer negatief in haar nadeel werken in de hele zaak)

Jij moet alleen maar de hele dag door roepen dat jij namelijk heel graag tot een fijne samenwerking met de moeder wilt komen en je begrijpt er niets van waarom zij dat niet wil. Hoe kunnen we dit oplossen meneer de rechter en moeder van mijn kind?

-Alle vaders zijn narcisten alle moeders hebben borderline. Rechters horen dit dagelijks. Je moet je dus ook afvragen of het in je voordeel is als je erop gaat hameren dat je ex een patiënt is. Het gebeurt vrijwel in alle zaken dat deze beschuldigingen (al dan niet terecht) over de tafel vliegen.
Het is aan een ieder of je dit soort argumenten opvoert. Ikzelf heb ervoor gekozen dat niet te doen in mijn zaak. (in het kader van mijn zo veel mogelijk conflict vermijdende strategie)

-Ik lees ook dat je in het verleden omgang hebt geweigerd omdat de vriendin van de moeder daar als begeleider bij aanwezig was. Emotioneel begrijp ik je besluit. (heel begrijpelijk) Toch zou ik je aanraden om dergelijke omgang in de toekomst ten allen tijde WEL aan te gaan. Des te meer omgang jij met je kind hebt (gehad) des te meer precedent je creëert om als vader in beeld te zijn. Het versterkt je juridische positie namelijk ook enorm. Mijn advies: Alle emoties en trots uitschakelen, pak die omgangsmomentjes met beide handen aan. Doe net of je gek bent en doe gewoon normaal tegen die vriendin van de moeder (al haat je haar tot op het bot) Maak foto’s of filmpjes van die omgangsmomenten (te gebruiken als bewijs in je zaak en voor later voor je kind) Echt doen hoor. Dergelijke omgangsmomenten maken je zaak en juridische positie echt heel sterk. NOOIT OMGANGS KANSEN MET JE KIND WEIGEREN. AL GEEFT ZE JE MAAR 1 MINUUT? PAK DE KANS. (en leg later uit aan de rechter dat je 1 minuut wel kort vond, kan dat niet een paar uren worden?)

Ikzelf heb in heel mijn proces doorlopend van deze strategieën gebruik gemaakt. Heel vermoeiend en slopend maar steeds weer conflict vermijdend blijven handelen. Constant oplossingen aandragen. Constant aangeven heel graag met de moeder samen te willen werken etc.

Je ex haten (wat heel logisch is) werkt tegen je. Het sloopt je ook. Uiteindelijk is het doel dat je met haar wilt, of eerlijk gezegd MOET samenwerken als ouders. Je moet dus wereldkampioen opportunist proberen te zijn. Een plaat voor je kop hebben. Dus al krijg je een (juridische of persoonlijke) klap voor je kop? Zeg dat je dat heel vervelend vind maar dat je heel graag fijn wilt samenwerken met de moeder. Dat is de meest effectieve houding die je je kunt aannemen. PLAAT VOOR JE KOP! Met jou kan je GEEN ruzie krijgen (al wil je ze wel achter het behang plakken)

Ondertussen bouw je je dossier steeds verder op. Die zal steeds boller komen te staan met slecht gedrag van de moeder en goed gedrag van de vader. (ben je nu al heel goed mee bezig, grote klasse man)

-Je verzoek tot gezag acht ik op dit moment NIET kansrijk. Daar is nu teveel oorlog voor.

Ik denk dat je je in dit stadium vooral op de omgangsregeling moet focussen. (de rest volgt later) VERKRIJGEN OMGANGSREGELING PRIORITEIT NUMMER 1

-Je vraagt ook of ze de achternaam van je kind zomaar zou kunnen veranderen. Ik ben geen jurist maar ik sluit uit dat ze dat kan doen. Ik zou me hier absoluut niet druk over maken. Gaat haar echt niet lukken als ze dat wil. (Wel super gaaf dat je kind jouw achternaam draagt)

-De moeder dreigt een zaak tegen jou aan te gaan spannen over vernietiging uitslag DNA onderzoek wat je hebt laten doen. Ik zou me hier ook totaal niet druk over maken. Zeg gewoon dat je de uitslag graag in je zaak wilt meenemen als ondersteunend bewijs en dat je het later voor je kind wil behouden en daarmee discussie gesloten. Wil ze dat voorkomen door een zaak aan te spannen? Laat haar maar een zaak starten. Wat de uitslag daarvan ook zal zijn is volledig niet interessant. Voor jezelf weet je door de test lekker 100% zeker dat jij de vader bent en dat je voor je eigen kind vecht. Heerlijk zekerheidje! Verder is de geest uit de fles en dwaalt de uitslag van die test als een positieve geest door je zaak heen. Ik denk niet dat de rechter zal twijfelen of jij de biologische vader bent. (of die uitslag van die test nou vernietigd moet worden of niet) De curator heeft ook al bepaald dat het aannemelijk is dat jij de biologische vader bent. Het beeld dat de moeder uitstraalt door niet mee te willen werken aan een nieuwe test verstrekt jouw zaak ook alleen maar. Misschien kan je ex nog even vertragen door te blijven weigeren maar het zal niet lang meer duren dat de rechter voor je ex gaat beslissen dat vaststaat dat jij de biologische vader bent. Daar ben ik van overtuigd. De rechter gaat dat voor haar beslissen. Nog even geduld houden. Kwestie van tijd.

-Gefeliciteerd dat de rechter haar verzoek tot vernietiging van de erkenning heeft afgewezen. Had ik ook niet anders verwacht. Dat de proces kosten ook op haar conto komen is ook vrij bijzonder in familierecht zaken. Echt waar: de oren worden haar echt gewassen hoor. Dit is niet niks. Hele grote overwinningen voor jou.

-De vordering op haar kan je vlgs mij eerst zelf sturen. Als ze niet betaald schriftelijk aanmanen en in geval ze nog niet betaald kun je de vordering volgens mij direct uit handen geven aan een incasso bureau. (vraag je advocaat) (incasso bedrijven weten heel goed hoe ze geld moeten innen als iemand weigert te betalen) En geloof me: pijn in de portemonnee vind de moeder echt niet leuk. De problemen die ze veroorzaakt stapelen zich bij haar op en raken haar nu hard. Doorzetten nu.

Oke. Het kan zijn dat jouw ex echt tot het gaatje wil gaan. Lange tijd heb ik ook gedacht dat mijn ex daartoe bereid was. Ik had daar rekening mee gehouden en ook een strategie voor uitgestippeld. Die zag er als volgt uit:

Mijn ex weigert en frustreert elke vorm van omgang. Ze gaat mijn kind bewerken om ouderafstoting te bewerkstelligen. Als laatste noodgreep verzoek ik tot een gezinsvoogd. Doel: De gezinsvoogd gaat bepalen dat er omgang met mij als vader komt. Als moeder weigert samen te werken met de gezinsvoogd ga ik een verzoek indienen tot ontzetting uit de ouderlijke macht van de moeder en verzoek ik tot eenhoofdig ouderlijk gezag bij mij als vader. Als vader bepaal ik dan dat hoofdverblijf bij de moeder blijft maar dat er een omgangsregeling met mij als vader komt. Als moeder hier ook niet aan mee wil werken dan inzetten op uit huis plaatsing. Kind komt bij mij te wonen. En moeder krijgt omgangsregeling.

Bovengenoemde scenario is zeker geen abc’tje. Het is echter wel een constructie die mogelijk is en ook wel met succes bepleit wordt in het rechtssysteem. Zeker als de moeder aantoonbare psychische problemen heeft (waardoor het kind in gevaar komt) en werkelijk alle omgang met de vader weigert (terwijl vader zich alleen maar liefdevol samenwerkend opstelt richting moeder en kind)

Dit scenario had ik dus als doemscenario in mijn achterhoofd hetgeen me toch enige hoop en rust gaf. Je zou het met je advocaat kunnen bespreken om dit als een back up scenario in gedachte te houden. Als allerlaatste redmiddel als de moeder echt tot het gaatje wil gaan.

Ik zal je posts met belangstelling volgen. Houdt vol. Je bent echt heel goed bezig. Ik verwacht dat je gauw terrein gaat winnen. Het wachten is op de doorbraak dat de omgang er weer kan komen. Want dat is nu het allerbelangrijkste punt waar je je denk ik op moet gaan focussen. Alles daarna komt vanzelf aan bod. Gezien jouw positieve houding zou dat niet aan jou moeten liggen om daar verder te werken aan succes.

Zo mooi man als het je gaat lukken je kind eindelijk weer te mogen zien.

Succes

Ps: als ik belerend overkom? Sorry daarvoor. Zo is het zeker niet bedoeld. Je moet vooral doen wat jij denkt wat goed voor je zaak is. Elke zaak is anders en jij weet wat het beste is om te doen met je advocaat.
Plaats reactie